Unikalne i sprawdzone teksty

Obraz arystokratów i rewolucjonistów w dramacie „Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego | wypracowanie

W „Nie-boskiej komedii” Zygmunt Krasiński dokonał wnikliwej i precyzyjnej analizy zjawiska, jakim jest rewolucja. Autor wykreował dwóch bohaterów – przywódców antagonistycznych obozów – którzy zdecydowanie wyróżniają się spośród reszty postaci. Pankracego i hrabiego Henryka można uznać za osoby reprezentujące zbiór idealnych, pożądanych cech charakteryzujących tak rewolucjonistę, jak i arystokratę. Jednak różnice między obiema stronami zarysowane zostały w znacznie szerszy sposób.

Wartości przyświecające obu stronnictwom przedstawiają bohaterowie w czasie rozmowy, jaką odbywają przed ostatecznym szturmem na twierdzę Świętej Trójcy. Pankracy opisuje cierpienie ludu, który traktowany jest przez arystokrację bez jakiegokolwiek szacunku. Poświęcenie ciężko pracujących robotników i wyzyskiwanej służby prowadzi jedynie do tego, że panowie są coraz bardziej zamożni, coraz lepiej się czują. Mężczyzna wspomina o chłopach goniących za zwierzyną, gdy szlachta bawi się w czasie polowania. Odrzuca go także porządek wprowadzany przez arystokrację – podkreśla, iż wszystko ufundowane jest na bazie korupcji, oszustw i wzajemnych powiązań. Z kolei hrabia Henryk wyraźnie zarzuca mu, że zmiana, którą chce wprowadzić, będzie jedynie pozorna, ponieważ rewolucja doprowadzi jedynie do cierpienia, a nowy ład okaże się pozorny (zabójcy panów wkrótce sami staną się panami). Podkreśla także ogrom korzyści czerpanych przez lud z istnienia arystokracji. Różnice widoczne są również w kwestii podejścia do religii. Dla buntowników chrześcijaństwo jest jednym z najważniejszych fundamentów starego porządku, toteż zwalczają je i burzą świątynie. Natomiast hrabia Henryk wciąż podkreśla rolę wiary, przypisuje jej szczególną rolę w kształtowaniu świata. Jednak Pankracy nie pozostaje mu dłużny i zwraca uwagę na bezrefleksyjne podejście szlachty do kwestii religijnych.

Obóz rewolucjonistów jest miejscem tętniącym życiem. Zgromadzeni w nim ludzie, w większości ubrani w czerwone czapki (czapki frygijskie – noszone m. in. w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej), z zapałem planują krwawą zemstę. Większości z nich nie towarzyszą głębsze przemyślenia – pragną jedynie działać. Zwracają się do siebie w określony sposób (Obywatelko, Obywatelu), z podejrzliwością patrzą na nieznane osoby. Można jednak odnieść wrażenie, iż siła ducha rewolucjonistów jest jedynie pozorna – napędza ich nienawiść i przeświadczenie o konieczności pomszczenia doznanych krzywd. Brak im natomiast jakiejkolwiek koncepcji, w myśl której przemodelują świat (tę ma jedynie Pankracy).

Arystokraci, czyli strażnicy dawnego porządku, także zostają ukazani w sposób krytyczny. Większość z nich drży ze strachu, pragnie negocjacji i gotowa jest zawrzeć układ z Pankracym. Nie czerpią siły z tradycji i wiary, część z nich zdaje się być zdeprawowana przez posiadane majątki. Sam dowódca wylicza ich winy, przez które muszą bronić twierdzy przed rozgniewanym ludem. Mówi o niewłaściwym wychowaniu, nieodpowiednim kształceniu i braku moralności. Nad arystokracją unosi się strach, w końcu postanawiają pertraktować z Pankracym (posłem zostaje Ojciec Chrzestny). Jednak gdy rewolucjoniści dostają się na dziedziniec, dawni panowie zostają bezwzględnie skazani na śmierć.

Rewolucjoniści i arystokraci, czyli dwie przeciwstawne siły, zostały przedstawione w podobny sposób. Krasiński uwypuklił ich wady, podkreślił fakt, iż żaden z walczących obozów nie jest ich pozbawiony, nikt nie ma czystego sumienia. To ich działanie zburzyło boski porządek, owocując obrazem rzeczywistości, przeciwko któremu się buntują, którego się boją.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Motyw odwagi w literaturze i sztuce...

Odwaga to jedna z najbardziej docenianych cnót. Nikt nie pragnie uchodzić za tchórza natomiast każdy z przyjemnością słucha gdy ktoś nazywa go dzielnym. Przed...

"Stajesz się odpowiedzialny na...

„Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupery’ego to piękna alegoryczna opowieść o miłości i przyjaźni. Autor w historii chłopca zamieszkującego...

Rozmowa Andrzejowej Korczyńskiej...

Pani Andrzejowa Korczyńska wdowa po powstańcu styczniowym decyduje się poważnie porozmawiać z synem Zygmuntem na prośbę swojej synowej która zauważa zbytnie zainteresowanie...

List do Jana Kochanowskiego pocieszający...

Mistrzu Janie! Doszły mnie tragiczne wieści o waszej sytuacji. We wszystkich okolicznych dworach szlachta opowiada o Twej rozpaczy z powodu utraty ukochanej córki Urszulki....

„Chłopi” jako epopeja

„Chłopów” Władysława Reymonta można nazwać epopeją wsi ponieważ ukazują drobiazgowy i sugestywny obraz tej warstwy społecznej. Reymont posługując...

Wszyscy jesteśmy pielgrzymami –...

Wielki polski poeta Cyprian Kamil Norwid napisał wspaniały wiersz pod tytułem „Pielgrzym”. Opisuje w nim człowieka który uchodzić może za nędzarza....

Romantyczna koncepcja miłości...

W epoce romantyzmu miłość stała się wartością szczególną. Nad fizyczność i uwielbienie cielesnego piękna zaczęto cenić wyjątkową relację dusz przekonanie...

„Ludzie bezdomni” jako powieść...

Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” umiejscowić należy między dwiema epokami. Z jednej strony dzieło mocno czerpie z tradycji pozytywistycznej z...

Utopia w oświeceniu – realizacja...

Motyw utopii przewijał się przez literaturę już w starożytności chociaż sama nazwa pochodzi od utwory Tomasza Morusa. Wątek odległej krainy (zazwyczaj wyspy) na którą...