Spośród postaci, jakie zapełniają karty dzieł polskich romantyków, niewątpliwie do najciekawszych należą Kordian i Mąż. Pierwszy jest tytułowym bohaterem dramatu Juliusza Słowackiego, drugi z kolei stanowi centralną figurę „Nie-boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego. Są oni fascynujący, bowiem niejednoznaczni. To bohaterowie rozdarci wewnętrznie, zagubieni, a jednocześnie zdolni do wielkich czynów. Warto postawić ich obok siebie i przyjrzeć się ich charakterystykom, porównać ich poglądy i czyny.
Tym, co niewątpliwie łączy te dwie postacie, jest ambicja. Zarówno Kordian, jak i Mąż marzą o wielkich czynach, o wyjściu ponad przeciętność. Kordiana poznajemy jako młodzieńca, który śni o sukcesach w miłości i w walce narodowowyzwoleńczej. Ma jednak poczucie mierności otaczającej go rzeczywistości. Z tego powodu podupada na zdrowiu psychicznym i próbuje popełnić samobójstwo. Widzimy więc, że niespełnione marzenia wiodą go do destrukcji. Z Mężem jest podobnie – to obiecujący młody poeta, arystokrata. Jednak okazuje się niegodny własnej twórczości – zdradza żonę (co doprowadza ją do choroby psychicznej) i okazuje się niczym więcej, jak miernym bawidamkiem.
Jednak zarówno Kordian, jak i Mąż otrzymują od życia drugą szansę na wielkość. Kordian bierze udział w spisku koronacyjnym i może doprowadzić do wskrzeszenia Polski. Buńczucznie deklaruje poświęcenia wszelkich zasad dla dobra ojczyzny. W chwili próby Kordiana waha się jednak przed rozlaniem niewinnej krwi – car i jego rodzina uchodzą z życiem.
Mąż z kolei staje na czele Okopów Trójcy Świętej – ostatniej ostoi ładu i porządku w świecie rozszalałej rewolucji. Tym razem wywiązuje się on ze swoich zobowiązań i do samego końca (popełnia samobójstwo, by nie wpaść w ręce rewolucjonistów) broni starego porządku.
Kordian i Mąż to postacie skomplikowane, łączące wyjątkowość i mierność. W młodości Mąż swoją niewiernością doprowadza do tragedii, ale jako człowiek dojrzały potrafi wypełnić zadanie, jakie złożono na jego barki. W ten sposób niejako odkupuje swe dawne przewiny. Kordian w tym kontekście wygląda pozornie żałośnie. Domaga się okazji do wielkich czynów, ale kiedy taka nadchodzi, wzbrania się przed doprowadzeniem sprawy do końca. Czy jednak w jego człowieczeństwie nie kryje się jakąś wielkość? Ma on szansę zostać bohaterem narodowym i spełnić marzenia – jednak z powodów moralnych nie decyduje się na to. Być może Kordian w ten właśnie sposób osiągnął wielkość.
Mąż i Kordian to fascynujące postacie właśnie dlatego, że interpretacja ich czynów zachęca do rozmyślań i dyskusji.
„Ferdydurke” jest powieścią przesyconą groteską. Przejawia się ona zarówno w fabule utworu jak i w sposobie jej prezentacji a więc konstrukcji języku...
„Chłopi” Władysława Reymonta są powieścią małopolską na co wskazują cechy narracji stylu a także kompozycji i konstrukcji świata przedstawionego. Narracja...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
„Szkoła ateńska” to fresk który został stworzony przez artystę o nazwisku Rafael Santi. Dzieło powstało w epoce renesansu. Znajdujący się w Pałacu...
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Definicja Stoicyzm to obok epikureizmu jedna z najważniejszych szkół filozoficznych powstała w starożytności. Za jego twórcę uważa się Zenona z Kition....
Danusia Gawlikówna i Elza (Elżbieta) Jezierska to dwie główne bohaterki powieści Jadwigi Korczakowskiej pt. „Spotkanie nad morzem”. Obie mają po...
„Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej nie jest typową powieścią tendencyjną jak np. inna książka pisarki pt. „Marta”. Można jednak wskazać w tym dziele...