„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej powszechnie uważana jest za jedno z najwybitniejszych dzieł psychologizmu polskiego międzywojnia. Nurt ten, który ukształtował się na początku XX stulecia, koncentrował się głównie opisie przeżyć wewnętrznych bohaterów, przedstawianiu psychologicznych motywów ich działania oraz analizie ich osobowości. Jego rozwój nastąpił pod wpływem silnie zaznaczających swą obecność w tym okresie teorii psychologicznych dążących do zgłębienia ludzkiej świadomości.
Akcja powieści Marii Kuncewiczowej rozgrywa się w ciągu ostatniego dnia życia tytułowej bohaterki. Pod wpływem różnorodnych impulsów Róża Żabczyńska przypomina sobie wydarzenia stanowiące treść jej życia. Sięgające w przeszłość retrospekcje odsłaniają przed czytelnikiem poszczególne epizody, które ukazują czytelnikowi motywy działania głównej bohaterki oraz przyczyny jej skomplikowanych relacji z otaczającym światem. Konstrukcja utworu jest więc pozbawiona chronologicznego porządku i fragmentaryczna. Narracja dzieła poddaje się dyktatowi pamięci, którą cechują wybiórczość i emocjonalność. Czytelnikowi przedstawione zostają bowiem pochodzące z przeszłości bohaterów sceny o silnym ładunku uczuciowym.
Róża Żabczyńska zostaje przedstawiona odbiorcy jako postać trwającą w nieustannym konflikcie z rzeczywistością. W istocie - kobieta cierpi z powodu niespełnionej miłości oraz niezrealizowanych ambicji, co przekłada się na jej relacje z członkami rodziny. Wraz z rozwojem fabuły odsłonięte zostają przyczyny niepowodzeń tytułowej bohaterki. Okazuje się wtedy, że ich przyczyny leżą głównie w psychice Róży Żabczyńskiej i jej problemach emocjonalnych.
„Cudzoziemka” jest powieścią w bardzo dokładny sposób eksplorującą wnętrze tytułowej bohaterki. Dla lepszej realizacji swych zamiarów autorka posłużyła się przede wszystkim techniką mowy pozornie zależnej. Opowieść prowadzi narrator występujący w trzeciej osobie, lecz o ile w opisie ostatniego dnia życia Róży jest on obiektywny i zdystansowany do rzeczywistości, o tyle we fragmentach przenoszących akcję w przeszłość zbliża się on do bohaterów, częściowo przejmuje ich punkt widzenia.
Dzieło Marii Kuncewiczowej przedstawia bardzo rozbudowany i złożony obraz Róży Żabczyńskiej. Autorka przytacza dzieje rodziny Róży Żabczyńskiej, ukazuje dzieje bohaterki w Taganrogu, emocje towarzyszące jej przeprowadzce do Warszawy, problemy narastające w nowym środowisku. W ten sposób czytelnik otrzymuje wielopłaszczyznową wizję bohaterki, a do rozważenia zostają dane mu różne czynniki psychologiczne mające wpływ na jej postawę.
Moja szkoła to duży budynek położony na obrzeżach miasta. Jest to miejsce pełne zieleni a tuż obok szkoły znajduje się niewielki las w którym uczniowie mają...
Lekcje w środę kończę w południe i udaję się do domu. Potem odrabiam lekcje jem obiad gram w piłkę z kolegami – przyznacie sami że dość zwyczajny plan dnia....
Premiera mało którego dzieła XX-wiecznej sztuki wywołała takie kontrowersje jak prezentacja „Fontanny” Marcela Duchampa. Trudno się temu dziwić –...
Porównanie manifestu napisanego przez Aleksandra Świętochowskiego z wierszem napisanym przez Adama Asnyka pokazuje podejście przedstawicieli dwóch pokoleń do...
Konflikt pokoleń jest czymś co w mniej lub bardziej wyraźnej formie ma miejsce od stuleci. Stary król powoli szykuje się na śmierć a dworacy skupiają się wokół...
Katastrofizm należy do bardzo charakterystycznych prądów kulturalnych XX wieku a jego rozkwit przypada na dwudziestolecie międzywojenne. Jednak korzenie nurtu tkwią...
Słowo absurd można rozumieć dwojako – albo jako określenie sfomułowania które jest sprzeczne albo (szerzej) jako coś co jest niezgodne z prawami logiki. „Młody...
Przemiany bohaterów literackich dokonują się na kilku płaszczyznach – może to być przemiana wewnętrzna lub zewnętrzna; przemiana może być konsekwencją...
Staś i Nel znajdowali się razem z Arabami na pustyni. Dzień był niezwykle ciepły a w powietrzu wyczuwalny był dziwny zapach. Beduini dostrzegli oznaki działalności złych...