Vincent van Gogh należał do najważniejszych malarzy XIX stulecia. W ciągu życia zmagał się z kłopotami finansowymi i nie cieszył się popularnością. Uznanie przyszło już po jego samobójczej śmierci – dzisiaj chyba każdy słyszał o jego twórczości, zaliczanej do nurtu znanego jako postimpresjonizm.
Szczególne miejsce w twórczości van Gogha zajmuje cykl „Słoneczniki”. Większość z jedenastu prac wykonana została, by udekorować pracownię, jaką dzielił z innym znanym twórcą z owej epoki, Paulem Gauguinem. Zastanowić może, skąd decyzja o uwiecznieniu tej właśnie rośliny, dzisiaj uważanej za pospolitą i cenioną raczej ze względu na jej walory spożywcze, niż na piękno jej kwiatów. Otóż w Holandii czasów van Gogha uważano inaczej – chwalono walory estetyczne słoneczników, ich ciepłe barwy, podobieństwo do małego słońca. Cechy te artysta w genialny sposób oddał na płótnach.
Spośród cyklu, obecnie wystawianego w Monachium, najbardziej znany jest dzieło zatytułowane „Martwa natura: obraz z piętnastoma słonecznikami”. Namalowany został w 1888 roku, dwa lata przed śmiercią artysty.
Obraz przedstawia żółty wazon, w który włożono piętnaście słoneczników. Na wazonie znajduje się błękitny podpis („Vincent”). Poszczególne rośliny różnią się między sobą – niektóre są zerwane stosunkowo niedawno, świeże, posiadają liście. Inne zaczynają usychać i kurczyć się. Perfekcja techniczna artysty sprawiła, że udało mu się przedstawić na olejnym obrazie fakturę kwiatów.
Z obrazu bije ciepło – kolorystyka wzbudza pozytywne skojarzenia ze słońcem i światłem. Ustawienie słoneczników nadaje kompozycji dynamizm, sprawia, że rośliny wydają się nadal żyć. Również tło namalowane zostało ciepłymi kolorami. Zarówno płaszczyzna na której stoi wazon, jak i widoczna dalej ściana są w odcieniach żółci.
Tak ten obraz, jak i cały cykl stanowią pewien paradoks. Otóż malarz, uważany za melancholika i człowieka nieszczęśliwego, stworzył jedno z najbardziej optymistycznych dzieł nie tylko w XIX wieku, ale i w całej historii europejskiego malarstwa.
Drodzy czytelnicy! W związku z zainteresowaniem jakie wywołała u was książka Ernesta Hemingwaya „Stary człowiek i morze” postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej...
Podróże kształcą. Mówią o tym wielcy filozofowie pisarze i artyści. Nic tak nie rozwija człowieka jak długa i pełna przygód wycieczka. Z drugiej...
Powieść Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace” to dzieło wyjątkowe. Można ją interpretować jako książkę polityczną – opowiada przecież o ważnych...
„W altanie” to obraz Aleksandra Gierymskiego który powstał w 1882 roku. W przeciwieństwie do obrazu „Powiśle” jest to dzieło o niezwykle lekkiej...
Najdroższa Różo Piszę do Ciebie z planety Ziemia na którą dotarłem po długiej i wyczerpującej podróży. W czasie mojej wędrówki wiele się...
W utworze „Sposób na Alcybiadesa” zostały zaprezentowane wyraźne i dosyć barwne sylwetki nauczycieli. Dyrektor – stoi na czele Liceum im. Lindego...
XX wiek należał do najstraszniejszych okresów w dziejach ludzkości. Zaczął się w aurze nadziei na rozwój technologiczny i moralny człowieka – wkrótce...
Letnie kolonie to prawdziwe skarbnice przygód. Wie o tym każdy kto choć raz spędził w ten sposób okres wakacji. Po powrocie do szkoły jeszcze przez długie...
Uczniowie uważają wakacje za najweselszy okres roku. Nie ma lekcji i możemy wylegiwać się do późna w łóżku. Lub wręcz przeciwnie – od rana jeździć...
