Gospodarz – Włodzimierz Tetmajer
Tetmajer był młodopolskim malarzem, pochodził z rodziny inteligenckiej. W 1890 roku ożenił się z chłopką, Anną Mikołajczykówną. Związek ów uchodził za mezalians, którego początkowo nie akceptowała ani rodzina, ani środowisko malarza. Małżeństwo było jednak udane, a Tetmajerowie z czasem dorobili się własnego dworu i cieszyli się szacunkiem. W dramacie Gospodarz jest wcieleniem polskości, oddaje jednak nieopatrznie złoty róg Jaśkowi.
Gospodyni – Anna Tetmajerowa
Anna Tetmajerowa, z domu Mikołajczykówna, z pochodzenia chłopka, wyszła za Włodzimierza Tetmajera w 1890 roku. W dramacie wzór matki i żony, każe schować podkowę.
Pan Młody – Lucjan Rydel
Lucjan Rydel był młodopolskim poetą. W 1900 roku ożenił się z Jadwigą Mikołajczykówną, siostrą Anny Tetmajerowej. Wesele odbyło się w dworku Tetmajerów, w podkrakowskich Bronowicach. Pan Młody w „Weselu” jest sportretowany ironicznie, popełnia liczne gafy, np. zdejmuje buty, chcąc zaakcentować swoją chłopskość.
Panna Młoda – Jadwiga Mikołajczykówna
Mikołajczykówna w 1890 roku wyszła za Lucjana Rydla. Panna Młoda w „Weselu” została sportretowana jako typowa chłopka, pewna siebie, temperamentna. Upomina męża co do obyczajów obowiązujących na wsi.
Poeta – Kazimierz Tetmajer
Kazimierz Tetmajer, przyrodni brat Włodzimierza, był słynnym młodopolskim poetą, a także autorem dramatów i powieści. W „Weselu” podkreśla się skłonność Poety do romansów i jego dekadencką naturę.
Dziennikarz – Rudolf Starzewski
Rudolf Starzewski był redaktorem krakowskiego „Czasu”. W dramacie Dziennikarz to człowiek inteligentny, o artystycznej naturze, ale jednocześnie zachowawczy i pogrążony w apatii.
Radczyni – Antonina Domańska
Antonina Domańska była żoną profesora UJ, a także pisarką. Ciotka Lucjana Rydla w dramacie prezentuje niechęć do młodopolskiej chłopomanii.
Rachela – Pepa Singer
Pepa Singer była córką bronowickiego karczmarza, Żydówką. W dramacie Rachela jest postacią fascynującą i tajemniczą, poetką i znawczynią sztuki.
Czepiec – Błażej Czepiec
Czepiec był wujem Panny Młodej. W Bronowicach był pisarzem gminnym. Podczas wesela wszczyna bójkę i upija się. Jest krytykiem mieszczańskich wad, ale jednocześnie patriotą.
Marysia – Marysia Mikołajczykówna
Marysia była siostrą Panny Młodej, jej narzeczony (malarz Ludwik de Levaux) zmarł za granicą na gruźlicę. Marysia wyszła potem za Wojtusia, który również zmarł. W dramacie ukazuje się jej dawny ukochany.
Nos – Tadeusz Nosowski lub Stanisław Czajkowski
W dramacie przedstawiciel krakowskiej cyganerii, wcielenie przybyszewszczyzny. Jego cechy charakterystyczne to zamiłowanie do alkoholu i dekadenckiego sposobu myślenia.
Jasiek – brat Panny Młodej
Był drużbą na ślubie Lucjana Rydla z Jadwigą. W dramacie gubi złoty róg, gdy schyla się po czapkę z pawich piór.
Definicja i wyznaczniki gatunku Psalm to utwór o wymiarze religijnym który ma charakter modlitwy. Biblia jest źródłem wielu psalmów które...
„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego można określić mianem powieści dokumentarnej. Utwór ten należy do literatury faktu każde przedstawione...
Jednym z najważniejszych zagadnień pojawiających się w „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza jest forma. Pod pojęciem tym skrywają się schematy działania i postawy...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Streszczenie Epilog rozpoczyna się krótkim opisem emigracyjnego życia w Paryżu. Stolica Francji to miasto pełne zgiełku i huku. Między mieszkającymi w niej ludźmi...
Definicja Fantastyka to pojęcie które w kontekście literatury i sztuki oznacza wprowadzanie do świata przedstawionego bytów i zjawisk zaczerpniętych ze sfery...
Motyw utopii przewijał się przez literaturę już w starożytności chociaż sama nazwa pochodzi od utwory Tomasza Morusa. Wątek odległej krainy (zazwyczaj wyspy) na którą...
„Dziwny ogród” to zapewne najtrudniejszy w interpretacji obraz Józefa Mehoffera. Uznawany za wybitne dzieło polskiego symbolizmu powstawał w latach...
Jedna z najważniejszych scen trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza rozgrywa się w salonie warszawskim. Zakończona zostaje ona słowami Piotra Wysockiego...