whey steroid
Unikalne i sprawdzone teksty

Warto poznawać literaturę dawnych epok – przekonaj o tym kolegę lub koleżankę w liście | wypracowanie

Drogi Marku,

piszę do Ciebie, by przekonać cię do czytania książek pochodzących z dawnych epok. Wiem, że uwielbiasz czytać, ale zdaję sobie też sprawę, że jesteś wielkim miłośnikiem literatury współczesnej. Nieraz mówiłeś mi, że najbardziej lubisz science-fiction i powieści sensacyjne. Faktycznie, trudno ukryć, że im nowsza powieść fantastyczna, tym ciekawsze technologie opisuje. W końcu nauka idzie ciągle naprzód, a pisarze science-fiction opierają się na jej osiągnieciach. Dzieła sprzed kilkudziesięciu lat wydawać się mogą przestarzałe. A ja chcę Cię jednak zachęcić do ich lektury. Ba! Pragnę Ci również zaproponować sięgnięcie po książki sprzed tysięcy lat! Ale po kolei.

Jako miłośnik science-fiction powinieneś obowiązkowo sięgnąć po powieści Juliusza Verne’a i H. G. Wellsa. Wizje przyszłości, opisywane przez autorów żyjących przed ponad stu laty, są bardzo interesujące właśnie dlatego, że są inna niż to, co znamy z życia. Czy to nie pasjonujące, przeczytać, jak dawny pisarz wyobrażał sobie rok 2015, a później wyjrzeć za okno i podumać, na ile jego wizja odpowiada rzeczywistości, jaką znamy, a na ile się różni? Czytając stare powieści fantastyczne możemy się zastanawiać, czy za sto lat ludzie również będą uważać nasze przewidywania za dziwne albo nawet śmieszne? Takie coś uczy pokory, a ona jest bardzo ważna u osób zafascynowanych możliwościami współczesnej nauki!

Ale jeszcze ciekawsze niż to, co nas różni od ludzi z poprzednich epok jest to, co nas z nimi łączy. To doprawdy niezwykłe przeżycie – sięgnąć po książkę napisaną wieki temu i zorientować się, że jej autor czuł tak samo jak my, tak samo kochał, tak samo się bał. Jakież to niezwykłe uczucie, przekonać się, iż ktoś, kto chodził po ziemi dwa tysiące lat temu, miał takie same pragnienia, jak my.

Czytanie dawnych książek sprawia, że potrafimy z większym dystansem spojrzeć na nas samych. Dzięki nim zaczynamy rozumieć, iż nie jesteśmy tak wyjątkowi i potężni, jak nam się wydaje. Jednocześnie stajemy się bardziej empatyczni, kiedy pojmiemy, jak wiele łączy nas z innymi ludźmi – nawet tymi, których od dawna nie ma na świecie.

Marku, literatura dawnych epok to wspaniała skarbnica. Warto do niej sięgnąć i wzbogacić swoją duszę i intelekt! Polecam ci serdecznie stare, zakurzone tomy! Mogą one odrzucać swoim wyglądem, ale gdy tylko je otworzysz, zrozumiesz, jakie bogactwo skrywają.

Krzysiek

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Psalm – definicja i wyznaczniki...

Definicja i wyznaczniki gatunku Psalm to utwór o wymiarze religijnym który ma charakter modlitwy. Biblia jest źródłem wielu psalmów które...

„Kamienie na szaniec” – gatunek...

„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego można określić mianem powieści dokumentarnej. Utwór ten należy do literatury faktu każde przedstawione...

Forma w „Ferdydurke”

Jednym z najważniejszych zagadnień pojawiających się w „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza jest forma. Pod pojęciem tym skrywają się schematy działania i postawy...

Wydarzenia historyczne w Potopie

Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...

Pan Tadeusz epilog – streszczenie...

Streszczenie Epilog rozpoczyna się krótkim opisem emigracyjnego życia w Paryżu. Stolica Francji to miasto pełne zgiełku i huku. Między mieszkającymi w niej ludźmi...

Fantastyka – definicja cechy znaczenie...

Definicja Fantastyka to pojęcie które w kontekście literatury i sztuki oznacza wprowadzanie do świata przedstawionego bytów i zjawisk zaczerpniętych ze sfery...

Utopia w oświeceniu – realizacja...

Motyw utopii przewijał się przez literaturę już w starożytności chociaż sama nazwa pochodzi od utwory Tomasza Morusa. Wątek odległej krainy (zazwyczaj wyspy) na którą...

Józef Mehoffer Dziwny ogród -...

„Dziwny ogród” to zapewne najtrudniejszy w interpretacji obraz Józefa Mehoffera. Uznawany za wybitne dzieło polskiego symbolizmu powstawał w latach...

Dwa oblicza Polski przedstawione...

Jedna z najważniejszych scen trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza rozgrywa się w salonie warszawskim. Zakończona zostaje ona słowami Piotra Wysockiego...