Żarty wypowiadane podczas lekcji w klasie oraz wspólne zabawy na przerwie w szkole sprawiają, że atmosfera panująca wśród uczniów jest przyjemna, a sami uczniowie stają się bliskimi kolegami i poznają się lepiej. Trzeba być jednak ostrożnym w wypowiadaniu pewnych dowcipów, robieniu psikusów oraz podczas wspólnych zabaw, by efekt nie stał się odwrotny do zamierzonego.
Przede wszystkim powinno się unikać w szkole zabaw, które są niebezpieczne dla naszego zdrowia czy nawet życia. Czasem pomysłowość niektórych osób przekracza wszelkie wyobrażenia, a potrzeba adrenaliny napędza uczniów do niebezpiecznych rywalizacji i przekraczania własnych możliwości. W efekcie pojawia się ryzyko uduszenia, potłuczenia lub złamania. Jest to największe niebezpieczeństwo i jego przede wszystkim trzeba się wystrzegać, by dobra zabawa nie skończyła się dramatycznie.
Bardzo ważne jest także, by podczas zabaw i żartów nie urazić drugiej osoby. Czasem coś, co nam wydaje się zabawne, dla kogoś innego może być przykre. Są osoby, które pewne psikusy odbiorą z dużym poczuciem humoru, dla innych będzie to bardzo nieprzyjemne. W takim wypadku nie można mówić o prawdziwej zabawie. Trzeba znać swoich kolegów i koleżanki, by wiedzieć, na co można sobie pozwolić, a z czym być ostrożnym.
To, co mówimy w żartach, może wbrew pozorom być bardzo krzywdzące. Na pewno niedopuszczalne są dowcipy obrażające inne osoby, a zwłaszcza te, które uderzają w ich rasę, narodowość, wygląd. Tego typu żarty dotykają najbardziej osobistych spraw drugiego człowieka i dotyczą czegoś, na co on zupełnie nie ma wpływu. Przez to są skrajnie niesprawiedliwe i mogą bardzo mocno zranić.
Uważam więc, że w klasie można żartować i bawić się do woli, póki dowcipy i zabawy nie stanowią dla nas zagrożenia i dopóki są zabawne dla wszystkich uczestników. Gdy ktoś czuje się urażony jakimś dowcipem lub zabawą, wówczas trzeba je uznać za nieudane.
„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego szczegółowo przedstawiają kilka akcji dywersyjnych w których brali udział główni bohaterowie...
Definicja Pogląd zwany scjentyzmem pojawił się w XIX wieku i w tym okresie stał się niezwykle popularnym. Jego nazwa pochodzi od słowa nauka i na takie też poznanie zwraca...
Po raz pierwszy tytułowe tango pojawia się w dramacie Sławomira Mrożka gdy Stomil - ojciec - opowiada Arturowi - synowi - o tym jak wyglądało życie pokolenia z którego...
„Reduta Ordona” napisana została przez Mickiewicza w 1832 r. kiedy poeta przebywał w Dreźnie. Podtytuł „Opowiadanie adiutanta” sugeruje że podmiotem...
Zanim Zofia Nałkowska ukończyła powieść o losach Zenona Ziembiewicza planowała nadać jej tytuł „Schematy”. W ten sposób zaakcentowałaby przede wszystkim...
„Rycerz wśród kwiatów” to namalowany w 1904 roku obraz którego autorem jest Leon Wyczółkowski. Opis Obraz przedstawia rycerza w niezwykle...
„Dekameron” Giovanniego Boccaccia uważany jest za jedno z najważniejszych i najbardziej inspirujących dzieł doby renesansu. Wyrafinowana kompozycja bogata i zróżnicowana...
„Mistrz i Małgorzata” to powieść paraboliczna w której ponad poziomem znaczeń dosłownych wynikających z sensu współczesnej fabuły nadbudowany...
„Książka nie jest tak fajna jak film!” – powiedział ostatnio mój kolega. „W filmie widzisz co robią bohaterowie słyszysz jak rozmawiają....