Powieść Jana Jakuba Rousseau ukazała się po raz pierwszy w 1761 roku pod tytułem „Lettres de deux amans habitans d'une petite ville au pied des Alpes” („Listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp”). Tytuł ów w późniejszych edycjach został zmieniony na „Julia, Nowa Heloiza”. Książkę uznać można za prawdopodobnie największą sensację wydawniczą XVIII wieku – do końca owego stulecia doczekała się przynajmniej siedemdziesięciu wydań, a drukarze mieli nie nadążać z przygotowywaniem kolejnych egzemplarzy. Dzieło ustanowiło również pewien kanon miłości sentymentalnej – ówcześni pragnęli kochać tak, jak bohaterowie książki, zasypywali też jej autora listami, w których opisywali wzruszenia, przeżywane w czasie lektury.
Tytuł „Nowa Heloiza” wywodzi się ze średniowiecznej historii romansu filozofa Piotra Abelarda i jego uczennicy Heloizy – krewni kobiety, gdy dowiedzieli się o sprawie, dopadli uwodziciela i wykastrowali go. Dzieje tego uczucia stały się zaś symbolem tragizmu związanego z miłością.
Bohaterowie Rousseau, w przeciwieństwie do swoich średniowiecznych pierwowzorów, pałają do siebie uczuciem platonicznym – nigdy nie decydują się na nawiązanie romansu. Podobieństwo widać natomiast, jeśli chodzi o ich pozycję społeczną. Julia jest córką bogatego szlachcica, zaś jej ukochany to nauczyciel, Saint-Preux, będący mieszczaninem. Ojciec Julii, gdy ich miłość wychodzi na jaw, nie pozwala na ślub, uznając go za mezalians – zmusza natomiast córkę do zostania żoną barona de Wolmar. Saint-Preux odjeżdża wówczas z tytułowego „miasteczka u podnóża Alp”. Wraca po latach i przekonuje się, że małżeństwo Julii jest szczęśliwe, jego miłość ma nawet dzieci z baronem, z którym sam Saint-Preux się zaprzyjaźnia. Julia próbuje go ożenić ze swoją kuzynką – jednak nauczyciel odmawia. Okazuje się, że dawna miłość nadal włada Julią i Saint-Preuxem. Gdy kobieta umiera pod koniec książki, stwierdza, że śmierć jest lepsza niż życie bez ukochanego.
Rousseau zawarł w swojej powieści krytykę stosunków społecznych w swoich czasach. Dowodzi, że zmuszają one ludzi do życia nieautentycznego, to znaczy sprzecznego z ich naturalnymi instynktami i uczuciami – co z kolei powoduje ich nieszczęście. Przesłanie owo może się wydawać oczywiste w wieku XXI, kiedy odnaleźć je można w każdej komedii romantycznej, czy nawet w filmie sensacyjnym – w epoce autora jednak było czymś niezwykłym i wstrząsającym, stąd wrażenie, jakie wywoływało u czytelników książki.
Forma utworu:
-„Nowa Helozia” jest powieścią epistolarną, tzn. napisaną w formie listów wymienianych między bohaterami. W XVIII wieku była to popularna konwencja literacka (inną znanym dziełem tego typu są np. „Niebezpieczne związki” Choderlosa de Laclosa).
Streszczenie Łysek – główny bohater opowiadania – to gniady koń który pracuje w kopalnianym szybie i pomaga w ten sposób górnikom....
„Manifest szalony” jest wierszem Kazimierza Wierzyńskiego. Tytuł sugeruje że mamy do czynienia z czymś co wyjawia poglądy autora na poezję a może nawet i na...
Na początku sztuki poznajemy matkę Orgona Panią Pernelle. Krytykuje ona wszystkich domowników swojego syna wysławia tylko jednego Tartuffe’a. Jednocześnie Pani...
Streszczenie Właśnie dobiegają końca wakacje. Czternastoletnia Alicja spędza je u dziadków na wsi i nie chce jeszcze wracać do szkoły. Zaczyna rozmyślać nad swym...
Streszczenie Akcja powieści toczy się w Paryżu w 1819 roku. Historia rozpoczyna się w podrzędnym pensjonacie pani Vauquer przy ulicy Neuve-Sainte-Geneviève gdzie...
Geneza „Makbet” napisany został przez Szekspira najprawdopodobniej ok. 1606 r. Opowiedziana w dramacie historia ma swoje źródła w wydarzeniach historycznych...
Streszczenie 1 Wypracowanie pt. „Jak spędziłam ostatnie dni wakacji” które w klasie odczytała Janeczka wywarło na nauczycielce niemałe wrażenie. Córka...
Interpretacja Mit o Dzeusie jest opowieścią o najważniejszym z bogów który władał całym Olimpem. Jest to mit który doskonale oddaje antropomorficzność...
Streszczenie Utwór rozpoczyna opis domu matki oraz okolicy. Pojawia się także postać siedmioletniego chłopca którym jest sam narrator. Mówi on o nawyku...