Historia miłości Zbyszka i Danusi | wypracowanie

Dwóch rycerzy rodem z Bogdańca, wracając z Litwy, gdzie walczyli dla księcia Witolda, zmierza do Krakowa. Wkrótce ma przyjść na świat dziecko króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi. Organizowane dla uświetnienia tego momentu turnieje rycerskie to doskonała okazja do zdobycia sławy i znalezienia się w gronie najlepszych. Nadto - w jednym z mieszczących się w stolicy kościołów można podziękować Bogu za wsparcie i opiekę. Przed samym Krakowem rycerze zatrzymują się w tynieckiej gospodzie „Pod Lutym Turem”. Obaj jeszcze nie wiedzą, że ta krótka wizyta zmieni ich życie.

Zaczęło się zwyczajnie. Przy kilku kuflach piwa mężczyźni opowiadali o swych przygodach. Wygadany i znacznie starszy Maćko nie miał problemów z docieraniem do zebranych, jego słowa potwierdzał młody i niewinnie wyglądający Zbyszko. Słuchacze dziwili się, że bratanek starego rycerza uczestniczył juz w kilku bitwach i pojedynkach. Jednakże on nieustępliwie twierdził, że zmierza do Krakowa, by zdobyć pas i ostrogi.

W pewnym momencie w karczmie pojawili się nieoczekiwani goście. Księżna Anna Danuta, podróżując z orszakiem, nie chciała w środku nocy zatrzymywać się w klasztorze, by nie pobudzić szacownych mnichów. Dlatego wybrała gospodę, co jej dworzanom - skłonnym do tańców i pieśni - jak najbardziej odpowiadało. Chociaż wśród nich było wielu rybałtów, największe wrażenie na wszystkich robiła młodziutka Danusia, córka Juranda ze Spychowa.

Kiedy Zbyszko dostrzegł anielsko piękną i wręcz nieziemsko delikatną dziewczynkę, wybrał ją na damę swego serca. Księżna, widząc zaangażowanie i powagę młodzieńca, potraktowała sprawę poważnie. Już po chwili bratanek Maćka klęczał przed Danusią i ślubował bronić jej honoru oraz sławić jej imię. Poznawszy jej historię od Mikołaja z Długolasu, obiecał także złożyć u jej stóp trzy pawie pióropusze (noszone przez Krzyżaków na hełmach). Córka Juranda przyjęła jego ślubowanie. Następnie odbyła się uczta, po której dziewczynka rozkosznie zasnęła, wsparta o swego rycerza.

W drodze do Krakowa Zbyszko popełnił katastrofalny błąd. Widząc jeźdźców z pawimi czubami, przystąpił do ataku. Na swoje nieszczęście napadł na Kunona von Lichtensteina, posła wysłanego przez wielkiego mistrza. Konsekwencje tego czynu były straszne: mimo wyprawy Maćka do Malborka Zbyszko został skazany na śmierć. Ratunkiem dla młodzieńca okazała się Danusia. Nakładając na jego głowę nałęczkę, ocaliła go przed pewną śmiercią.

Czasowe rozstanie z córką nie osłabiło uczuć Zbyszka. Kiedy tylko Maćko odzyskał zdrowie, młody rycerz wyruszył, by dołączyć do dworu księżnej Anny Danuty. Działo się to ku niezadowoleniu trzech osób - stryja, opata i Jagienki. Jednakże Zbyszka z Danusią nie łączyło jedynie ślubowanie. On ją naprawdę kochał.

Kiedy Zbyszko spotkał się z wytęsknioną dwórką księżnej, nie mógł uwierzyć własnym oczom. Dziewczynka, którą pamiętał z Krakowa, przeradzała się w piękną kobietę. Z radością spędzała ona czas u boku Zbyszka, pomagając mu wrócić do zdrowia po ciężkiej walce z turem. Niestety - Danusię dostrzegli także Krzyżacy. W ich głowach narodził się plan, by wykorzystać dziewczynę do zemsty na jej ojcu.

De Lowe i von Danveld nie rzucali słów na wiatr. Wkrótce do księżnej przybył posłaniec podający się za jednego ze spychowian. Przywiózł on smutną informację o ciężkim stanie zdrowia Juranda, który chciałby zobaczyć swą córkę (groziła mu utrata wzroku). Jako potwierdzenie swej prawdomówności ukazał opieczętowane listy (starannie podrobione przez Krzyżaków).

Zanim Danusia wyruszyła do Spychowa, wzięła potajemny ślub ze Zbyszkiem. Działała wtedy wbrew postanowieniu Juranda, który chciał powierzyć ją Bogu. Nie mniej - były to ostatnie szczęśliwe chwile dwojga zakochanych.

Żona młodego rycerza nie trafiła do ojca. Została zabrana do jednej z krzyżackich twierdz (do Szczytna). De Lowe i von Danveld nie postąpili zgodnie ze swymi zapewnieniami i nie przywrócili jej wolności po ukorzeniu się Juranda. Nit tak naprawdę nie wiedział, co działo się z Danusią, gdy przebywała w krzyżackiej niewoli. Widywano ją w różnych miastach, zawsze podróżowała u boku Zygfryda de Lowe.

Zbyszko nie szczędził sił, poszukując ukochanej. Udał się nawet do Malborka, gdzie zdobył list żelazny od Konrada von Jungingena. Mimo to nie odnosił żadnych sukcesów. Ostatecznie dołączył więc do wojsk żmudzkich (służył pod komendą Skirwoiłły). Niebawem spotkał się z Maćkiem, który był tak zaniepokojony losem bratanka, że postanowił stanąć u jego boku.

W czasie potyczki stoczonej nieopodal Nowego Kowna Zbyszko spotkał parę starych znajomych - Fulka de Lorche i Sanderusa. Drugi z nich znalazł się w orszaku Zygfryda de Lowe, który został zaatakowany przez grupę Żmudzinów. U boku mężczyzny była Danusia.

Zbyszko, Maćko, Hlawa i Sanderus szybko dopędzili stacjonujących w chacie smolarza Krzyżaków. Wykorzystując element zaskoczenia, z łatwością ich pokonali, a młody mężczyzna odnalazł żonę. I tym razem bratanek Maćka nie poznał Danusi. Dziewczyna była wychudzona, blada i śmiertelnie przerażona. Mówiła jakby przez mgłę, powtarzając imię młodego rycerza i wspominając o zniszczonej luteńce. Jakikolwiek świadomy kontakt z córką Juranda ze Spychowa był niemożliwy.

Zbyszko postanowił zawieźć żonę do Spychowa. Jednakże Danusia nie dotarła tam żywa. Nieopodal ojcowskiego grodu zbudziła się z głębokiego snu, uśmiechnęła do Zbyszka i zaczęła mówić o pachnących kwiatach. Wkrótce odeszła.

Młody rycerz nie zapomniał o ukochanej. Przez długi czas bardzo mocno przeżywał jej śmierć, a następnie spełnił złożoną jej obietnicę, przywożąc cały pęk pawich piór.

Miłość Zbyszka i Danusi jest uczuciem tragicznym, skazanym na porażkę. Heroiczne wysiłki bratanka Maćka nie przynoszą efektu, a nad drobną dziewczynką zdaje się ciążyć fatum. Być może to dlatego, że ojciec obiecał ją Bogu, być może z powodu samego rodowodu i niesłychanego piękna.