Louis Vauxcelles, francuski krytyk sztuki, w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć, iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem). Od owego sformułowania, które po francusku brzmiało Donatello chez les fauves pochodzi nazwa kierunku w sztuce – fowizm (franc. fauvisme).
Fowizm, jako zwarty ruch, działał w latach 1904-1908. Wszakże również po tej dacie jego twórcy nadal odwoływali się do wykształconych w tym czasie form. Odnosili się do nich również artyści z funkcjonującego kilkadziesiąt lat później (lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte) nurtu, znanego jako neofowizm.
Czymże więc był ów „bestialski” fowizm? Uznawany bywa za część epoki modernizmu w sztuce, rozwijający się obok secesji. Inspiracje fowizmu są rozległe – wskazuje się zarówno na konkretne postacie, takie jak malarz-symbolista Gustav Moreau, jak i szeroko rozumianą sztukę ludów trzeciego świata (przede wszystkim Afryki).
Malarstwo fowistów koncentrowało się na kolorach. Odchodzili od realistycznego ukazywania otaczającej ich rzeczywistości, na rzecz zachwytu nad jej barwami. Oczywiście rezygnacja z dokładnego przedstawiania świata sprawiała, że również barwy na obrazach były nieoczywiste – na przykład malowano czerwoną trawę. Wyrazistość kolorów, wykorzystywanych przez fowistów sprawia, iż ich dzieła często porównuje się do współczesnych komiksów.
Spośród twórców tego nurtu wyróżnić można artystów takich, jak Henri Matisse, André Derain, Albert Marquet,Maurice de Vlaminck, Kees van Dongen, Charles Camoin.
Co interesujące, odbyły się wyłącznie trzy wystawy fowistów. Najsłynniejszą z nich był „Salon jesienny” (Salon d’Automne) z roku 1905.
Za pierwsze dzieło „czystego” fowizmu uznać możemy płótno Henriego Mattise’a „Przepych, spokój, rozkosz” z 1904 roku.
Przedstawia ono obrazek z plaży. Widzimy żaglówkę i nagie kobiety w czasie pikniku. Jedna z nich układa sobie włosy. Już w tym opisie widać symboliczne wpływy, charakterystyczne dla fowizmu – damy z początku XX wieku nie odbywały raczej pikników nago. Jeszcze bardziej charakterystyczna jest kolorystka obrazu, przypominającego zresztą starożytne mozaiki.
Fowizm, chociaż krótkotrwały, należy do najbardziej interesujących nurtów malarskich pierwszej połowy XX wieku.
Słynna „Pieta watykańska” którą Michał Anioł wykonał na zamówienie kardynała Jeana Bilhèresa de Lagraulasa stanowi jedno z najważniejszych...
„Dama z łasiczką” („Dama z gronostajem”) została namalowana przez Leonarda da Vinci techniką olejną z użyciem tempery na desce orzechowej o rozmiarach...
Leżałem na szpitalnym łóżku i wpatrywałem się w biały sufit i wiszące na nim lampy. Wokół mnie było sporo zamieszania lekarze i pielęgniarki biegali...
Związki literatury i polityki były wyjątkowo mocne w XIX-wiecznej Polsce. Państwo polskie przestało istnieć po rozbiorach jakie miały miejsce w poprzednim stuleciu. Nadzieje...
W „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego pobrzmiewają różne koncepcje filozoficzne zarówno epoki pozytywizmu jak i całego dziedzictwa europejskiej...
Barok należało do epok które szczególną wagę przywiązują do wątku śmierci i przemijania. Oczywiście problemy związane ze świadomością własnego końca...
Louis Vauxcelles francuski krytyk sztuki w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem)....
Nazwa renesans pochodzi od francuskiego słowa „renaissance” znaczącego odrodzenie. Doskonale odzwierciedla ono charakter tej epoki która narodziła się...
Starsi ludzie często powtarzają że dzisiejsza młodzież ma „wszystko”. „Za naszych czasów nie było takich możliwości” – powtarzają....