„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to zbiór krótkich reportaży, które powstawały podczas pracy pisarki w Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Stanowią one wierny zapis rozmów, jakie autorka przeprowadzała ze świadkami wojennych wydarzeń, co nadaje im rangę dokumentalną. Pisarka, aby oddać prawdę o hitlerowskich zbrodniach, posłużyła się formą zbliżoną do sądowego protokołu, zrezygnowała zaś z typowych znamion tekstu literackiego.
W „Medalionach” mamy zatem do czynienia z suchym, protokolarnym stylem pozbawionym retorycznych ozdobników. Bohaterowie i świadkowie opisywanych zdarzeń przekazują jedynie fakty, rzadko mówią na temat swoich uczuć lub przemyśleń. W ten sposób otrzymujemy niejako surowy materiał, wolny od jakichkolwiek ocen. Co więcej, autorka wymazała z zapisu rozmów własną obecność, przekazała jedynie relacje ofiar. Dzięki temu zabiegowi opowiadania Nałkowskiej zyskują walor obiektywizmu, są wolne od subiektywnych opinii. Nawet w wypadku najbardziej wstrząsającym okrucieństwom nie towarzyszy odautorski komentarz.
Nałkowska prezentuje zatem porażający dokument hitlerowskich zbrodni. Trafnie obnaża ich mechanizmy, pokazując, że nazistowska przemoc miała charakter systemowy, a nie przypadkowy. Były to świadome, dobrze zaplanowane i precyzyjnie wykonane akcje masowych wywózek do obozów koncentracyjnych, uśmiercania milionów ludzi gazem, rozstrzeliwania i wykorzystywania do niewolniczej pracy. „Medaliony” nie pomijają również motywacji zbrodniczych czynów. Za armią sadystycznych szumowin werbowanych do SS z patologicznych środowisk kryły się interesy ekonomiczne. Hitlerowskie Niemcy bezlitośnie wykorzystywały inne narody, by zbudować własne imperium. W realizacji tego celu nie cofnięto się przed planem eksterminacji całego narodu żydowskiego, a ludzkie ciała bezczeszczono i wykorzystywano nawet po śmierci, używając ich do np. do produkcji mydła.
Bitwa pod Grunwaldem jedno z największych starć w historii średniowiecznej Europy w czasie którego zgodnie ze źródłami stanęły naprzeciwko siebie składająca...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
Jan Kochanowski był osobą świetnie wykształconą i jak każdy światły człowiek swojej epoki doskonale znał literaturę i kulturę starożytną. Do najbardziej przezeń...
Definicja Epikureizm to system filozoficzny który zakładał że jednostka jest stworzona do bycia szczęśliwą. Założycielem szkoły epikurejskiej był filozof Epikur....
Twórczość Ignacego Krasickiego ma charakter dydaktyczny – ten typ literatury mającej przekazać czytelnikowi prawdy moralne był skądinąd bardzo popularnych...
„Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska napisane zostały najprawdopodobniej w okresie pięciolecia między 1690 a 1696 r. Obejmują one wydarzenia rozgrywające się...
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to dzieło podejmujące bardzo rozległą tematykę. W tym kontekście wyraźnie zaznacza się jego dwudzielność. Pierwsza...
Kardynał Stefan Wyszyński należy do grona najwybitniejszych Polaków XX wieku. Uznawany był za przywódcę religijnego narodu ale również jego nieformalnego...
Według samego Paula Gauguina najlepszym jego dziełem jest obraz „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”. Artysta spróbował w nim prześledzić...