Mitologiczni bogowie to istoty obdarzone szeregiem mocy nadprzyrodzonych. Gromowładny Zeus, władający morzami Posejdon czy Hades, który panuje w świecie zmarłych – każdy z nich był bogiem obdarzonym niezwykła mocą i władzą. Władza wszczynania sztormów, obcowania z umarłymi czy pojawiania się w zwierzęcej postaci to tylko niektóre z możliwości, które stwarzała im boskość. Jednakże bogowie greccy posiadali także szereg cech, które zbliżały ich do ludzi.
Mitologicznych bogów cechuje antropomorfizm zarówno psychiczny, jak i fizyczny. Każdy z bogów posiada osobowość, swoje wady i zalety. Posiada uczucia i emocje, które mogą nad nim wziąć górę. Bogowie greccy mają także ludzkie postaci. Ich opisy przedstawiają ich jako kobiety lub mężczyzn obdarzone ludzkim wyglądem.
Analizując podobieństwo bogów greckich do ludzi warto zwrócić uwagę na tę najwyraźniejszą i najbardziej widoczną warstwę, którą jest wygląd zewnętrzny. Mitologia wzbogacana jest o opisy, które choćby w zdawkowy sposób przedstawiają aparycję poszczególnych bóstw. Hefajstos ukazany jest jako kulejący i wyjątkowo brzydki. Afrodyta była natomiast niezwykle piękna.
Podobnie jak ludzie, także i greccy bogowie posiadali swoje zalety. Atenę cechowała niezwykła mądrość, Hefajstos był najpracowitszym z bogów. Jednak poza cnotami, o ich podobieństwie do ludzi świadczyły również ich wady.
Bogowie greccy, podobnie jak ludzie, ulegali swoim słabościom. Powstawały pomiędzy nimi spory, potrafili być zawistni i mścić się na innych. Na Olimpie zdarzały się konflikty. Jeden z nich stał się przyczyną wojny Trojańskiej. Trzy skłócone boginie walczyły pomiędzy sobą o tytuł najpiękniejszej. Próbując przekupić Parysa, Hera zaoferowała mu bogactwo, Atena mądrość, a Afrodyta Helenę, żonę króla Sparty. Parys wybrał Afrodytę jako tę najpiękniejszą.
Przykład sporu pokazuje, że boginie, podobnie jak ludzie potrafiły być zazdrosne. Podobnie jak ludzie potrafili również kochać. Mitologia pokazuje różne rodzaje miłości – mit o Demeter i Korze jest opowieścią o uczuciu matki do córki. Płacząca Demeter przypomina matki, które cierpią z powodu nieszczęść ich dzieci oraz tęsknoty za nimi. Innego rodzaju uczuciem został obdarzony przez Afrodytę myśliwy Adonis. Zakochana bogini zwróciła się z prośbą do Zeusa o przywrócenie jej ukochanego do życia. Od tego czasu Adonis spędzał z Afrodytą pół roku. Kolejne pół spędzał w Hadesie.
Chcąc wykazać podobieństwo bogów greckich do ludzi warto także zwrócić uwagę na organizację świata, w którym żyją. Istnieje hierarchia bogów, a także jasny podział pomiędzy nimi. Każdy z bogów ma swoją domenę. Hierarchia widoczna jest szczególnie wtedy, gdy odbywają się zebrania bogów. Nie wszystkie z nich są dostępne dla każdego obdarzonego boską mocą. Poza swoimi boskimi obowiązkami, bogowie mają także czas na rozrywkę. Na Olimpie regularnie odbywają się uczty.
Pragnąc odpowiedzieć na pytanie, czy bogowie greccy są podobni do ludzi, warto przede wszystkim dostrzec pewne różnice – ich nadprzyrodzone zdolności i posiadaną przez nich władzę. Jednak mimo ich występowania jasnym jest, że bogowie podobnie jak ludzie obdarzeni są fizycznością, charakterem, wadami i zaletami. Mają ludzkie uczucia i ludzkie przywary.
Liberalizm to nurt polityczny (ideologia) kładący szczególny nacisk na wolność polityczną i gospodarczą. Historycy idei doszukują się korzeni liberalizmu już...
„Mistrz i Małgorzata” to powieść paraboliczna w której ponad poziomem znaczeń dosłownych wynikających z sensu współczesnej fabuły nadbudowany...
Motywy autotematyczne są powszechne w sztuce i literaturze. Skąd to wynika? Sądzę że artyści jak wszyscy potrzebują udowodnienia samym sobie iż to czym się zajmują...
Powstanie świata to wydarzenie które w literaturze jest opisywane przede wszystkim w Biblii oraz Mitologi. Można powiedzieć że znakomita większość późniejszych...
Staś i Nel znajdowali się razem z Arabami na pustyni. Dzień był niezwykle ciepły a w powietrzu wyczuwalny był dziwny zapach. Beduini dostrzegli oznaki działalności złych...
W swojej twórczości William Szekspir często odwoływał się do dorobku kultury klasycznej. Będąc jeszcze uczniem szkoły w Stratford przyszły dramaturg miał sposobność...
Inwokacja rozpoczynająca „Pana Tadeusza” jest być może najbardziej rozpoznawalnym fragmentem polskiego dzieła literackiego. Ta rozbudowana apostrofa stanowi nawiązanie...
Telemachu synu mój najdroższy niezwykle jestem szczęśliwy że los zezwolił mi na powrót do ziemi ojczystej. Rad jestem z tego tym bardziej gdyż niejednokrotnie...
Poeci od wieków wypominali swoim rodakom wady i przywary. Satyra była środkiem który miał na celu poprawę obyczajów i sytuacji politycznej zmotywowanie...