Biografia
Zenon Przesmycki (pseud. „Miriam” i „Jan Żagiel”) urodził się w 1861 roku w Radzyniu Podlaskim. Pochodził z rodziny o korzeniach szlacheckich, jego ojciec był inżynierem. Przesmycki ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ponadto uczył się również we Włoszech, w Czechach, we Francji i w Anglii. W latach 1887 – 1888 redagował warszawskie „Życie”. Pracował również jako redaktor „Życia” krakowskiego, a od 1901 roku prowadził pismo „Chimera”. Po likwidacji periodyku zajmował się głównie działalnością przekładową, a także naukowo-edytorską.
W 1905 roku ożenił się z Anielą Hoene. W latach 1919 – 1920 był ministrem kultury i sztuki. Ponadto w dwudziestoleciu międzywojennym pełnił funkcję Prezesa Polskiego Towarzystwa Ochrony Prawa Autorskiego, a także należał do Polskiej Akademii Literatury. Przesmycki zmarł w październiku 1944 roku w Warszawie, w czasie powstania warszawskiego.
Charakterystyka twórczości
Zenon Przesmycki był poetą, tłumaczem, krytykiem literackim oraz wielce zasłużonym dla polskiej kultury odkrywcą Cypriana Kamila Norwida. W 1904 roku wielkiemu romantykowi poświęcił VIII tom pisma „Chimera”. W 1939 roku ocalił skrzynię z rękopisami Norwida, ukrywając ją w piwnicy warszawskiego domu przy ulicy Mazowieckiej.
W okresie Młodej Polski Miriam był jednym z głównych teoretyków sztuki. Spod jego pióra wyszły manifesty artystyczne: „Walka ze sztuką”, „Los geniuszów”, „Arcydzieło przyszłości”, drukowane w „Chimerze”. Przesmycki przeciwstawiał się wszelkiej przeciętności w sztuce i rodzącej się wówczas kulturze masowej. Uważał, że istotą prawdziwego artyzmu nie jest uleganie jakimkolwiek modom, ale hołdowanie Duchowi. Krytykował prasę i jej bylejakość, którą karmią się tłumy. Jego wizja sztuki była zatem wybitnie elitarna i przyświecał jej estetyzm.
Redagowane przez Przesmyckiego pismo nie ustępowało poziomem największym światowym magazynom kulturalnym. Miriam nie tylko dbał o teksty i dzieła graficzne najwybitniejszych artystów, ale zajmował się najdrobniejszymi szczegółami, jak np. specjalnie sprowadzana z USA czcionka. Na łamach „Chimery” pojawiały się dzieła intelektualnej elity Europy.