„Ludzie ludziom zgotowali ten los” – takim mottem poprzedziła Zofia Nałkowska swoją książkę „Medaliony”. Słowa te posiadają dużą wagę, są bowiem jedynym komentarzem odautorskim, jaki zastosowała pisarka w swoim dziele. W żadnym z opowiadań/reportaży składających się na zbiór nie pojawia się sama Nałkowska. Autorka niejako wymazała swoją postać z rozmów przeprowadzanych z bohaterami, mimo że to właśnie ona była osobą zadającą pytania. Tym bardziej zatem motto sugestywnie przemawia do odbiorcy i pokazuje stosunek pisarki do okropności II wojny światowej, które poznawała pracując w Komisji do Badania Zbrodni Hitlerowskich.
Użyte przez Nałkowską słowo „ludzie” kontrastuje z nieludzkim wymiarem cierpienia, jakie przeżywały wojenne ofiary w obozach koncentracyjnych i innych miejscach kaźni. Można powiedzieć, że w kontekście ogromu niewyobrażalnych tortur, zadawania bólu i śmierci, nazwanie oprawców ludźmi wywołuje u odbiorcy szok. Hitlerowskie zbrodnie nie mieszczą się bowiem w żadnym ze znanych ludzkości systemów wartości, stanowią pogwałcenie wszelkich praw natury, są wyrazem bestialstwa i sadyzmu, które na dodatek miały ściśle zaplanowany i nieprzypadkowy charakter.
Motto „Medalionów” stanowi przestrogę dla potomnych. Dokumentarna precyzja całego zbioru ma za zadanie dokładnie oddać przerażający mechanizm eksterminacji ludzi i bezlitosnego wykorzystywania ich do niewolniczej pracy. Motto wskazuje zaś sprawców tej gehenny. Nie są nimi zwierzęta czy przybysze z obcej planety, ale po prostu ludzie – zdolni do największych okrucieństw. Słowa „ludzie ludziom zgotowali ten los” stanowi zatem refleksję nad cywilizacją i kulturą, które pomimo wielkich osiągnięć okazały się bezsilne w starciu z pierwotnym instynktem zła.
Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...
Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...
Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...
Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...
Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...
Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...
Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...
Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...
Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...