Michaił Bułhakow posłużył się w „Mistrzu i Małgorzacie” estetyką groteskową, którą widać w budowie czasoprzestrzeni powieści oraz w konstrukcji bohaterów i ciągu fabuły. Sama Moskwa, będąca scenerią przedstawianych wydarzeń, jawi się jako miasto pełne absurdów. Współistnieją tu niejako dwa porządki: zwyczajny i baśniowo-metafizyczny – oto bowiem nieoczekiwanie w mieście zjawia się sam diabeł ze swoją świtą i zaczyna płatać mieszkańcom zabawne figle. W najlepsze przechadza się po mieście z kocurem chodzącym na dwóch łapach i dziwacznym osobnikiem z wielkim kłem. Już sam wygląd tych postaci jest niezwykle groteskowy, stanowi on bowiem przemieszanie brzydoty i dziwaczności, które wzbudzają zarazem śmiech i strach.
Główni bohaterowie powieści – Mistrz i Małgorzata – również podlegają zasadzie groteskowej kreacji. Mistrz to bowiem jednocześnie wielki pisarz i obłąkany pacjent szpitala dla umysłowo chorych, a Małgorzata jest piękną żoną poważnego urzędnika, co nie przeszkadza jej być jednocześnie kochanką Mistrza i wiedźmą podejmującą gości na balu u szatana. Mieszkanie na Sadowej to zwykłe moskiewskie lokum, ale z drugiej strony królestwo samego diabła.
Wydarzenia przedstawione w powieści posiadają typowo groteskowe rysy, wzbudzają bowiem w odbiorcy mieszane uczucia: są jednocześnie komiczne i tragiczne. Już w pierwszej scenie książki redaktor Berlioza wpada pod tramwaj, co chwilę wcześniej przepowiada mu tajemniczy cudzoziemiec. Podczas przedstawienia w teatrze Korowiow odcina głowę konferansjerowi, a następnie ją przyszywa. Pieniądze zmieniają się w etykiety od wody sodowej i nikt nie może za nie niczego nabyć, ani nawet zapłacić za kurs taksówkarzowi. Rzeczywistość jawi się jako absurd podlegający nieznanym człowiekowi regułom. Groteska służy zatem obnażeniu prawdy o porządku totalitarnym – jego niezrozumiałej, a jednocześnie groźnej logice, zgodnie z którą każdy może w dowolnym momencie stać się ofiarą niemal demonicznych sił.
Niewiele rzeczy kształtuje nas tak mocno jak dom rodzinny. To wśród najbliższych uczymy się co jest dobre a co złe. To ojciec i matka wyjaśniają nam skomplikowany...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
„Kompozycja VII” Wassila Kandinsky’ego wydawać się może dziełem pełnym chaosu i nieuporządkowania. Widz który nie zna korzeni dzieła wyrobić...
Tadeusz Borowski w „Opowiadaniach” nie tylko przedstawia drobiazgowy obraz funkcjonowania obozów koncentracyjnych ale także dokonuje głębokiej refleksji...
Definicja Indywidualizm romantyczny to pojęcie ściśle wiążące się z bohaterem twórczości charakterystycznej dla tej epoki. Oznacza ono postać wyjątkową wykraczającą...
Dziennikarze i naukowcy alarmują że sztuka czytania zanika. Coraz mniej osób sięga po słowo drukowane preferując zamiast tego filmy lub gry komputerowe. Książki...
Arnold Winkelried dzisiaj uważany jest za postać legendarną. Jednak jeszcze w XIX wieku jego istnienie traktowano jako absolutnie pewne. Właśnie wtedy będąc w Szwajcarii...
Przygody jakich doświadczyli uczniowie niezwykłej rozbudzającej wyobraźnię Akademii Pana Kleksa dowodzą że nauka w tej dość nietypowej szkole dla każdego z nas mogłaby...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...