W 1568 roku ukazało się jedno z ważniejszych dzieł Mikołaja Reja, tzw. „Zwierciadło”. Utwór łączył wiersz i prozę – a częścią prozatorską był właśnie „Żywot człowieka poczciwego” (według ówczesnej pisowni: „Żywot człowieka poćciwego”).
W traktaciku tym Rej próbował znaleźć idealną drogę życia dla człowieka. Uniwersalny charakter rad autora wyraża się między innymi w tym, że w utworze nie pada imię jego bohatera. Jest to po prostu człowiek „poczciwy” – taki, jakim każdy powinien być.
„Żywot…” rozpoczyna się od akcentu biblijnego – wymienia się Adama i Ewę. Służy to podkreśleniu związku człowieka poczciwego ze światem metafizycznym. Ład, do którego dążą ludzie w życiu pochodzi od Stwórcy, jest spełnianiem jego woli. Dalsza część pierwszej księgi poświęcona jest młodości. Zawiera wszelakie rady, od odżywiania, aż po wskazówki edukacyjne.
Młody człowiek winien się uczyć, bowiem lektura daje natchnienie do dobrego życia:
Aleksander Wielki, powiadają, iż się nigdy nie układł, aż pirwej miecz pod poduszkę włożył, a z drugiej strony - księgi, bo barzo rad wiele czytał. A stądże mu ona jego wielka dzielność i ćwiczenie przychodziło czytając sprawy onych wielkich królów i mocarzów, co też przed nim bywali.
Najważniejsze jest jednak, by człowiek zdobył tyle rozumu, ilu mu potrzeba, by być porządnym.
Księga druga to analiza wieku średniego. Rej zaleca, by się ożenić, bowiem stan małżeński Bogu się podoba i Stwórca chętnie obdarza go łaskami. Zaleca wszakże, żeby ożenić się bogato.
Ów też zasię, co się z miłości ożeni, to też żadnym obyczajem długo w dobrym stanie trwać nie może, bo będą prędkie wymówki: "A nie wziąłem nic po tobie." Także też zasię ona będzie powiadała: "A ktoż cię prosił, abyś mię był pojmował?" Bo powiadają: "Między głodnymi niedługo miłość trwa, a snadź i leda mucha je czasem zwadzi." A tam już ani gospodarstwo, ani żadna rzecz w dobrym postanowieniu być nie może.
Później Rej gani przywary, takie jak obżarstwo i pijaństwo. Niemniej podkreśla, iż biesiada z przyjacielem jest źródłem pociechy i radości. Ma też właściwości umoralniające, bowiem przyjaciel może nam zwrócić uwagę, gdy źle się prowadzimy .
Częścią księgi drugiej jest rozdział (kapitulum) XVI. Przedstawia on cykl pór roku i radości, jakie czerpie z każdej z nich człowiek. Wiosna, lato i jesień to okres prac w polu, ale i one mogą cieszyć człowieka. Czy to owocujące drzewa, czy polowanie – wszystko to uprzyjemnia życie. Rej mówi wręcz, że są to „rozkosze”. Zima to okres odpoczynku i czasu dla bliskich.
Księga trzecia omawia czas starości. Nie jest to, dowodzi autor, okres smutku. Również „jesień życia” ma swoje zalety. Starzec może z mniejszym lękiem patrzeć w przyszłość, bowiem wie, co go czeka. Może korzystać z pociech rozlicznych, takich jak upiększanie swojego obejścia, przyglądanie się zabawom wnuków, czy wreszcie lektura.
Rej pociesza:
Także i ty, mój namilszy bracie, gdyżeś się przebił przez ty rozmaite burdy świata tego, jako przez srogie wojska przeciwko sobie nasadzone, już się nic nie lękaj przypuścić ku szturmu na tego ostateczniejszego nieprzyjaciela swego, na tę obłudną śmierć, którać nic żadnymi strzelbami uczynić nie może, boć barzo zemdlona a osłabiona jest. Poraziłci ją dawno Pan twój i leży jako obumarła pod nogami Jego.
„Żywot…” przedstawia życie godne i pełne, tak jak wyobrażał je sobie Rej. Harmonia przenika świat – dobry człowiek żyje w zgodzie z Bogiem i naturą. Jego życie też przypomina zmieniające się pory roku, a każda ma swoje zalety- osoba mądra, która to zrozumie, jest w stanie pogodzić się nawet z przemijaniem i śmiercią.
„Kazania świętokrzyskie” to zbiór ważny przede wszystkim dla tego że przedstawia on kazania pisane w języku polskim. Rękopis zawierał kazania na poszczególne...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść Edwarda Redlińskiego „Konopielka” ukazała się w 1973 roku. Przyniosła ona autorowi wielką popularność a także prestiżową...
Wiersz „Do potomnego” Tadeusza Gajcego to niezwykle liryczny utwór w którym poeta buduje serię profetycznych obrazów. Podmiot próbuje...
Wiersz Juliana Tuwima „Prośba o piosenkę” ma charakter autotematyczny dotyczy twórczości i nadziei jakie wiąże z nią poeta. Utwór ukazał się...
Geneza „Pan Cogito” to jeden z najbardziej znanych tomów poetyckich Zbigniewa Herberta. Został on wydany w 1974 roku. Bohater liryczny – pan Cogito...
Wiersz Antoniego Słonimskiego „Smutno mi Boże” pochodzi z lat dwudziestych XX wieku. Tytuł i treść nawiązują do „Hymnu” Juliusza Słowackiego (znanego...
„Romantyczność” to jedna z najbardziej znanych ballad autorstwa Adama Mickiewicza. Poetycka opowieść dotyka problemu miłości odmiennego postrzegania świata...
„Cebula” to wiersz Wisławy Szymborskiej który przyjmuje formę intelektualnego konceptu. Poetka tworzy efektowne porównanie tytułowego warzywa i człowieka...
„Trzy słowa najdziwniejsze” to wiersz Wisławy Szymborskiej który stanowi filozoficzną refleksję nad naturą języka i jego relacji z rzeczywistością....