Unikalne i sprawdzone teksty

Czy człowiek może być mocniejszy od dżumy? Wypracowanie | wypracowanie

Powieść Alberta Camusa „Dżuma” opowiada o kontakcie zwykłych na pozór ludzi z przerażającym kataklizmem. Kataklizmem tym staje się epidemia tytułowe dżumy. Wartości, jakie wyznawali mieszkańcy Orany, gdzie rozgrywa się akcja książki, przestają się liczyć. Człowiek nie może już ufać swojemu bliźniemu – nie wiadomo bowiem, kto został już zarażony śmiercionośną chorobą. Wiara w Boga zostaje nadszarpnięta – czy dobry Stwórca naprawdę pozwoliłby na śmierć setek ludzi? Z kolei osoby niewierzące muszą się zastanowić, czy jest jakikolwiek argument, by zaryzykować dla drugiej osoby swoje własne, jedyne życie.

Bohaterowie „Dżumy” postawieni są w sytuacji bez wątpienia ekstremalnej. W sytuacji, w której na pierwszy rzut oka liczy się przede wszystkim przeżycie, a idee schodzą na drugi plan. Czy tak jest rzeczywiście? „Spojrzenie, w którym czyta się tyle dobroci, będzie zawsze mocniejsze od dżumy” – mówi jeden z bohaterów. Słowa te mogłyby być mottem całej powieści. Idealnie bowiem oddają przesłanie wielkiego pisarza, jakim bez wątpienia był Camus.

Autor zwraca naszą uwagę na fakt, że właśnie w sytuacji triumfu ekstremalnego zła pojawić może się nadzwyczajne dobro. Łatwo się służyć bliźniemu, kiedy nic to nie kosztuje – albo kosztuje niewiele. Przykładowo, na co dzień lekarz udziela porad pacjentom, nie trudząc się za bardzo przy tym. Praca nie jest lekka, ale też nie należy do najbardziej męczących. Jest też całkiem dobrze płatna. Zawód jak każdy, można powiedzieć. Tymczasem w trakcie epidemii lekarz naraża własne życie dla drugiego człowieka. Każdy kontakt z chorym zakończyć może się zarażeniem i śmiercią. A jednak w czasie każdej epidemii dziesiątki lekarzy ryzykują w ten sposób. W tym właśnie tkwi wielkość człowieka – jeden lekarz może umrzeć, ale poświęcając się, uratuje wiele osób i będzie przez te osoby zapamiętany. Będzie natchnieniem dla kolejnych medyków.

Lekarz i choroba to oczywiście metafory, odnoszące się do figur użytych przez Camusa. Pomyślmy o tym, co oznaczają te metafory. Tak naprawdę francuski pisarz opisywał II wojnę światową i zło, jakie wówczas naznaczyło Europę. Trudno sobie wyobrazić rzecz straszniejszą niż Holocaust – dokonaną przez nazistów zagładę Żydów. Ale przecież wówczas pojawili się „sprawiedliwi wśród narodów świata”, ludzie, którzy z narażeniem życia swojego i swoich rodzin nieśli pomoc prześladowanym Żydom. W chwili największej ciemności ci ludzie byli światłem, które stało się inspiracją dla następnych pokoleń.

Zarówno w powieści Alberta Camusa, jak i w historii Europy brzmi jasna odpowiedź na pytanie zawarte w tytule wypracowania. Człowiek jest mocniejszy od dżumy – zarówno tej prawdziwej, jak i dżumy metaforycznej, dżumy, którą jest zło ukryte w naszych sercach.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Życie jest fascynujące jeżeli...

Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...

Motyw zbrodni w literaturze

Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...

Obraz miasta w „Lalce” – opracowanie...

Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...

Opis krainy wiecznej szczęśliwości...

Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...

Testament mój – interpretacja...

Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...

Carska Rosja i jej stolica. Na podstawie...

Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...

Literatura uczy bawi wychowuje –...

Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...

Jan Kochanowski jako wzorzec osobowy...

Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...

Proces jako powieść parabola

Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...