Kultura starożytnej Grecji stanowi jeden z fundamentów, na których zbudowana została współczesna cywilizacja europejska. Pośród najważniejszych elementów tej całości szczególną rolę pełnił zbiór wierzeń i podań dotyczących bogów i bohaterów, czyli mitologia. Pojawiające się w niej postaci, tak bliskie człowiekowi, często funkcjonowały jako morfizacja pewnych wartości i prawd. W przeciągu upływających stuleci połączenia te utrwaliły się i zajęły stałe miejsce w kulturze, będąc aktualnymi także dzisiaj.
Pierwszym przykładem mitologicznego uosobienia wartości, jaki chciałbym przywołać, jest stwórca i opiekun człowieka, czyli tytan Prometeusz. Ulepiwszy ludzką sylwetkę z gliny i łez, tchnął w nią życie, korzystając z ognia skradzionego z rydwanu Heliosa. Dostrzegł jednak, że jego dzieło jest słabe, bezradne i przelęknione. By pomóc swoim dzieciom, potajemnie dostał się na Olimp i, chociaż Zeus stanowczo tego zakazał, podarował im ogień. Dobrodziejstwo tytana nie zakończyło się na tym. Poświecił ludzkości jeszcze więcej czasu, zaznajamiając ją z najważniejszymi umiejętnościami (np. uprawa pola, wytapianie metalu). Za swą postawę został on ukarany przez zwierzchnika wszystkich bogów, który nakazał przykuć tytana do gór Kaukazu, gdzie olbrzymi sęp miał wyjadać mu wątrobę.
Dzisiaj Prometeusz kojarzony jest przede wszystkim z gotowością do poświęceń i udzielania bezinteresownej pomocy. Jego postawa to także wyraz wielkiej odwagi i miłości żywionej do swych dzieci.
Jako drugi przykład personifikacji uniwersalnych wartości przedstawić można bohaterkę „Odeysei” Homera – Penelopę. Przedłużająca się wojna z Troją, na którą wyruszył jej mąż – Odyseusz – stała się przyczyną domysłów, że kobieta została wdową. Wtedy w Itace zaczęli pojawiać się zalotnicy, którzy pragnęli nie tylko ręki pięknej kobiety, ale także znajdujących się tam bogactw. Jednak kobieta czyniła wszystko, by przesunąć w czasie moment małżeństwa z którymkolwiek z nich. Obiecała, że dzień ten przyjdzie, kiedy skończy tkać płótno żałobne dla męża. Całymi dniami pracowała, zaś nocami pruła materiał, przez co postępy były wręcz niewidoczne.
Dzisiaj Penelopę uważa się nie tylko za archetyp wierności, ale jej postać wiązana jest ze sprytem oraz dbałością o dom.
Innym przykładem postaci uosabiającej ponadczasowe wartości jest mitologiczny król Cypru – Pigmalion. Owidiusz w „Metamorfozach” przedstawia go jako człowieka niechętnie patrzącego na niegodnie zachowujące się kobiety. Chcąc uniknąć powszechnie szerzącego się zepsucia, władca wyrzeźbił posąg kobiety będącej jego ideałem i nazwał ją Galateą. Przez długi czas wzdychał do lodowatego kamienia, gdy Afrodyta postanowiła wreszcie przychylić się do jego błagań i ożywić kobietę. Następnie Pigmalion ożenił się z nią, a para doczekała się córki – Pafos. Postać króla Cypru można postrzegać jako symbol gorącej i szlachetnej miłości.
Powyższe przykłady stanowią potwierdzenie ciągłej obecności mitologicznych bohaterów, figur i postaci w naszej kulturze. Wyrażają one ponadczasowe i uniwersalne wartości, które nadal towarzyszą ludzkości, niezależnie od zmieniających się czynników zewnętrznych, i cieszą się olbrzymim uznaniem, będąc pomocnymi w kształtowaniu świata jako lepszego miejsca.
Liberalizm to nurt polityczny (ideologia) kładący szczególny nacisk na wolność polityczną i gospodarczą. Historycy idei doszukują się korzeni liberalizmu już...
„Mistrz i Małgorzata” to powieść paraboliczna w której ponad poziomem znaczeń dosłownych wynikających z sensu współczesnej fabuły nadbudowany...
Motywy autotematyczne są powszechne w sztuce i literaturze. Skąd to wynika? Sądzę że artyści jak wszyscy potrzebują udowodnienia samym sobie iż to czym się zajmują...
Powstanie świata to wydarzenie które w literaturze jest opisywane przede wszystkim w Biblii oraz Mitologi. Można powiedzieć że znakomita większość późniejszych...
Staś i Nel znajdowali się razem z Arabami na pustyni. Dzień był niezwykle ciepły a w powietrzu wyczuwalny był dziwny zapach. Beduini dostrzegli oznaki działalności złych...
W swojej twórczości William Szekspir często odwoływał się do dorobku kultury klasycznej. Będąc jeszcze uczniem szkoły w Stratford przyszły dramaturg miał sposobność...
Inwokacja rozpoczynająca „Pana Tadeusza” jest być może najbardziej rozpoznawalnym fragmentem polskiego dzieła literackiego. Ta rozbudowana apostrofa stanowi nawiązanie...
Telemachu synu mój najdroższy niezwykle jestem szczęśliwy że los zezwolił mi na powrót do ziemi ojczystej. Rad jestem z tego tym bardziej gdyż niejednokrotnie...
Poeci od wieków wypominali swoim rodakom wady i przywary. Satyra była środkiem który miał na celu poprawę obyczajów i sytuacji politycznej zmotywowanie...