Spośród współczesnych poetów najbardziej fascynuje mnie zmarły przed ponad dekadą (w 2004 roku) Czesław Miłosz. Jest to autor bardzo ceniony, o czym świadczy otrzymana przezeń nagroda Nobla. Jednak chyba każdy, kto zetknął się z twórczością poety, potwierdza jego wielkość – co samo w sobie jest niezwykłe. W końcu ilu autorów potrafi zafascynować zarówno wyrafinowanych profesorów, jak i prostych ludzi?
Miłosz żył w trudnych czasach zagubienia moralnego. Jego młodość przypadła na okres rozkwitu ideologii totalitarnych – faszyzmu i komunizmu. Miłosz poświęcił tym czasom ważny esej „Zniewolony umysł”, opowiadający o kolaboracji intelektualistów z komunizmem (sam poeta nie był bez winy na tym polu). Jednak tematyka owa pojawia się również w jego poezji. W „Piosence o porcelanie” ukazuje on kruchość europejskiej cywilizacji i tego, co piękne. Różowe […] spodeczki muszą pękać Tam kędy przeszły tanki (czołgi). Delikatna porcelana nie może wytrzymać nacisku ton blachy pancernej. Podobnie rzecz się ma z tym wszystkim, co czyniło życie przyjemnym. Ładne przedmioty, codzienne nawyki, a także międzyludzka uprzejmość – to wszystko znika w czasach wojen totalnych, gdy samoloty zrównują miasta z ziemią, a ludzie giną w komorach gazowych.
Miłosz nie jest jednak pesymistą. Dostrzega potworność swojej epoki, ale zachowuje nadzieję, że kiedyś ten koszmar się skończy. Historia daje nadzieję na odbudowanie cywilizacji. W „Traktacie moralnym” autor odwołuje się do upadku cesarstwa rzymskiego, po którym kultura europejska znów rozkwitła. Być może tak będzie i w przyszłości:
Ci, którzy dzisiaj dzieje tworzą,
Pod darń trawników głowę złożą,
Wnuk barbarzyńców zamyślony
W słońcu tam czyta stare tomy,
Dawny mu wawrzyn czoło pali,
Myśli o tych, co zachowali
I poprzez ciemność skarb przenieśli,
O którym znów się składa pieśni.
Nie jest jednak tak, że Miłosz zajmuje tylko polityka. W jego twórczości znaleźć można przemyślenia nad sprawami istotnymi dla każdego z nas – nad przemijaniem, śmiercią i religią. Już jako wiekowy człowiek poeta szczerze przyznaje: Moje uszy coraz mniej słyszą z rozmów, moje oczy słabną („Uczciwe opisanie samego siebie nad szklanką whisky na lotnisku, dajmy na to w Minneapolis”). W utworze „Do Leszczyny” podmiot liryczny (którym jest ewidentnie sam autor) staje naprzeciw drzewa, które znał z dzieciństwa:
Nie poznajesz mnie, ale to ja, ten sam,
Który wycinał na łuki twoje brunatne pręty,
[…]
Szkoda, że tamtym chłopcem już nie jestem.
Chyba kij sobie bym wyciął, bo widzisz, chodzę o lasce.
Te strofy należą zapewne do najbardziej przejmujących w literaturze polskiej. Mało kto tak odważnie konfrontuje się w swej twórczości z własną słabością i gaśnięciem swych sił. Miłosz ma odwagę, by się na to poważyć. Odwaga owa zapewne bierze się po części z pociechy, jaką niesie religia. Autor wierzy, że życie nie kończy się na tym świecie i wraz ze śmiercią wrócimy na łono dobrego Boga. Kiedyś ów rajski zrujnowany ogród zakwitnie od nowa („Ogrodnik”) – i tam będziemy cieszyć się wiecznym szczęściem.
Czesław Miłosz w prostych słowach poruszał sprawy najważniejsze. Mówił o okrucieństwie swojej epoki – źle, jakie niosła wojna i systemy totalitarne. Ale poruszał też kwestie egzystencjalne i metafizyczne. Dzięki temu jego poezja pozostaje ciągle żywa i istotna dla wielu osób, w tym dla mnie – jest ona źródłem pociechy i siły.
Niewiele rzeczy kształtuje nas tak mocno jak dom rodzinny. To wśród najbliższych uczymy się co jest dobre a co złe. To ojciec i matka wyjaśniają nam skomplikowany...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
„Kompozycja VII” Wassila Kandinsky’ego wydawać się może dziełem pełnym chaosu i nieuporządkowania. Widz który nie zna korzeni dzieła wyrobić...
Tadeusz Borowski w „Opowiadaniach” nie tylko przedstawia drobiazgowy obraz funkcjonowania obozów koncentracyjnych ale także dokonuje głębokiej refleksji...
Definicja Indywidualizm romantyczny to pojęcie ściśle wiążące się z bohaterem twórczości charakterystycznej dla tej epoki. Oznacza ono postać wyjątkową wykraczającą...
Dziennikarze i naukowcy alarmują że sztuka czytania zanika. Coraz mniej osób sięga po słowo drukowane preferując zamiast tego filmy lub gry komputerowe. Książki...
Arnold Winkelried dzisiaj uważany jest za postać legendarną. Jednak jeszcze w XIX wieku jego istnienie traktowano jako absolutnie pewne. Właśnie wtedy będąc w Szwajcarii...
Przygody jakich doświadczyli uczniowie niezwykłej rozbudzającej wyobraźnię Akademii Pana Kleksa dowodzą że nauka w tej dość nietypowej szkole dla każdego z nas mogłaby...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...