„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego jest utworem szczególnym. Ten dramat romantyczny zaliczany jest do najważniejszych dzieł gatunku, a jego autor wykreował niepowtarzalny - pełen zagadek, tajemnic i napięcia świat. Odstępując od reguł określających dramat klasyczny, zyskał możliwość ukazania złożoności procesów historycznych, jakie kształtują rzeczywistość.
Utwór Krasińskiego zrywa z regułą trzech jedności (czasu, miejsca i akcji). Jego akcja zostaje rozciągnięta na kilkanaście lat. Wydarzenia otwierające historię Męża rozgrywają się dekadę wcześniej niż ostateczna walka dwóch obozów. Bohaterowie pojawiają się w wielu miejscach (twierdza Świętej Trójcy, siedziba rewolucjonistów itp.). Chociaż fabułę spajają losy hrabiego Henryka, pojawiają się tutaj także wątki niezależne i postacie poboczne. Nie obowiązuje również ciąg przyczynowo - skutkowy, gdyż wiele scen skomponowanych jest w sposób luźny - pojawiają się niedopowiedzenia, „białe plamy”.
Najbardziej widoczną cechą dramatu romantycznego są w „Nie-boskiej komedii” postacie fantastyczne. Te zaznaczają swoją obecność w każdym akcie, komentując bieżące wydarzenia i zapowiadając przyszłe losy bohaterów. Orcio - syn Henryka i Marii - jest osobą posiadającą dostęp do odwiecznych tajemnic. Zamknięte oczy otwierają mu drogę do zrozumienia niepokojących sygnałów, kontaktuje się on także z nieżyjącą matką.
Dzieło Krasińskiego jest utworem niescenicznym. Najprawdopodobniej sam autor nie przewidywał, aby ktoś podjął próbę przedstawienia jej na deskach teatru (utwór był kontrowersyjny, w bardzo dosadny sposób ukazywał demoniczne oblicze rewolucji). Trudności nastręczają tutaj przede wszystkim postacie i zdarzenia fantastyczne, dynamiczność dzieła oraz sceny zbiorowe. W dramacie pojawia się także postać zbliżona do narratora, która snuje refleksje, opisuje pewne zdarzenia.
„Nie-boska komedia” cechuje się niejednorodnym stylem. Tekst budują zarówno fragmenty podniosłe, dotykające poważnych problemów, jak i zrywające z zasadą jedności stylu (krwawe rozmowy rewolucjonistów). Nie brakuje także epizodów groteskowych - przykładem może być scena przedstawiająca żydowski namiot.
Dramat Krasińskiego podejmuje zróżnicowaną tematykę. Obok refleksji nad życiem twórcy, jego relacjami z najbliższymi i społeczeństwem, bardzo widoczna jest analiza rewolucji i jej wpływu na naród. Kontekst polistopadowy otwiera tutaj drogę przemyśleniom nad kształtem społeczeństwa, obowiązującymi w nim podziałami i różnicami. Sama rewolucja jawi się jako proces destruktywny, prowadzący do chaosu i nicości.
Warto zwrócić uwagę także na kreację głównego bohatera. Jest nim hrabia Henryk - poeta i arystokrata. To postać zdecydowanie wybijająca się ponad ogół społeczeństwa, poszukująca autentycznych wartości. Szczególnie w dwóch pierwszych częściach widoczne są jego rozterki i lęk przed normalnym życiem. W czasie walki daje się on poznać jako osoba wierna ideałom, gotowa umrzeć, byle ich nie porzucić.
Zakończenie „Nie-boskiej komedii” jest otwarte. Przybycie Jezusa i śmierć Pankracego w żaden sposób nie rozjaśniają dalszych wydarzeń, nie sugerują możliwego obrotu sprawy. Odbiorca może jedynie domyślać się dalszych losów świata skąpanego w rewolucyjnej krwi.
Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...
Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....
Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...
„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....
Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...
Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...
Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...
„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...
Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...