„Przedwiośnie” to jedna z najważniejszych i najbardziej cenionych powieści w obfitym dorobku Stefana Żeromskiego. W utworze tym autor poruszył bardzo ważny temat sporu ideologicznego o wygląd niepodległej Polski oraz z charakterystyczną dla siebie wrażliwością ukazał problemy dręczące kraj, zarysowując również przerażający obraz rewolucji i przynoszonego przez nią cierpienia. Co ważne - tytuł powieści interpretować można na kilka sposobów: zarówno dosłownie, jak i metaforycznie.
W sensie dosłownym tytuł odnosi się do pory roku, która poprzedza wiosnę. W utworze przedwiośnie zostaje wspomniane trzykrotnie, każdorazowo w momencie szczególnie ważnym dla głównego bohatera, a więc w czasie pogrzebu jego matki, następnie powrotu do Polski, a w ostatnim rozdziale przyłączenia się do manifestacji robotniczej. Wszystkie wydarzenia miały olbrzymi wpływ na życie głównego bohatera. Śmierć matki otwarła jego oczy na okrucieństwo rewolucji. Przyjazd do ojczyzny był z kolei momentem bolesnej konfrontacji z mitem szklanych domów, która nie sprawiła jednak, że Baryka znienawidził kraj przodków. Ostatnia ze scen rozgrywających się w okresie przedwiośnia to zamykająca utwór manifestacja robotnicza. Przyłączenie się do niej głównego bohatera był dowodem jego wielkiej chęci działania i odmiany losu ojczyzny, lecz również niedojrzałości.
W sensie metaforycznym tytuł powieści Żeromskiego można odnieść do postaci głównego bohatera. Narrator bardzo szczegółowo ukazuje kolejne etapy jego życia, stara się też w dokładny sposób przedstawiać wydarzenia prowadzące go do określonych działań lub postaw. Nie staje się jednak Baryka postacią w pełni dojrzałą, która dokonuje wyborów, dokonawszy wcześniej odpowiednich rozważań - działa on raczej pod wpływem impulsów i emocji. Dlatego zasadnym jest stwierdzenie, że bohater znajduje się dopiero w czasie swojego przedwiośnia.
Drugi sposób metaforycznego odczytania tytułu powieści o Cezarym Baryce wiąże się z Polską. Kraj, który odzyskał niepodległość po 123 latach niewoli, znajdował się na początku swej drogi do wielkości i szczęścia obywateli. Szymon Gajowiec - przyjaciel Baryki, zwolennik zmiany ewolucyjnej - mówił o tym okresie: To dopiero przedwiośnie nasze. Jednakże główny bohater nie zgadzał się z jego poglądami i nie chciał cierpliwie czekać na stopniowo wprowadzane zmiany. Dla Baryki o wiele ważniejsze były natychmiastowe efekty, pragnął momentalnej poprawy losu najuboższych.
„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego jest powieścią wieloaspektową, podejmującą bardzo złożoną problematykę powojennej rzeczywistości II Rzeczpospolitej. Podobny do utworu jest tytuł, jakim opatrzył je autor - skrywający wiele sensów.
Wyspiański w „Weselu” posługuje się wyrazistymi symbolami które są nośnikami określonych znaczeń i funkcji. W dramacie odnajdziemy zatem symboliczne...
Bunt należy do najpopularniejszych wątków literatury światowej przynajmniej od czasów Rewolucji Francuskiej. Wcześniej zazwyczaj kładziono w kulturze nacisk...
„Opowiadania” Tadeusza Borowskiego to utwór w którym autor zastosował interesującą metodę narracji i konstrukcję narratora. W cyklu przeważa opowiadanie...
Józio - główny bohater i narrator „Ferdydurke” - obudził się o dziwnej porze. Początkowo miał wrażenie że musi pędzić na dworzec. Dopiero po...
Przedstawiający sąd ostateczny tryptyk Hansa Memlinga powstał najprawdopodobniej w okresie między 1467 a 1471 r. Pierwotnie dzieło przeznaczone było dla jednego z florenckich...
Szarość przeciętność i jednakowość każdego naszego dnia który prawie niczym nie różni się od poprzedniego sprawia że często zapominamy że może istnieć...
Cechy opis założenia Akademizm to kierunek w sztuce który datowany jest na wiek XIX oraz część wieku poprzedniego. Malarstwo akademickie krytykowane było za zbytnie...
Danusia Jurandówna i Jagienka Zychówna to dwie bohaterki kobiece które pojawiają się w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza. Już na pierwszy...
Zdarza się że na bohaterach tragedii antycznej ciąży wina tragiczna zwana również hamartią. Wynika ona z nieodpowiedniej oceny własnej sytuacji ponieważ działając...