Znaczenie tytułu „Dzika kaczka”

Tytuł dramatu Henrika Ibsena, „Dzika kaczka”, ma niezwykle wieloznaczną symbolikę. W utworze zyskuje ona wymiar niemal odrębnej bohaterki – ptak ten został zraniony na polowaniu przez Hagena Werlego i odtąd przebywa w domu Ekdalów, gdzie opiekuje się nim czternastoletnia Jadwinia.  Kaczka odzwyczaja się od swojego naturalnego środowiska i traktuje koszyk na strychu jak własne gniazdo.

Sytuację ptaka rozpatrywaną w sensie symbolicznym, czyli jako uwięzienie w świecie własnych iluzji, można odnieść do większości bohaterów dramatu. Dziką kaczką może być stary Ekdal, oszukany przez własnego wspólnika; jego syn, który jest nieświadomy zdrady żony, a także Jadwinia. Symbolika dzikiego ptaka zdaje się wskazywać zwłaszcza na tę ostatnią bohaterkę, szczególnie delikatną i wrażliwą, zupełnie niedostosowaną do twardych realiów życia. Odkrycie prawdy o naturze własnego ojca, który zaślepiony gniewem odrzuca miłość niewinnego dziecka, doprowadza dziewczynkę do samobójstwa.

Taką interpretację potwierdzają słowa doktora Rellinga, który stwierdza, że ludzie potrzebują iluzji, by mieć motywację do życia. Pozbawienie ich złudzeń doprowadza zaś do całkowitej destrukcji. Przeciwnego zdania jest Grzegorz, który robi wszystko, by wyprowadzić Ekdala z fałszywego wyobrażenia o jego żonie. Porównuje nawet swoje działanie do psa myśliwskiego, który ratuje dziką kaczkę przed utonięciem w zaroślach. Grzegorz jednak się myli – prawda nie wyzwala, a zabija, tak jak dzika kaczka wypuszczona do naturalnego środowiska niechybnie zginie.