Powieść poetycka jest gatunkiem literackim charakterystycznym dla romantyzmu, czyli epoki, w której powstała. Za jej ojców powszechnie uznawani są Walter Scott i George Byron – czołowi przedstawiciele brytyjskiego romantyzmu. Głównymi cechami tego rodzaju twórczości są synkretyzm gatunkowy, fragmentaryczność i brak chronologiczności fabuły, tajemniczy nastrój i postać głównego bohatera, który jest jednostką wyróżniającą się, często rozdartą i zmuszoną dokonać wyboru tragicznego.
Jedną z najdoskonalszych reprezentacji powieści poetyckiej w naszej literaturze jest „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza. Dzieło to powstawało w okresie zesłania poety w głąb Rosji, gdzie, ukarany za członkowstwo w tajemnych organizacjach, pełnił on funkcję nauczyciela. Jego ówczesne doświadczenia (m. in. powstanie dekabrystów) i sytuacja Królestwa Polskiego (niewielkiej pozostałości po dawnej potędze Rzeczpospolitej) sprawiły, że posłużył się w swym utworze tzw. historyzmem maski. Umieszczona w odległej przeszłości akcja powieści poetyckiej Mickiewicza wyraźnie odnosi się do czasów współczesnych autorowi, myląc w ten sposób cenzurę.
„Konrad Wallenrod” jest utworem synkretycznym, czyli łączącym cechy epiki, liryki i dramatu. Opowieść o losach Waltera Alfa prowadzi narrator, zaś w dziele pojawiają się liczne pieśni i fragmenty liryczne. Z kolei elementami dramatu są dialogi bohaterów (przykładem mogą być rozmowy tytułowego bohatera z Aldoną).
Forma dzieła Adama Mickiewicza jest niezwykle kunsztowna. W większości napisane zostało ono regularnym jedenastozgłoskowcem, lecz na szczególną uwagę zasługuje heksametr polski (rodzima realizacja heksametru daktylicznego Homera), którym posłużył się Mickiewicz w opowieści wajdeloty.
„Konrad Wallenrod” jest utworem o fragmentarycznej i podzielonej fabule. Zastosowana została w nim inwersja czasowa – dzieło rozpoczyna się opisem wyborów mistrza krzyżackiego, a dopiero później pojawiają się w nim informacje o przeszłości Waltera Alfa, Halbana i pustelnicy. Zaburzeniu uległy także związki przyczynowo skutkowe. W ten sposób uzyskany został nastrój tajemniczości, który łączy się z elementami krajobrazu budującymi nastrój grozy (bohaterowie często przemieszczają się pod osłoną nocy).
Akcja dzieła Adama Mickiewicza osadzona została w średniowieczu (powieści poetyckie najczęściej dotyczyły wydarzeń historycznych) i możliwe jest dokładne jej określenie. By to uczynić, można odwołać się do postaci Konrada von Wallenrode (pierwowzoru głównego bohatera), który był mistrzem w okresie 1381 – 1383 oraz do księcia Witolda przebywającego w Malborku w 1382 r.
W koncepcję powieści poetyckiej wpisuje się także sama sylwetka głównego bohatera – jednostki wybitnej, wyróżniającej się na tle społeczeństwa. Walter Alf przeżywa rozterki, jest rozdarty między miłością do ojczyzny a uczuciem żywionym do kobiety. By osiągnąć założony cel i ratować Litwę, posuwa się do czynu godnego potępienia i wykraczającego poza granice ogólnie przyjętej moralności – zdrady. Od jego postaci wywodzi się termin „wallenrodyzm”, czyli dążenie do szlachetnego celu sposobami uważanymi za nieetyczne.
Dzieło Adama Mickiewicza wyraźnie wpasowuje się w konwencję powieści poetyckiej, a szczególnie uwypuklone zostały w nim postać głównego bohatera i kontekst historyczny, który miał niebagatelne znaczenie w podzielonej między zaborców Rzeczpospolitej.
Emancypacja kobiet czyli umożliwienie im bardziej aktywnego udziału w życiu publicznym zapewnienie edukacji oraz pracy zawodowej była jednym z najważniejszych haseł pozytywizmu....
Władysław Reymont rekonstruuje w „Chłopach” specyficzną strukturę wiejskiej społeczności i jej mentalność. Spojrzenie na świat członków lipieckiej...
Twórczość Ignacego Krasickiego ma charakter dydaktyczny – ten typ literatury mającej przekazać czytelnikowi prawdy moralne był skądinąd bardzo popularnych...
„Architekt wszechświata” to miniatura nieznanego autorstwa której powstanie datowane jest na około XIII wieku. Przedstawiona na miniaturze postać zdaje...
Prometeusz był jedną z najbliższych człowiekowi postaci mitologicznych. Nie tylko ukształtował on tę słabą istotę z gliny i tchnął w nią ducha ale także przeciwstawił...
Definicja Dramat to jeden z trzech rodzajów literackich który posiada szereg swoich odmian i gatunków w zależności od poruszanej tematyki a także i tego...
W noweli „Siłaczka” (1895) Stefan Żeromski odmalował dylematy i postawy polskiej inteligencji pod koniec XIX wieku. Polska znajdowała się wówczas pod...
„Świętoszek” Moliera słusznie jest uznawany za znakomitą satyrę na hipokryzję religijną. Jednak nie wyczerpuje się w tym znaczenie utworu. Stanowi on bowiem...
Na półce w moim pokoju leży pluszowy królik. Maskotka która kiedyś wydawała mi się olbrzymia ma w rzeczywistości około pół metra wysokości....