Szanowni Emigranci!
zwracam się do was z bardzo ważną sprawą! Chciałem mianowicie ze wszystkich sił prosić was, byście wrócili do Polski! Kraj was potrzebuje, my was potrzebujemy!
Zdaję sobie sprawę, że decyzja o emigracji była dla was bardzo ciężka. Nigdy nie jest łatwo porzucać ukochane strony i dotychczasowe życie. Wielu z was zostawiło w Polsce swoich najlepszych przyjaciół, a nawet członków rodziny. Z pewnością niejedną godzinę przecierpieliście z powodu tęsknoty i samotności. Nostalgia za starym krajem to uczucie, do którego przyznaje się każdy emigrant.
Właśnie z tego powodu nikt nie wyrusza w obce strony, jeśli nie zmusi go do tego ciężka sytuacja materialna. Z wami było zapewne tak samo. Wszyscy wiemy, że niełatwo znaleźć w Polsce pracę, zwłaszcza pracę, która umożliwi godne życie całej rodzinie. Kraje Zachodu oferują za to nieźle płatne stanowiska i nadzieję na karierę.
Dlaczego w takim razie chciałem was prosić o powrót? Skąd mam czelność, by sugerować wam porzucenie Anglii, Irlandii i Francji i powrót do Polski, gdzie czeka was ciężki kawałek chleba?
Przede wszystkim uważam, że w tych obcych krajach nigdy nie znajdziecie prawdziwego szczęścia. Sądzę, że nie będziecie się tam czuć, jak u siebie w domu. Tutaj znajome są dla was każde drzewo, każdy krzew, każdy przelatujący bocian. W tamtych krajach ciągle będziecie gośćmi, chociażbyście przebywali tam całe lata. A może ten „polski kawałek chleba” wcale nie okażę się aż tak ciężki? Wszyscy mówią, że nasz kraj rozwija się gospodarczo i powoli dogania bogatsze państwa. Jeszcze kilka lat i nie będzie specjalnej różnicy w poziomie życie Warszawy i Londynu! W takim razie lepiej zrobicie, gdy wrócicie do nas – bo skoro praca będzie tak samo dobra u kogoś i u siebie, to lepiej mieszkać u siebie!
Innym ważnym powodem jesteśmy… my! Tak, potrzebujemy was. Przecież jesteśmy waszymi przyjaciółmi, krewnymi, braćmi i kuzynami. Każdy z nas zna jakiegoś emigranta. Każdy z nas żałuje waszego wyjazdu – przecież straciliśmy w ten sposób wielu bliskich. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że ciągle pozostajemy w kontakcie. Ale przecież kontakt przez telefon to nie to samo, co wspólne wycieczki rowerowe, zabawa i rozmowa w cztery oczy!
Apeluję do was, emigranci: powróćcie do Polski. Rozumiem, że mieliście powody, by wyjechać. Ale wy zrozumcie, że teraz macie powody, by do nas wrócić!