„Dżuma” to najsłynniejsza powieść Alberta Camusa. Jej głównym bohatera, a także narratorem (co okazuje się pod koniec dzieła), jest lekarz, Bernard Rieux. Na pierwszych stronach pojawiają się dwie istotne dla powieści postacie – Raymond Rambert, dziennikarz, który przybywa do Oranu (gdzie dzieje się akcja książki), by zapoznać się z ciężką dolą Arabów i Cottard, mężczyzna próbujący odebrać sobie życie.
Bohaterowie rozmawiają o dziwnej pladze. Szczury pojawiają się na ulicach miast i umierają. Szybko okazuje się, że choroba zwierząt atakuje również ludzi. Padają pierwsze ofiary. Rieux odkrywa, że zarazą jest dżuma. Początkowo oporne, władze miasta przyjmują zalecenia lekarzy i odcinają miasto od świata.
Ludność Oranu stara się żyć jak co dzień, jednak ta odwaga szybko ustępuje. Widząc rosnącą liczbę ofiar, mieszkańcy zaczynają się nawzajem siebie obawiać. Każdy może nieść ze sobą zabójcze bakterie. Rieux ofiarnie poświęca się dla chorych – jednak ludzie nie okazują mu wdzięczności. W oczach orańczyków lekarz staje się uosobieniem epidemii, chociaż z nią walczy. Dziennikarz Rambert pragnie ze wszystkich sił uciec z miasta. Tęskni do ukochanej i nie zamierza tracić nadziei na szczęście razem z nią. Rieux ostrzega go, że może wynieść z Oranu zarazki, które zabiją ich oboje i setki innych ludzi. Rambert jest jednak indywidualistą – chce być szczęśliwy za wszelką scenę. Dopiero później zmienia nastawienie i w pomocy innym odnajduje sens życia. Podobna przemiana ma miejsce w przypadku jezuity Paneloux – początkowo skupia się on na interpretowaniu choroby jako oznaki gniewu bożego. Później zaś, pracując z cierpiącymi, zaczyna rozumieć sens walki z zarazą.
Śmierć zabiera w końcu Paneloux oraz Jean Tarrou, przyjaciela Rieux i kronikarza zarazy. Umiera także żona doktora, przebywająca poza miastem.
Wreszcie zaraz się kończy. Paradoksalnie, wówczas popada w obłęd Cottard – jego pokręcona psychika odnajdowała się bowiem znakomicie w warunkach zarazy. Normalność była dla tego człowieka czymś trudnym do przyjęcia.
Bramy miasta zostają otwarte, jednak Rieux wie, że zaraza może kiedyś wrócić.
Plan wydarzeń
1. Śmierć szczurów.
2. Pojawienie się Ramberta.
3. Próba samobójcza Cottarda.
4. Pierwsze zgony ludzi.
5. Zamknięcie miasta.
6. Ojciec Paneloux mówi o karze bożej.
7. Dylematy Ramberta.
8. „Nawrócenie” ojca Paneloux.
9. Śmierć żony Rieux.
10. Koniec epidemii.
11. Szaleństwo Cottarda.
Geneza „Iliadzie” przypisuje się autorstwo Homera mimo iż jest to kwestia sporna. Jest ona prawdopodobnie dziełem które poprzedza „Odyseję”...
Autorstwo i czas powstania Utwór o incipicie „Posłuchajcie bracia miła...” znany też pod tytułami: „Lament (Plankt) świętokrzyski” oraz „Żale...
Bohaterem bajki Ignacego Krasickiego „Pan i pies” jest tytułowe zwierzę. Sam właściciel nie pojawia się bezpośrednio w utworze dowiadujemy się tylko o jego...
Księga I. Mór. Gniew. Gniew Achillesa który wywołany jest sporem z królem Agamemnonem naczelnym wodzem wyprawy wojsk achajskich przeciwko Troi to główny...
„Gawęda o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej to wiersz należący do liryki patriotycznej. Poetka wyraża w nim zachwyt nad pięknem rodzinnego kraju...
Streszczenie Królestwo niebieskiego porównane jest do człowieka który siał dobre nasiona. Jednakże w nocy jego nieprzyjaciel nasiał chwastów pomiędzy...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść ukazała się w roku 1911 wcześniej publikowana była w odcinkach na łamach prasy. Czas akcji przedstawionej w utworze to lata 1884 –...
Geneza „Kolumbowie rocznik 20” to najsłynniejsza z powieści Romana Bratnego. Dzieło to doczekało się w swoim czasie statusu kultowego i dało nazwę całemu...
Wiesz Franciszka Karpińskiego „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” należy do najbardziej znanych przykładów polskiej XVIII-wiecznej liryki miłosnej. W...
