Biografia
Małgorzata Strzałkowska – polska pisarka, autorka i ilustratorka książek dla dzieci. Urodziła się w Warszawie 18 stycznia 1955 r. Tutaj ukończyła szkołę podstawową i średnią, po czym zaczęła studiować w Łodzi Bibliotekoznawstwo i Informację Naukową.
Zaraz po studiach pracowała w Bibliotece Publicznej miasta Warszawy na Koszykowej, a także rok w szkole, a potem przez jakiś czas w Instytucie Głuchoniemych. Pisarką została, tworząc początkowo wiersze dla swojego syna Michała.
Mając 25 lat wyszła za mąż, ale małżeństwo to zakończyło się rozwodem (syn Michał miał wtedy trzy lata). Pisarka miała już syna kiedy dostała się na studia bibliotekoznawcze w Łodzi. Wybrała specjalizację edytorską.
Po pięciu latach od rozstania z mężem ponownie do niego wróciła, ale życie z alkoholikiem ciągle popadającym w nałóg było ponad jej siły. W końcu tak bardzo zatraciła się w sobie, że sama potrzebowała terapii (przez trzy lata dochodziła do siebie). To właśnie swojemu terapeucie, który pomógł jej powrócić do życia zadedykowała utwór „Hocki – klocki”.
Małgorzata Strzałkowska miała ciepły, kochający dom i pochodziła z rodziny lekarskiej. Czasy dzieciństwa wspomina z rozrzewnieniem – pomimo ostrej dyscypliny czuła się szczęśliwa i miała na kogo liczyć, zwłaszcza bardzo dobre relacje łączyły ją z matką, która poparła jej decyzję, aby zrezygnować z pracy w bibliotece i całkowicie oddać się swej największej pasji, czyli pisarstwu.
Charakterystyka twórczości
Twórczość pisarska Małgorzaty Strzałkowskiej zaczęła się od wierszy pisanych dla syna. Pierwszym jej wierszem była „Dżdżownica” – utwór ukazał się w „Świerszczyku” w 1987 r. Następnie powstała książka dla dzieci o samochodach – „Automobilia”.
Wszystko to było jednak dopiero wstępem do właściwej twórczości, która rozpoczęła się od współpracy z „Pentliczkiem”. Praca w tym czasopiśmie uświadomiła pisarce jak bardzo podoba jej się pisanie dla dzieci. Dlatego nie miała większych problemów z przyjęciem zwolnienia od dyrektora z Instytutu Głuchoniemych – chciała od tej chwili całkowicie oddać się pisarstwu.
Niestety „Pentliczek” wkrótce padł, co spowodowało problemy finansowe pisarki. Udało jej się jednak wyjść na prostą, dzięki nawiązaniu współpracy z takimi pismami jak: „Dziecko”, „Miś”, „Ciuchcia”, „Nasz Maks”, „Skarb malucha”. Jej wiersze i baśnie zyskiwały uznanie młodych czytelników i przemawiały do ich wyobraźni – stąd niebawem trafiły do podręczników i antologii. Książki zaś znalazły się na Liście Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej.
Małgorzata Strzałkowska napisała ponad sto pięćdziesiąt książek dla dzieci (niektóre sama nawet ilustrowała). Jest autorką m. in. takich utworów jak: „Hocki-klocki dla każdego - i małego, i dużego" (Endo, 1999), "Leśne głupki" (Egmont, 2000), "Zbzikowane wierszyki łamiące języki" (Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, 2002), „Zielony i Nikt”, „Wiersze, że aż strach”, „Rady nie od parady, czyli wierszyki z morałem”, „Wierszyki łamiące języki”.
Ponadto wspólnie z Robertem Friedrichem, liderem Arki Noego opracowała też teksty czytelników „Wysokich Obcasów” na płytę „Kocham moją mamę”.
Małgorzata Strzałkowska jest też autorką tekstów na ubranka, wierszy i gier do Internetu dla firmy Endo oraz bajek, piosenek i scenariuszy dla programów dla dzieci w TVP 1 (Jedyneczka, Budzik, Babcia Róża i Gryzelka).
Dramatyczna przeszłość i koszmarne przeżycia pisarki nie znajdują jednak odzwierciedlenia w jej wierszach – są to utwory śmieszne, radosne, mające bawić i uczyć, bo jak podkreśla sama pisarka życie nie składa się tylko z ciężkich doświadczeń – zawsze po nich szuka się choć odrobiny spontanicznej, dziecięcej radości. I tym właśnie przede wszystkim przesiąknięte są wiersze dla dzieci Strzałkowskiej.