Louis Vauxcelles, francuski krytyk sztuki, w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć, iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem). Od owego sformułowania, które po francusku brzmiało Donatello chez les fauves pochodzi nazwa kierunku w sztuce – fowizm (franc. fauvisme).
Fowizm, jako zwarty ruch, działał w latach 1904-1908. Wszakże również po tej dacie jego twórcy nadal odwoływali się do wykształconych w tym czasie form. Odnosili się do nich również artyści z funkcjonującego kilkadziesiąt lat później (lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte) nurtu, znanego jako neofowizm.
Czymże więc był ów „bestialski” fowizm? Uznawany bywa za część epoki modernizmu w sztuce, rozwijający się obok secesji. Inspiracje fowizmu są rozległe – wskazuje się zarówno na konkretne postacie, takie jak malarz-symbolista Gustav Moreau, jak i szeroko rozumianą sztukę ludów trzeciego świata (przede wszystkim Afryki).
Malarstwo fowistów koncentrowało się na kolorach. Odchodzili od realistycznego ukazywania otaczającej ich rzeczywistości, na rzecz zachwytu nad jej barwami. Oczywiście rezygnacja z dokładnego przedstawiania świata sprawiała, że również barwy na obrazach były nieoczywiste – na przykład malowano czerwoną trawę. Wyrazistość kolorów, wykorzystywanych przez fowistów sprawia, iż ich dzieła często porównuje się do współczesnych komiksów.
Spośród twórców tego nurtu wyróżnić można artystów takich, jak Henri Matisse, André Derain, Albert Marquet,Maurice de Vlaminck, Kees van Dongen, Charles Camoin.
Co interesujące, odbyły się wyłącznie trzy wystawy fowistów. Najsłynniejszą z nich był „Salon jesienny” (Salon d’Automne) z roku 1905.
Za pierwsze dzieło „czystego” fowizmu uznać możemy płótno Henriego Mattise’a „Przepych, spokój, rozkosz” z 1904 roku.
Przedstawia ono obrazek z plaży. Widzimy żaglówkę i nagie kobiety w czasie pikniku. Jedna z nich układa sobie włosy. Już w tym opisie widać symboliczne wpływy, charakterystyczne dla fowizmu – damy z początku XX wieku nie odbywały raczej pikników nago. Jeszcze bardziej charakterystyczna jest kolorystka obrazu, przypominającego zresztą starożytne mozaiki.
Fowizm, chociaż krótkotrwały, należy do najbardziej interesujących nurtów malarskich pierwszej połowy XX wieku.
Definicja wyznaczniki gatunku Jest to specyficzny rodzaj powieści który jak sama nazwa wskazuje skoncentrowany jest przede wszystkim na przeżyciach wewnętrznych psychice...
„Lalka” jako powieść realistyczna prezentuje szeroką panoramę polskiego społeczeństwa. Nie jest to jedynie pobieżne przedstawienie polegające na wyliczeniu...
Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....
Tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego jest postacią dynamiczną. Wraz z rozwojem fabuły zdobywając nowe doświadczenia i poznając mechanizmy rządzące światem...
Definicja Historyzm jest pojęciem niezwykle szerokim odnoszącym się do kultury. W jego obrębie wyróżnić można historyzm architektoniczny i związany ze sztukami...
„Droga do Rosji” to poemat rozpoczynający „Ustęp” trzeciej części „Dziadów”. Fragment ten znacznie odróżnia się od samego...
Tomek Sawyer to chyba największy łobuz w dziejach literatury! Ten bohater książek amerykańskiego pisarza Marka Twaina przeżył tyle przygód i spłatał tyle psikusów...
Wizja świata ukazana w „Szewcach” Stanisława Ignacego Witkiewicza budzi u czytelnika ciekawość i niepokój. Ten drugi stan nasila się wraz z postępem...
Zielone Wzgórze to miejsce które stało się domem małej Ani Shirley. Zamieszkiwane było przez dwie osoby – Mateusza oraz Marylę. Nie było to miejsce...
