W studium „Problemy poetyki Dostojewskiego Michaił Bachtin określił „Zbrodnię i karę” oraz inne powieści tego autora mianem powieści polifonicznych. Termin ten oznacza dosłownie „ powieść wielogłosową” i opisuje metodę przedstawiania bohaterów, jaką stosuje pisarz. Chodzi mianowicie o specyficzną konstrukcję narratora oraz jej stosunku do poszczególnych postaci.
Narrator w „Zbrodni i karze” przyznaje dużą autonomię wszystkim przedstawianym bohaterom, dzięki czemu mogą oni w znacznej mierze niejako samodzielnie zaprezentować się czytelnikowi. Wyraża się to między innymi w używaniu charakterystycznego dla danej postaci języka. Rodiona Raskolnikowa mamy zatem okazję poznać poprzez jego skomplikowane wywody filozoficzne i przemyślenia. Odbiorca nie tylko otrzymuje informację o czynach bohatera, ale niejako wchodzi w jego wnętrze i ogląda świat jego oczyma. Tym samym, niemal od początku powieści morderca, który zwyczajnie wydałby się nam postacią odrażającą, jawi się jako osoba niesłychanie inteligentna i fascynująca.
Co więcej, narrator konsekwentnie powstrzymuje się od dokonywania jednoznacznej oceny postępowania bohaterów. Zamiast tego stosuje technikę konfrontacji stanowisk poszczególnych postaci. Rodion Raskolnikow, żeby zrozumieć istotę własnej zbrodni, musi zderzyć własne stanowisko z sądami Porfirego Pietrowicza, Swidrygajłowa czy Soni Marmieładownej. Dzięki takiej metodzie Dostojewskiego czytelnik nie może utożsamić się z jednym punktem widzenia, ale jest zmuszony do śledzenia i konfrontowania wszystkich jednocześnie.
Polifoniczność, a więc wielogłosowość „Zbrodni i kary” wpisuje się w dialogiczną koncepcję prawdy Michaiła Bachtina. Okazuje się bowiem, że prawda jest czymś, co niejako rodzi się w międzyludzkim dialogu, nikt nie może się zaś mienić jej jedynym właścicielem.
W swojej twórczości William Szekspir często odwoływał się do dorobku kultury klasycznej. Będąc jeszcze uczniem szkoły w Stratford przyszły dramaturg miał sposobność...
Obraz „Martwa natura z jabłkami i pomarańczami” jest jedną z wielu martwych natur które wyszły spod pędzla Paula Cézanne'a i jak wszystkie one...
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to zbiór krótkich reportaży które powstawały podczas pracy pisarki w Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w...
Kiedy Ewa po śmierci Stolnika Horeszki zmarła zesłana na Sybir opiekę nad jej córką - Zosią - przejęła na prośbę Jacka Soplicy Telimena. Postaci te są dwiema...
Polonez – reprezentacyjny taniec dworski wywodzący się z kultury ludowej – stanowi swoiste zwieńczenie „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Taniec ten...
Epopeja oznacza rozbudowany utwór poetycki o charakterze epickim który ukazuje ważne doniosłe z punktu widzenia danej zbiorowości wydarzenia historyczne kreując...
Obecne w najstarszej części „Bogurodzicy” archaizmy są niespotykane w innych polskich tekstach wieków średnich. Świadczy to o bardzo wczesnym powstaniu...
W studium „Problemy poetyki Dostojewskiego Michaił Bachtin określił „Zbrodnię i karę” oraz inne powieści tego autora mianem powieści polifonicznych....
Olejny obraz Maxa Ernsta „Dzień i noc” pochodzi z 1941 roku. Namalowany został w Stanach Zjednoczonych gdzie artysta udał się uciekając przez trwającą w Europie...