Wielu autorów polskiego renesansu przedstawiało wieś, jako swego rodzaju ziemski raj. Życie na wsi miało być dalekie od złudnego blichtru i zepsucia wielkiego świata i harmonijne. Poetą w ten sposób przedstawiającym radości ziemiańskiego życia był Jan Kochanowski. Ale bodaj najpełniejszy jego obraz przedstawił Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” (1568). W Księdze Drugiej tego traktatu znajduje się rozdział XVI przedstawiający cykl pór roku w życiu dobrego szlachcica.
Rej zauważa odnośnie pór roku, iż A w każdym z tych czasów i potrzebnego a różnego gospodarstwa, i rozkosznych czasów, i krotofil swych w swoim onym pomiernym a w spokojnym żywocie poczciwy człowiek może snadnie użyć. Kiedy człowiek zaakceptuje nieuchronny rytm roku, potrafi czerpać z każdej z nich radość.
Wiosną szlachci dogląda gospodarstwa i może czerpać z niego korzyści. Wszytko a wszytko może się to sowicie opłacić i domek się napełnić. Natura oferuje wiele darów, z których człowiek może korzystać – pożyteczne ptactwo, pszczoły, ryby.
Lato to okres, gdy owocują drzewa. Porządny gospodarz rusza też wówczas, by doglądać pracy chłopów na polach. Pracują sumienniej, gdy widzą pana, jednak ten nie powinien być dla nich zbyt surowy:
Pojedziesz zasię sobie z krogulaszkiem do żniwa, ano nadobnie żną, dzieweczki sobie śpiewają, drudzy pokrzykawają, snopki w kopy znowu układają; ano im i milej, i sporzej robić, kiedy pana widzą, a wszakoż nie owego, co się z nimi po polu z maczugą goni albo biczem po grzbiecie kołace.
Jesienią radość daje polowanie oraz nadzorowanie przygotowań do zimy:
ano miody podbierają, ano owieczki strzygą, ano owoce znoszą, zakrywają, a drugie suszą, ano rzepy, kapusty do dołów chowają, układają, drugie też suszą; ano wszytko miło, wszytko się śmieje, wszytkiego dosyć, jedno trzeba tego dojrzeć, aby to wszytko było porządnie opatrzono, aby to, co się z wielką pracą nazbierało, aby się to leda jako nie popsowało.
Zima to okres odpoczynku. Po ciężkiej pracy całego roku można wreszcie spędzić czas z przyjaciółmi i spożywać zapasy. Oprócz tego szlachcic chętnie spędza czas na polowaniu i łowieniu ryb – z czego także ma pożytek materialny.
U Reja życia na wsi jest skromne, ale dostanie. Szczęście dają małe radości i widok dobrze prosperującego gospodarstwa. Przyroda użycza wielu dóbr – zwierzęta i rośliny dają człowiekowi pożywienie, ale także (co istotne u Reja) pieniądze. Ziemianin żyje, a w każdym razie powinien żyć, w zgodzie zarówno z Bogiem, który jest dawcą wszelkich łask, jak i z chłopami, którzy na niego pracują. Jest człowiekiem znającym umiar i potrafiącym cieszyć się drobnymi przyjemnościami.
Maria Dąbrowska przedstawia losy familii Niechciów i Ostrzeńskich. Bogumił Niechcic pochodzi z rodziny powstańczej – majątek jego bliskich został skonfiskowany...
Utwór zatytułowany „Stepy akermańskie” to sonet który otwiera cały cykl „Sonetów krymskich” napisanych przez Adama Mickiewicza....
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
Wiersz „Do Anny” autorstwa Daniela Naborowskiego stanowi dzieło które można usytuować na granicy między poezją metafizyczną a miłosną. Jak sugeruje...
Streszczenie Panna Marple udała się do lekarza. Ten widząc jej kiepski stan psychiczny postanawia dostarczyć znajomej rozrywki. W ręce Panny Marple trafia rękopis który...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Streszczenie Dante w trzydziestym piątym roku swojego życia w nocy poprzedzającej Wielki Piątek odnajduje się w alegorycznie pojmowanym ciemnym lesie. Próbując się...
