„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej powszechnie uważana jest za jedno z najwybitniejszych dzieł psychologizmu polskiego międzywojnia. Nurt ten, który ukształtował się na początku XX stulecia, koncentrował się głównie opisie przeżyć wewnętrznych bohaterów, przedstawianiu psychologicznych motywów ich działania oraz analizie ich osobowości. Jego rozwój nastąpił pod wpływem silnie zaznaczających swą obecność w tym okresie teorii psychologicznych dążących do zgłębienia ludzkiej świadomości.
Akcja powieści Marii Kuncewiczowej rozgrywa się w ciągu ostatniego dnia życia tytułowej bohaterki. Pod wpływem różnorodnych impulsów Róża Żabczyńska przypomina sobie wydarzenia stanowiące treść jej życia. Sięgające w przeszłość retrospekcje odsłaniają przed czytelnikiem poszczególne epizody, które ukazują czytelnikowi motywy działania głównej bohaterki oraz przyczyny jej skomplikowanych relacji z otaczającym światem. Konstrukcja utworu jest więc pozbawiona chronologicznego porządku i fragmentaryczna. Narracja dzieła poddaje się dyktatowi pamięci, którą cechują wybiórczość i emocjonalność. Czytelnikowi przedstawione zostają bowiem pochodzące z przeszłości bohaterów sceny o silnym ładunku uczuciowym.
Róża Żabczyńska zostaje przedstawiona odbiorcy jako postać trwającą w nieustannym konflikcie z rzeczywistością. W istocie - kobieta cierpi z powodu niespełnionej miłości oraz niezrealizowanych ambicji, co przekłada się na jej relacje z członkami rodziny. Wraz z rozwojem fabuły odsłonięte zostają przyczyny niepowodzeń tytułowej bohaterki. Okazuje się wtedy, że ich przyczyny leżą głównie w psychice Róży Żabczyńskiej i jej problemach emocjonalnych.
„Cudzoziemka” jest powieścią w bardzo dokładny sposób eksplorującą wnętrze tytułowej bohaterki. Dla lepszej realizacji swych zamiarów autorka posłużyła się przede wszystkim techniką mowy pozornie zależnej. Opowieść prowadzi narrator występujący w trzeciej osobie, lecz o ile w opisie ostatniego dnia życia Róży jest on obiektywny i zdystansowany do rzeczywistości, o tyle we fragmentach przenoszących akcję w przeszłość zbliża się on do bohaterów, częściowo przejmuje ich punkt widzenia.
Dzieło Marii Kuncewiczowej przedstawia bardzo rozbudowany i złożony obraz Róży Żabczyńskiej. Autorka przytacza dzieje rodziny Róży Żabczyńskiej, ukazuje dzieje bohaterki w Taganrogu, emocje towarzyszące jej przeprowadzce do Warszawy, problemy narastające w nowym środowisku. W ten sposób czytelnik otrzymuje wielopłaszczyznową wizję bohaterki, a do rozważenia zostają dane mu różne czynniki psychologiczne mające wpływ na jej postawę.
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
W roku 1957 Roman Bratny opublikował trzytomową powieść „Kolumbowie. Rocznik 20”. Autor urodzony w 1921 roku opowiada w niej o losach swojego pokolenia. Tytuł...
Gdy pomyślę o sobie za dwadzieścia lat dopadają mnie różnego rodzaju obawy. Przez ten czas czeka mnie tyle nowych przeżyć trudnych wyzwań ale i pewnie wspaniałych...
Tegoroczne wakacje będą dla mnie niezapomniane. To podczas nich miałem okazję przeżyć naprawdę ciekawą przygodę. Wybrałem się razem z rodzicami nad morze. Tam spędzaliśmy...
Po raz pierwszy tytułowe tango pojawia się w dramacie Sławomira Mrożka gdy Stomil - ojciec - opowiada Arturowi - synowi - o tym jak wyglądało życie pokolenia z którego...
Przeciętny dzień mieszkającego w Hobbitonie pana Bagginsa upływał na przyjemnościach oferowanych przez jego niezwykle komfortową norkę. Jedzenie lektury wygodny fotel...
Cykl „Dziadów” Adama Mickiewicza nawiązuje do religijnego obrzędu wywoływania duchów który praktykowany był w czasach pogańskich. Żywotność...
„Wolność wiodąca lud na barykady” to dzieło które stworzył Eugene Delacroix a jego inspiracją była rewolucja lipcowa. Opis Powstanie przeciwko Karolowi...
Obraz „Martwa natura z jabłkami i pomarańczami” jest jedną z wielu martwych natur które wyszły spod pędzla Paula Cézanne'a i jak wszystkie one...