„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to zbiór krótkich reportaży, które powstawały podczas pracy pisarki w Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Stanowią one wierny zapis rozmów, jakie autorka przeprowadzała ze świadkami wojennych wydarzeń, co nadaje im rangę dokumentalną. Pisarka, aby oddać prawdę o hitlerowskich zbrodniach, posłużyła się formą zbliżoną do sądowego protokołu, zrezygnowała zaś z typowych znamion tekstu literackiego.
W „Medalionach” mamy zatem do czynienia z suchym, protokolarnym stylem pozbawionym retorycznych ozdobników. Bohaterowie i świadkowie opisywanych zdarzeń przekazują jedynie fakty, rzadko mówią na temat swoich uczuć lub przemyśleń. W ten sposób otrzymujemy niejako surowy materiał, wolny od jakichkolwiek ocen. Co więcej, autorka wymazała z zapisu rozmów własną obecność, przekazała jedynie relacje ofiar. Dzięki temu zabiegowi opowiadania Nałkowskiej zyskują walor obiektywizmu, są wolne od subiektywnych opinii. Nawet w wypadku najbardziej wstrząsającym okrucieństwom nie towarzyszy odautorski komentarz.
Nałkowska prezentuje zatem porażający dokument hitlerowskich zbrodni. Trafnie obnaża ich mechanizmy, pokazując, że nazistowska przemoc miała charakter systemowy, a nie przypadkowy. Były to świadome, dobrze zaplanowane i precyzyjnie wykonane akcje masowych wywózek do obozów koncentracyjnych, uśmiercania milionów ludzi gazem, rozstrzeliwania i wykorzystywania do niewolniczej pracy. „Medaliony” nie pomijają również motywacji zbrodniczych czynów. Za armią sadystycznych szumowin werbowanych do SS z patologicznych środowisk kryły się interesy ekonomiczne. Hitlerowskie Niemcy bezlitośnie wykorzystywały inne narody, by zbudować własne imperium. W realizacji tego celu nie cofnięto się przed planem eksterminacji całego narodu żydowskiego, a ludzkie ciała bezczeszczono i wykorzystywano nawet po śmierci, używając ich do np. do produkcji mydła.
Widmo – objawia się Marysi. Jest to zmarły narzeczony dziewczyny malarz Ludwik de Laveaux. Mężczyzna zmarł w Paryżu gdzie wyjechał studiować. Zaręczył się z...
„Kompozycja VII” Wassila Kandinsky’ego wydawać się może dziełem pełnym chaosu i nieuporządkowania. Widz który nie zna korzeni dzieła wyrobić...
Róża ma niezwykły kolor i piękny zapach. Jej płatki są barwy czerwonej. Nieco ciemniejsze im bliżej środka kwiatu jaśniejsze na końcach płatków prezentują...
Homo viator to topos którego nazwa zaciągnięta jest z języka łacińskiego i oznacza podróżnego pielgrzyma. Zatem odnosi się do człowieka wędrującego doświadczającego...
Edyp wychował się w Koryncie na dworze Polybosa i Merope. Wydawać by się mogło że wiódł tam szczęśliwe spokojne życie. Niestety nazywano go podrzutkiem co sprawiało...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Mesjanizm był jednym z najbardziej wyrazistych prądów ideowych w dziejach polskiej myśli. Polacy szukali nadziei na odrodzenie podzielonego przez zaborców państwa...
W wielu filmach i powieściach pojawia się krajobraz wojenny. Właściwie każdy z nas zetknął się z tego typu kinem a także widział fotografie wykonane przez słynnych...
Definicja i wyznaczniki gatunku Elegia to utwór który podobnie jak tren posiada charakter żałobny choć nie zawsze zakres tematyczny elegii tożsamy jest z tematami...
