Geneza
„Sto lat samotności” uchodzi za największe arcydzieło literatury iberoamerykańskiej. Książka otoczona jest prawdziwym kultem – zarówno przez czytelników, jak i przez krytyków. Nadzwyczaj interesująca jest sprawa genezy powieści. Gabriel Garcia Marquez opublikował ją, będąc już w wieku dojrzałym – w chwili premiery (1967) autor dobijał czterdziestki. Do tego czasu był już wziętym dziennikarzem, miał też na koncie kilka istotnych opowiadań. Jednak cały czas rozmyślał o opowieściach, które wyniósł z domu rodzinnego – historiach rodzinnych i wojennych, które słyszał od dziadka i gawędach o duchach, przytaczanych przez babcię. Marquez postanowił na ich podstawie stworzyć dzieło, będące zarazem metaforycznym obrazem dziejów Ameryki Łacińskiej. Dla napisania powieści zwolnił się z pracy i przez osiemnaście miesięcy pracy nad książką jego rodzinie nie wiodło się najlepiej. Na szczęście dla bliskich pisarza, „Sto lat samotności” niemal z miejsca stało się międzynarodowym bestsellerem.
Czas i miejsce akcji, bohaterowie
Akcja rozgrywa się w fikcyjnej miejscowości Macondo, w ciągu kilkudziesięciu lat. Bohaterowie to założyciele rodu Buendia i pięć pokoleń ich potomków. Losy postaci są różnorakie, ale bohaterów łączy kilka cech. Buendia są raczej porywczy, w dodatku nad ich familią ciąży piętno kazirodztwa – założyciele rodziny byli bliskimi krewnymi (kuzyni) i kolejne pokolenia również będą romansować „wewnątrz” rodu.
Problematyka
Marquez stworzył dzieło niezwykłe. Z jednej strony można uznać je za prawdziwy hołd dla gawędy jako takiej. Dzieje poszczególnych członków rodu splatają się ze sobą w sposób wprost niezwykły. Nie jest to jednak po prostu interesująca opowieść – widać w tym zamierzony akt szacunku dla sztuki snucia opowieści.
„Sto lat samotności” to także metaforyczna narracja o losach Ameryki Południowej. Za pomocą fantastycznych i groteskowych obrazów Marquez opowiada o wojnach domowych, jakie były plagą jego kontynentu, nierównościach społecznych i nieumiejętności stworzenia stabilnego systemu politycznego. Marquez ukazuje też w krzywym zwierciadle negatywne cechy swoich rodaków (w szerokim pojęciu tego słowa – tzn. Latynosów), takie jak nadmierne przywiązanie do poczucia honoru, czy kłótliwość.
Geneza Książka „Pinokio” została napisana przez włoskiego dziennikarza polityka i powieściopisarza Carlo Collodiego. Początkowo opublikowano ją w prasie w...
„Tren XIX albo sen” łączy wątki cyklu stanowi też jego podsumowanie. Poetę przez niemal całą noc dręczy bezsenność dopiero tuż przed świtem udaje mu się...
Czas i miejsce akcji „Katarynka” to nowela której akcja koncentruje się na ulicy Miodowej która mieści się w Warszawie. Większość wydarzeń dotyczy...
Streszczenie Dawno temu był sobie pewien Mazur – bitny wojak który w niejednej potyczce walczył z wrogiem o Polskę. Stawał do boju z pogańskimi ludami. Z każdej...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
Streszczenie „Apokalipsa” św. Jana jest to opis wizji końca świata i Sądu Ostatecznego. Ta wizja zaprezentowana jest z perspektywy jednego z proroków i...
„Wierna rzeka” to powieść Stefana Żeromskiego poświęcona powstaniu styczniowemu (1863). Jednak nie śledzimy bezpośrednio wielkiej polityki czy też najważniejszych...
„Topielec” to wiersz Bolesława Leśmiana pochodzący z 1920 roku. Tytuł sugeruje odniesienie do popularnego w kulturze ludowej motywu „żywego trupa”...
Analiza Utwór rozpoczyna się wyliczeniami oraz wykrzyknieniem podkreślającymi bezradność w sytuacji poruszanej w wierszu. Kolejna strofa stanowi przedstawienie niemocy...