Vincent van Gogh należał do najważniejszych malarzy XIX stulecia. W ciągu życia zmagał się z kłopotami finansowymi i nie cieszył się popularnością. Uznanie przyszło już po jego samobójczej śmierci – dzisiaj chyba każdy słyszał o jego twórczości, zaliczanej do nurtu znanego jako postimpresjonizm.
Szczególne miejsce w twórczości van Gogha zajmuje cykl „Słoneczniki”. Większość z jedenastu prac wykonana została, by udekorować pracownię, jaką dzielił z innym znanym twórcą z owej epoki, Paulem Gauguinem. Zastanowić może, skąd decyzja o uwiecznieniu tej właśnie rośliny, dzisiaj uważanej za pospolitą i cenioną raczej ze względu na jej walory spożywcze, niż na piękno jej kwiatów. Otóż w Holandii czasów van Gogha uważano inaczej – chwalono walory estetyczne słoneczników, ich ciepłe barwy, podobieństwo do małego słońca. Cechy te artysta w genialny sposób oddał na płótnach.
Spośród cyklu, obecnie wystawianego w Monachium, najbardziej znany jest dzieło zatytułowane „Martwa natura: obraz z piętnastoma słonecznikami”. Namalowany został w 1888 roku, dwa lata przed śmiercią artysty.
Obraz przedstawia żółty wazon, w który włożono piętnaście słoneczników. Na wazonie znajduje się błękitny podpis („Vincent”). Poszczególne rośliny różnią się między sobą – niektóre są zerwane stosunkowo niedawno, świeże, posiadają liście. Inne zaczynają usychać i kurczyć się. Perfekcja techniczna artysty sprawiła, że udało mu się przedstawić na olejnym obrazie fakturę kwiatów.
Z obrazu bije ciepło – kolorystyka wzbudza pozytywne skojarzenia ze słońcem i światłem. Ustawienie słoneczników nadaje kompozycji dynamizm, sprawia, że rośliny wydają się nadal żyć. Również tło namalowane zostało ciepłymi kolorami. Zarówno płaszczyzna na której stoi wazon, jak i widoczna dalej ściana są w odcieniach żółci.
Tak ten obraz, jak i cały cykl stanowią pewien paradoks. Otóż malarz, uważany za melancholika i człowieka nieszczęśliwego, stworzył jedno z najbardziej optymistycznych dzieł nie tylko w XIX wieku, ale i w całej historii europejskiego malarstwa.
Rozwój nowożytnych miast wiązał się z napływem nowych mieszkańców. Przestrzenie te z racji dostępności pracy mieszkań i innych udogodnień stały się...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza ukazuje nie tylko piękno litewskiego krajobrazu ale także rozbudowaną zróżnicowaną panoramę ówczesnej szlachty....
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
Po zniszczeniu Troi pragnąłem wrócić do kraju ojczystego Itaki oraz do swych bliskich – żony Penelopy i syna Telemacha. Niestety gniew Posejdona powodował że...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
