Nie muszę go często widywać, by wiedzieć, że zawsze mogę na niego liczyć. To nie towarzysz radosnych chwil, który ulatania się, gdy tylko pojawiają się kłopoty. Nasza relacja przeszła wiele upadków i wzlotów; budowaliśmy ją wolno i mozolnie, niczym pierwsi osadnicy bezludnej wyspy z trudem przedzierający się przez dzikie zarośla. Przyjaciel – ktoś, kto nigdy mnie nie ocenia, ale zawsze wysłuchuje.
A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...
Pisała do Ireneusza Morawskiego Halina Poświatowska w swojej „Opowieści dla przyjaciela”. W bliskości z przyjazną duszą, z kimś kto znał jej historię i ją rozumiał, poetka widziała szansę na złagodzenie największego z ludzkich lęków: strachu przed śmiercią. Przyjaźń wydawała jej się bezpieczną przystanią, w której zawsze można się schronić wśród burz i niepogody. Rola przyjaźni w życiu rzeczywiście wydaje się nie do przecenienia. Paradoksem jest, że w największych banałach kryją się najbardziej głębokie prawdy. Tak jest ze wszystkimi wielkimi pojęciami: miłością, dobrem, a także przyjaźnią.
Myślę, że w dyskursie chrześcijańskim za mało miejsca poświęca się przyjaźni, choć w samej Biblii znajdujemy wiele odniesień do tego typu relacji. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” – powiada Chrystus. W innym miejscu zaś mówi: „nie nazywam was sługami, ale przyjaciółmi”. Związek człowieka z Bogiem określa więc Jezus mianem przyjaźni, relacji szczególnej, opartej na wzajemnym zaufaniu i szacunku.
Czy jednak każdy może stać się przyjacielem? Co decyduje o tym, że jedni ludzie stają się dla nas wyjątkowo ważni, a inni nie mogą dotknąć naszej duszy i przechodzimy obok nich niemal obojętnie? Kiedy się nad tym zastanawiam, przychodzi mi ma myśl lis i Mały Książę. „Jesteś dla mnie tylko chłopcem” – mówi lis – „ale jeśli mnie oswoisz, staniesz się dla mnie jedyny”.
Lis tymi słowami wcale nie zachęca Księcia do bliższej relacji, wręcz przeciwnie, ostrzega go. Stworzenie więzów wiąże się z ciężarem odpowiedzialności. Jesteśmy odpowiedzialni za naszych przyjaciół, nie możemy ich zostawić w potrzebie, ciąży na nas moralne zobowiązanie czuwania nad ich dobrem i szczęściem.
Przyjacielu - musisz tu być
przyjacielu - tylko ty
przyjacielu - ostatni raz
potrzebna jesteś mi, potrzebny jesteś mi
Jak śpiewa T.Love – przyjaźń jest zobowiązaniem do końca, do ostatniej chwili, do śmierci.
„Kandyd” Wolter jest utworem niezwykle popularnym. Już w roku swojej premiery (1759) doczekał się ponad dwudziestu wydań. Nie da się ukryć iż historia opowiadana...
Powieść Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace” to dzieło wyjątkowe. Można ją interpretować jako książkę polityczną – opowiada przecież o ważnych...
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to książkowy reportaż Hanny Krall. Centralną postacią dzieła jest Marek Edelman ostatni z żyjących przywódców...
Charakterystyka kierunku Surrealizm to kierunek który ujawnił się zarówno w literaturze jak i sztuce. Kierunek rozwinął się w 1924 roku. Inną nazwą kierunku...
Szanowna Pani Jesień Ulica Opadłych Liści 12 Droga Pani piszę do Pani ponieważ może się Pani czuć niedoceniania jako pora roku. Ja jednak chciałbym wyrazić moją najserdeczniejszą...
XX wiek należał do najstraszniejszych okresów w dziejach ludzkości. Zaczął się w aurze nadziei na rozwój technologiczny i moralny człowieka – wkrótce...
Na obrazie Olgi Boznańskiej widzimy postać anonimowej dziewczynki stojącej przodem do odbiorcy i wpatrującej się w niego z lekkim niepokojem i zaciekawieniem. Wrażenia...
Sarmatyzm należy do najbardziej kontrowersyjnych nurtów polskiej kultury. Przez długi czas oskarżano jego reprezentantów o ciemnotę zacofanie i brak smaku....
Ktoś mądry powiedział że trzeba umieć zachować złoty środek. Na pytanie co zmieniłbyś we współczesnym świecie gdybyś miał wielką władzę lub potężną...