Unikalne i sprawdzone teksty

Fowizm – definicja, założenia, przedstawiciele, przykłady | wypracowanie

Louis Vauxcelles, francuski krytyk sztuki, w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć, iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem). Od owego sformułowania, które po francusku brzmiało Donatello chez les fauves pochodzi nazwa kierunku w sztuce – fowizm (franc. fauvisme).

Fowizm, jako zwarty ruch, działał w latach 1904-1908. Wszakże również po tej dacie jego twórcy nadal odwoływali się do wykształconych w tym czasie form. Odnosili się do nich również artyści z funkcjonującego kilkadziesiąt lat później (lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte) nurtu, znanego jako neofowizm.

Czymże więc był ów „bestialski” fowizm? Uznawany bywa za część epoki modernizmu w sztuce, rozwijający się obok secesji. Inspiracje fowizmu są rozległe – wskazuje się zarówno na konkretne postacie, takie jak malarz-symbolista Gustav Moreau, jak i szeroko rozumianą sztukę ludów trzeciego świata (przede wszystkim Afryki).

Malarstwo fowistów koncentrowało się na kolorach. Odchodzili od realistycznego ukazywania otaczającej ich rzeczywistości, na rzecz zachwytu nad jej barwami. Oczywiście rezygnacja z dokładnego przedstawiania świata sprawiała, że również barwy na obrazach były nieoczywiste – na przykład malowano czerwoną trawę. Wyrazistość kolorów, wykorzystywanych przez fowistów sprawia, iż ich dzieła często porównuje się do współczesnych komiksów.

Spośród twórców tego nurtu wyróżnić można artystów takich, jak Henri Matisse, André Derain, Albert Marquet,Maurice de Vlaminck, Kees van Dongen, Charles Camoin.

Co interesujące, odbyły się wyłącznie trzy wystawy fowistów. Najsłynniejszą z nich był „Salon jesienny” (Salon d’Automne) z roku 1905.

Za pierwsze dzieło „czystego” fowizmu uznać możemy płótno Henriego Mattise’a „Przepych, spokój, rozkosz” z 1904 roku.

Przedstawia ono obrazek z plaży. Widzimy żaglówkę i nagie kobiety w czasie pikniku. Jedna z nich układa sobie włosy. Już w tym opisie widać symboliczne wpływy, charakterystyczne dla fowizmu – damy z początku XX wieku nie odbywały raczej pikników nago. Jeszcze bardziej charakterystyczna jest kolorystka obrazu, przypominającego zresztą starożytne mozaiki.

Fowizm, chociaż krótkotrwały, należy do najbardziej interesujących nurtów malarskich pierwszej połowy XX wieku.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Edgar Degas Primabalerina – opis...

Życie codzienne i kariery zawodowe aktorek tancerek wokalistek kabaretowych oraz cyrkówek nad wyraz interesowały mieszkańców Paryża przełomu wieków...

Rękopis znaleziony w Saragossie...

Powieść Jana Potockiego „Rękopis znaleziony w Saragossie” od dwóch stuleci elektryzuje czytelników. Chociaż za życia autora nie cieszyła się...

Groteska – definicja charakterystyka...

W XV wieku odkryto w Rzymie niezwykłą grotę pełną zadziwiających malowideł. Przedstawiały one połączenia ludzi i zwierząt i roślin. Motywy owe zaczęły być kopiowane...

Opis herbu Krakowa

Kraków to jedno z najważniejszych polskich miast. Przez długie wieki był stolicą naszego kraju miejscem zamieszkania króla. To tutaj znajduje się prastary...

Fowizm – definicja założenia...

Louis Vauxcelles francuski krytyk sztuki w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem)....

Dramat romantyczny – definicja...

Definicja i wyznaczniki gatunku Dramat romantyczny to typ dramatu charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Odrzuca on klasyczną koncepcję tej odmiany literackiej wyrastając...

Czy Stanisława Bozowska odniosła...

XIX wiek stanowił trudny okres dla Polaków. Kraj znajdował się pod zaborami a próby postań narodowych nie doprowadziły do odzyskania niepodległości. Jednak...

„Mały Książę” – planety...

Kiedy Mały Książę opuścił swoją planetę w pierwszej kolejności odwiedził ciała niebieskie zlokalizowane najbliżej jego asteroidy B-612. Były to planety 325 326 327...

Motyw zbrodni w literaturze

Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...