Błazen był od wieków figurą niezwykle istotną w kulturze. Podkreślał on chwiejność umowność hierarchii społecznych, zmuszając możnych tego świata do pokory. Ukazywał potęgę głupoty i pozwalał zakosztować oczyszczającego, choć nieraz gorzkiego śmiechu. W XX wieku błazen przybrał inną formę, jednak nie zniknął – w końcu w tak okrutnym i strasznym okresie szczególnie potrzebni byli ludzie, którzy potrafiliby odpowiednio wypunktować zło. A nic nie denerwowało zeszłowiecznych dyktatorów tak, jak ci, którzy potrafili ukazać ich małość i śmieszność.
Charlie Chaplin (tworzący w Ameryce, ale pochodzący z Europy) w 1940 roku nakręcił film „Dyktator”. Jest to satyra na faszystowskich przywódców, Adolfa Hitlera i Benito Mussoliniego. W slapstickowej formie wykpione zostają imperialistyczne ambicje dyktatorów – Hitler bawi się piłką w kształcie kuli ziemskiej oraz rywalizuje z Mussolinim o to, który z nich ma większy fotel u fryzjera. Włoski faszyzm i niemiecki narodowy socjalizm przykładały szczególną wagę do formy, do rytuałów. W propagandowych filmach Leni Riefenstahl Hitler przedstawiany był jako nadludzki tytan, człowiek o posągowym obliczu i żelaznej woli. Chaplin przekłuwa ten faszystowski „balon”, ukazując absurd faszystowskiej megalomanii.
Z kolei „Folwark zwierzęcy” Georga Orwella stanowi satyrę na rosyjski komunizm. Zwierzęta, bohaterowie powieści, wypędzają z farmy złego rolnika (symbolizującego carat). Pragną wieść wolne i szczęśliwe życie, jednak knur Napoleon za pomocą spisków i fizycznej przemocy (dzięki psom, które wychował) przejmuje władzę i narzuca zwierzakom jeszcze większą niewolę. Pod postacią okrutnej świni dostrzec oczywiście można bez problemu Józefa Stalina, dyktatora Związku Radzieckiego.
Jednak XX-wieczni prześmiewcy walczyli swoją sztuką nie tylko z tyranami. Witold Gomborowicz w swoich dziełach uderzał w polską tradycję, stawiał wszystkie uświęcone pewniki pod znakiem zapytania. Jego celem nie była jednak czysta destrukcja. Autor „Ferdydurke” chciał, by jego rodacy w świadomy sposób przemyśleli to, kim są i kim pragną być.
Gombrowicz zastanawiał się nad tym, na ile ludzie robią to, co robią, bo uważają, że to jest dobre, a na ile czynią tak, bo tego wymaga od nich grupa. Ta kwestia, istotna przy analizie patriotyzmu, poruszona zostaje w „Pornografii” oraz „Trans-Atlantyku”. Jednak jej najbardziej złożoną intelektualnie wykładnią pozostają „Dzienniki” autora.
Prześmiewcy to istotny element kultury XX-wiecznej Europy. W czasach totalitaryzmów i oszalałych nacjonalizmów przypominali oni o względności rzeczy, ostrzegali, by nie oddawać się całkowicie jakiejś idei i zachęcali, by zachować krytyczny osąd. Dziś widać, że to kpiarze byli największymi humanistami zeszłego wieku.
Życie codzienne i kariery zawodowe aktorek tancerek wokalistek kabaretowych oraz cyrkówek nad wyraz interesowały mieszkańców Paryża przełomu wieków...
Powieść Jana Potockiego „Rękopis znaleziony w Saragossie” od dwóch stuleci elektryzuje czytelników. Chociaż za życia autora nie cieszyła się...
W XV wieku odkryto w Rzymie niezwykłą grotę pełną zadziwiających malowideł. Przedstawiały one połączenia ludzi i zwierząt i roślin. Motywy owe zaczęły być kopiowane...
Kraków to jedno z najważniejszych polskich miast. Przez długie wieki był stolicą naszego kraju miejscem zamieszkania króla. To tutaj znajduje się prastary...
Louis Vauxcelles francuski krytyk sztuki w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem)....
Definicja i wyznaczniki gatunku Dramat romantyczny to typ dramatu charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Odrzuca on klasyczną koncepcję tej odmiany literackiej wyrastając...
XIX wiek stanowił trudny okres dla Polaków. Kraj znajdował się pod zaborami a próby postań narodowych nie doprowadziły do odzyskania niepodległości. Jednak...
Kiedy Mały Książę opuścił swoją planetę w pierwszej kolejności odwiedził ciała niebieskie zlokalizowane najbliżej jego asteroidy B-612. Były to planety 325 326 327...
Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...