whey steroid
Unikalne i sprawdzone teksty

Emancypantki – opracowanie, interpretacja, bohaterowie

Geneza

Ostateczna wersja „Emancypantek” ukształtowała się w roku 1903. Trzynaście lat wcześniej w „Kurierze Codziennym” ukazywała się powieść Prusa, której tytuł brzmiał „Emancypantka”. Wiadomo jednak, iż autor poczynił w tekście nieco zmian - nie tylko kosmetycznych, ale także mających wpływ na cały tok fabuły.

Samo hasło emancypacji kobiet było jedną z ważniejszych kwestii podnoszonych przez pozytywistów. Już w 1870 ukazał się bardzo głośny artykuł Elizy Orzeszkowej - „Kilka słów o kobietach”, w którym autorka zabiegała o respektowanie fundamentalnych praw kobiet. Trzy lata później rzeczniczka tzw. „kwestii kobiecej” opublikowała „Martę”. Ta poruszająca powieść tendencyjna (zawierająca określone przesłanie, tezę) dobitnie zobrazowała trudności, z jakimi spotykały się ówczesne kobiety. Tragiczny los tytułowej bohaterki stał się ważnym impulsem w dążeniach do zmian.

Powieść Bolesława Prusa jest więc dziełem stosunkowo późnym w pozytywistycznym nurcie emancypacyjnym, bowiem początek epoki datowany jest przecież na rok 1864, a już wówczas ujawniały się pierwsze tendencje zmierzające do poprawy losu kobiet. Napisane z pewnej perspektywy czasowej dzieło stanowi głos mocno krytyczny - w aspekcie ówczesnych relacji społecznych - i skłaniający do refleksji. „Emancypantki” ukazują problemy, z jakimi borykają się kobiety, musząc stawiać czoła nie tylko wyzwaniom związanym z życiem zawodowym, lecz również problemom wynikającym z określonej formy społeczeństwa będącego w trakcie przemian.

Czas i miejsce akcji

Akcja „Emancypantek” toczy się w Warszawie (pensja pani Latter, mieszkanie Korkowiczów, pałac Solskich, pensjonat Burakowskiej, zgromadzenie szarytek, parki, ulice, teatry itp.),Iksinowie (dom Brzeskich, pensja Madzi itp.) oraz okolicach stolicy (Małkinia, trasa podróży pani Latter). Narrator często wspomina także miejsca zagraniczne podróże bohaterów, postaci nierzadko przytaczają zdobyte tam doświadczenia itp.

Ukazane w dziele Prusa wydarzenia rozgrywają się w latach 70 XIX stulecia. Toczą się on w ciągu kilku lat, dzięki czemu utwór w pełniejszy sposób oddaje przemiany zachodzące w społeczeństwie.

Interpretacja

Głównym tematem poruszonym w powieści Prusa jest wspominana już emancypacja kobiet, czyli ułatwienie im czynnego udziału w życiu społecznym. Czytelnik towarzyszy głównie Madzi Brzeskiej - dziewiętnastoletniej dziewczynie, która, ukończywszy edukację w pensji pani Latter, pełni obowiązki nauczycielki i damy klasowej. Największym marzeniem bohaterki jest prowadzenie własnej szkoły. Madzia, bo tak zwraca się do niej większość postaci, chce zmierzać do celu w sposób uczciwy - wytrwałością i pracowitością. Nie lęka się obowiązków, nie zraża się trudnościami. Poważne podejście do obowiązków i ofiarność zaskarbiają jej sympatię wielu wpływowych osób - m. in. rodzeństwa Solskich, potomków hrabiowskiego rodu. Widziana kilkukrotnie w ich towarzystwie (Stefan nawet oświadcza się bohaterce) Madzia staje się obiektem zazdrości. Szybko rodzą się plotki i pomówienia, które najczęściej zmierzają do tego, by oczernić Brzeską. W końcu córka doktora odnajduje spokój, czytając żywoty świętych i dzieło Tomasza z Kempis. Siedzi wtedy w ogrodzie szarytek - miejscu niedostępnym dla innych.

Madzia Brzeska nie jest typową emancypantką. Ta inteligentna i utalentowana dziewczyna, która przykłada wielką wagę do pracy i obowiązków, cechuje się zarazem naiwnością, łatwowiernością i brakiem poczucia własnej wartości. Chociaż doskonale radzi sobie w życiu zawodowym (uczennice lubią ją i szanują, chętnie uczęszczają na prowadzone przez nią zajęcia), ma problemy uwidaczniające się na innych płaszczyznach. Nie potrafi zdystansować się do świata, często zbyt pochopnie przyjmuje sądy innych. Zbyt wielką wagę przykłada również do swego pochodzenia. Jest, co prawda, córką mieszkającego na wsi lekarza, lecz posiada dobre wykształcenie oraz żyje w czasie zacierających się różnic społecznych.

Na drugim biegunie znajduje się postać Klary Howard. Czytelnik poznaje ją jako apostołkę emancypacji, bohaterkę aktywnie uczestniczącą w różnorodnych przedsięwzięciach, piszącą artykuły, organizującą spotkania kobiecego towarzystwa. Gdy jednak poznaje pana Mydełkę, plenipotenta Solskich, wychodzi za mąż i przyznaje, że prawdziwym szczęściem dla kobiety jest odnalezienie się w życiu rodzinnym.

W dziele Prusa trudno szukać jednoznacznej i wyłożonej w łatwy sposób oceny zjawiska, jakim była emancypacja. Poglądy autora można łączyć z postacią profesora Dębickiego - nauczyciela w pensji pani Latter, bibliotekarza Solskich, przyjaciela Madzi. Ten gruntownie wykształcony matematyk, człowiek będący na bieżąco z najświeższymi dociekaniami filozoficznymi, wyraźnie zaznacza, że kobiety są niezależne od mężczyzn, mają prawo do samodzielnego rozwoju, a postrzeganie ich jako gorszych jest nie tylko anachronizmem, ale i postępowaniem niemoralnym. Równocześnie każdy przypadek traktuje on indywidualnie, starając się uwzględnić jedyną i niepowtarzalną konstrukcję psychologiczną.

„Emancypantki” są powieścią ukazującą przekrój ówczesnego społeczeństwa. Jednym z szerzej zarysowanych problemów jest sytuacja dawnego ziemiaństwa. Warstwa ta, wchodząc w konfrontację z nową rzeczywistością, musi przyjąć pewne, nieznane jej dotychczas, reguły. O ile najbogatsi nie mają z tym problemów (Solski i jego cukrownia), o tyle ci ubożsi często zmuszeni są do podjęcia pracy, o której wcześniej wypowiadali się z pogardą. Duma, niezaradność i brak zdolności chłodnej kalkulacji często stają się przyczynami życiowych niepowodzeń.

Ważne miejsce w dziele Prusa zajmują także kwestie filozoficzne, dotyczące głównie wiary i nieśmiertelności. Gdy Ada Solska staje się zwolenniczką spirytyzmu, odbywa długą rozmowę z profesorem Dębickim. Jednym z tematów jest Biblia i jej wpływ na kształtowanie się kultury. Matematyk uważa ją za stabilny fundament (chociaż mówi o pęknięciach), Solska patrzy z kolei w przyszłość, wieszcząc nadejście nowych idei. Dębicki rozmawia także z bratem Madzi - Zdzisławem - który cierpi na suchoty. Bohaterowie, z racji na złe prognozy stawiane młodzieńcowi, poruszają temat nieśmiertelności duszy. Zdzisław - chemik i sceptyk - nie wierzy w jej istnienie. Doktor ma natomiast zupełnie inne przekonania, mówi nawet o naukowym dowodzie nieśmiertelności.

Jednym z najważniejszych pytań postawionych w „Emancypantkach” jest to, które dotyczy człowieka - jego miejsca w świecie, wartości, motywów itp. Bohaterowie dzieła, uwikłani w skomplikowane sieci relacji, gotowi są uczynić bardzo wiele, by utrzymać się na powierzchni. Pojawiają się tutaj zarówno cyniczni karierowicze (Zgierski), manipulatorzy i oszuści budujący swój sukces kosztem innych (Kazimierz Norski), jak i wytrwali ludzie pracy (Piotr Korkowicz, Madzia Brzeska) oraz hojni i altruistyczni arystokraci (rodzeństwo Solskich). Każda z postaci kieruje się indywidualnymi motywami, pragnie osiągnąć inny cel. Areną tej swoistej gry jest wciąż zmieniająca się, dostosowująca się do najnowszych odkryć rzeczywistość.

Bohaterowie

Karolina Latter

Właścicielka pensji dla dziewcząt jest kobietą liczącą nieco ponad 40 lat i cechującą się szczególną urodą. Wysoka, obdarzona prześlicznymi oczami i przenikliwym spojrzeniem budziła szacunek i respekt. Wielu mężczyzn starało się o rękę tej czarnowłosej (z drobnymi śladami siwizny) damy, która po nieudanym drugim małżeństwie skoncentrowała się głównie na działaniu swej placówki.

Pani Latter jest dumna, niechętnie przyznaje się do błędów i niepowodzeń. Kiedy pensja znajduje się w poważnych tarapatach finansowych, nie chce przyjąć pieniędzy od Madzi ani liczyć na ponowne wsparcie Solskich (następnie również od drugiego męża, w charakterze rekompensaty za rozwód). Postanawia działać samodzielnie, rozmawiając ze Zgierskim i Mielnickim. Sytuacja staje się jednak coraz gorsza, a bohaterka znajduje ukojenie w alkoholu (wino dostarczył ubiegający się o jej rękę Mielnicki).

Największą słabością pani Latter były jej dzieci - Helena i Kazimierz. Odpowiedzialna i pracowita matka nie zaszczepiła tych cech u swego potomstwa. Niechętnie odnosząca się do idei emancypacji właścicielka pensji widziała dla swej córki miejsce we wspaniałej rodzinie arystokratycznej, gdzie nie musiałaby zajmować się pracą, trawiąc czas głównie na przyjemnościach. Jednak to nie Helena była ukochanym dzieckiem bohaterki. Miejsce to zajął Kazimierz. Ten zdolny młodzieniec (tak charakteryzują go inni bohaterowie) lubił brylować na salonach, grać w karty, obracać się w najznamienitszych środowiskach. By spełniać swoje marzenia, potrzebował pieniędzy. Wymuszał je od wierzącej w każde jego słowo matki, niekiedy nawet pożyczał u lichwiarza, posługując się podpisem pani Latter. Bohaterka pozostawała bezkrytyczna wobec syna, wiązała z nim ogromne plany.

Ostatecznie pani Latter opuszcza pogrążającą się w otchłani długów pensję. Gorączkująca i będąca w stanie silnego szoku udaje się do Mielnickiego. Nigdy nie dociera jednak do starego szlachcica, bowiem ginie w odmętach rzeki, której prąd unosi ją, pozwalając jej poczuć się wolną.

Magdalena Brzeska

Magdalena Brzeska, pochodząca z Iksinowa córka doktora, jest główną bohaterką powieści Prusa. To licząca zaledwie 19 lat dziewczyna o czarnych, lekko kręconych włosach, okrągłej twarzy i karminowych ustach. Mężczyźni, choć początkowo zdają się jej nie dostrzegać, szybko zauważają, że cechy zewnętrzne bohaterki korespondują z jej charakterem, czyniąc ją postacią absolutnie wyjątkową.

Brzeska pracuje jako dama klasowa i nauczycielka. Już na początku powieści daje się poznać jako osoba życzliwa, chętna do pomocy (proponuje pani Latter pieniądze). Dziewczyna poświęca wiele czasu na znalezienie pomocy dla swej pracodawczyni, co czyni we własnym zakresie.

Największym marzeniem Magdaleny jest założenie własnej szkoły. Pracę można nazwać sensem jej życia. Bohaterka czuje się niezręcznie i niekomfortowo, kiedy brakuje jej obowiązków i nie może samodzielnie zapracować na swe utrzymanie. Dlatego właśnie niechętnie przebywa u Solskich, z tego samego powodu opuszcza dom rodzinny.

Madzia z pewnością jest dziewczyną szlachetną. Szybko zapomina wyrządzone krzywdy, nigdy nie odmawia pomocy. Jak nikt inny potrafi rozweselić Adę Solską, chociażby dotrzymując jej towarzystwa. Bohaterka ma jednak pewną wadę, która znacznie utrudnia jej funkcjonowanie w rzeczywistości ówczesnej Warszawy. Madzia jest naiwna, zbyt mocno wierzy w ludzkie dobro i porządek świata. Idealizuje zarówno panią Latter, jak i jej dzieci oraz inne postacie, jakie spotyka na swej drodze. Kazimierza uznaje przecież za człowieka niezwykle mądrego i oczytanego. Helenę wręcz za istotę anielską. Właśnie za tę naiwność bohaterka płaci niezwykle wysoką cenę. Widząc jej dobrotliwość, inne osoby nie wahają się używać Madzi do własnych celów, wykorzystując jej znajomości i położenie.

Magdalena Brzeska jest również postacią głęboko religijną (chociaż Norski sieje w jej sercu nasiona niepokoju, mówiąc, iż dusza nie jest nieśmiertelna). To właśnie wiara staje się dla niej ukojeniem, kiedy rozczarowana otaczającą ją rzeczywistością przechodzi załamanie.

Madzia łączy w sobie cechy emancypantki z niewielkim doświadczeniem życiowym. Samodzielna, niechętnie patrząca na mężczyzn, do których musiałaby dopasowywać swe działania, ciężko pracuje, by osiągnąć sukces. Jednocześnie w swoim postępowaniu jest zbyt łatwowierna (np. umowa z Eufemią dotycząca szkoły w Iksinowie), przez co naraża się na cierpienie.

Ada Solska

Ada Solska jest bogatą sierotą, która należy do zamożnego i powszechnie szanowanego rodu Solskich (hrabiów). To niewysoka dziewczyna o rzadkich blond włosach, szerokich ustach i niewielkim nosku. Sama uważa się za nieatrakcyjną, przez co rzadko uczestniczyła w spotkaniach towarzyskich, większość czasu spędzając w laboratorium.

Prawdziwą pasją Ady Solskiej była przyroda. Z wielkim zaangażowaniem prowadziła badania (np. na mchach), starając się pogłębiać swą wiedzę. Trudno jednak nie zauważyć, iż w dużej mierze była to dla niej możliwość ucieczki od świata. Ada, chociaż dysponowała ogromnymi sumami, nie wierzyła w siebie. Porównując się z Heleną Norską, nabierała przekonania o swojej brzydocie. Bardzo bała się osamotnienia - wierzyła, że jeśli Stefan zaręczy się z Heleną (później z Madzią) oboje ją porzucą.

Ada Solska zmieniała się w obecności Madzi Brzeskiej. Stawała się pełna życia, chętnie uczestniczyła w spotkaniach towarzystwa kobiet. Towarzystwo bliskiej osoby z pewnością dodawało sił tęskniącej za rodzicami (późniejsze zainteresowanie spirytyzmem, które wynikło z „usłyszenia” ducha matki).

Siostra Stefana ostatecznie wiąże się z Kazimierzem Norskim. Dla syna pani Latter była to gwarancja sporego majątku, dla bohaterki metoda na ucieczkę przed samotnością.

Stefan Solski

Brat Ady jest niskim mężczyzną o szerokich ramionach i wielkiej głowie. W pierwszym rozdziale IV tomu czytelnik poznaje jego historię. Będąc jeszcze dzieckiem, nie cieszył się sympatią rówieśników, dla których niełatwe było znoszenie jego apodyktycznej postawy. Zawsze chętnie wspomagał innych finansowo, lecz lubił narzucać swoją wolę.

Wielki wpływ na Solskiego wywarł profesor Dębicki. To on zaszczepił w nim ciekawość świata i chęć do poznawania go. Stefan pragnie działać na korzyść społeczeństwa, dlatego otwiera cukrownię (praca u podstaw, praca organiczna). Przedsiębiorstwo ma być miejscem pracy dla wielu osób. Z drugiej strony w młodym mężczyźnie ujawnia się sceptycyzm, co sprawia, że jest on gotów porzucić wcześniejsze plany.

Solski jest wyraźnie zafascynowany Madzią. Nie wierzy jednak w jej dobro, wciąż poddaje je wątpliwości, pragnąc widzieć kolejne dowody. Kiedy uświadamia sobie, iż dziewczyna postępuje autentycznie, za wszelką cenę chce ją poślubić. Właśnie takiej żony pragnie - uczynnej, szlachetnej i prawdziwej.

Kazimierz Norski
Syn pani Latter jest w mniemaniu matki najwspanialszym mężczyzną, jaki kiedykolwiek stąpał po ziemi. Właścicielka podupadającej pensji widziała w tym jasnowłosym i czarnookim młodzieńcu całą swoją nadzieję.

Norski już od najmłodszych lat przejawiał szczególny talent. Jednakże został zbyt rozpieszczony przez matkę, która przymykała oczy na kolejne wybryki syna. A tych nie brakowało. Kazimierz z wielką radością obracał się w wyższych kręgach, wydając przy tym olbrzymie sumy (głównie na grę w karty). Zagraniczne wyjazdy, rzekomo związane ze studiami, wykorzystywał najpewniej do zawierania korzystnych znajomości, które mogłyby przynieść mu określone profity. Pieniądze, rzecz jasna, otrzymywał od matki.

Norski daje się poznać jako człowiek bezwzględny, kiedy bierze od sparaliżowanego Mielnickiego (dawnego adoratora Latter) sporą kwotą, która mogłaby ułatwić funkcjonowanie mężczyzny. Młodzieniec tłumaczy to kwestią długu, jaki szlachcic miał u jego matki, nawet jeśli wszyscy próbują wyjaśnić mu, że ów dług był fikcyjny (by skłonić właścicielkę pensji do wzięcia tej sumy).

Największą wartością w życiu Kazimierza Norskiego jest przyjemność. Na drugim miejscu stawia on swoją pozycję społeczną, dlatego bardzo mocno reaguje, gdy sprawa z Mielnickim wychodzi na jaw. Wyzywa wtedy Kotowskiego na pojedynek, w wyniku którego zostaje ranny.

Postać Norskiego można rozpatrywać jako typowego bywalca salonów, łączącego w sobie zamiłowanie do wystawnego życia z nihilistycznym nastawieniem do świata (zapowiedź kolejnej epoki). Jest to bohater budzący u czytelnika negatywne emocje.

Helena Norska

Córka pani Latter urzekała swym pięknem. Jasnowłosa dziewczyna o ciemnych oczach i brwiach z łatwością uwodziła kolejnych mężczyzn. Przez jakiś czas była związana ze Stefanem Solskim, lecz brat Ady dostrzegł w niej zbyt wiele wad. Ostatecznie wychodzi za Bronisława Korkowicza, czego, jak można przypuszczać, główną przyczyną był majątek młodzieńca.

Helena jest pewna siebie, dumna, wyniosła. Jej największym pragnieniem jest wyjście za bogatego człowieka, dzięki czemu będzie mogła spełniać swe zachcianki, pojawiać się na salonach. W stosunku do matki chłodna i wymagająca - oczekiwała głównie sowitego wsparcia majątkowego.

Córka pani Latter często manipulowała ludźmi, starając się zjednywać ich sobie swym urokiem. Kiedy jednak czuła gniew, niechęć lub nie widziała wyraźnych korzyści w znajomości, stawała się oschła i ironiczna.

Helena Norska nie budzi sympatii czytelnika. Jej chłodny egoizm sprawia, że także inni bohaterowie traktują ją z dystansem (chociaż początkowo jest najlepszą przyjaciółką Ady).

Panna Howard - zwana apostołką emancypacji wysoka kobieta o płowych włosach. Pracowała w pensji pani Latter, gdzie głosiła rewolucyjne poglądy w kwestii życia kobiet. Po pewnym czasie, gdy właścicielka była niezadowolona z jej haseł, opuściła pensję i zaangażowała się w działalność emancypacyjną i prywatne lekcje.

Postać ta przechodzi zdumiewającą metamorfozę. Z poznaniem pana Mydełki kobieta obwiniająca o wszystko płeć przeciwną (to ona widziała przyczyny smutku Latterowej w mężczyznach - adoratorach) staje się przykładną i kochającą żoną.

Profesor Dębicki - nauczyciel w pensji pani Latter, bibliotekarz rodziny Solskich. Często nazywany safandułą - a to ze względu na brak przebojowości. To wybitny matematyk i filozof, który stara się łączyć ze sobą najnowsze zdobycze nauki i wartości religijne.

Lojalny przyjaciel Madzi, który nigdy nie krytykował jej wyborów, starając się dostrzec motywacje głównej bohaterki.

Zdzisław Brzeski - brat Madzi, który opuścił Iksinowo i okolice Warszawy, przenosząc się pod Moskwę. Tam objął wysokie stanowisko, co pozwoliło mu zgromadzić spory majątek. Powraca do siostry, gdy dowiaduje się, że jest chory na suchoty (zmierza na zachód). Odbywa długą rozmowę z profesorem Dębickim, w której konfrontuje swój pesymizm z przemyśleniami profesora.

Pani Korkowiczowa - apodyktyczna i bezwzględna kobieta, która zostawszy żoną zamożnego browarnika, stara się wprowadzić mieszczańską rodzinę na salony. Zatrudnia Madzię wyłącznie dlatego, że dziewczyna pozostaje w dobrych relacjach z Solskimi. Kiedy Brzeska nie pomaga jej w zamierzonym spotkaniu z Adą i Stefanem, Korkowiczowa staje się nieuprzejma, a wkrótce zatrudnia pannę Howard.

Stella i Sataniello - para aktorów, którą Madzia poznaje w Iksinowie. Brzeska ułatwia im organizację koncertu, chociaż niewiele wie o spotkanych ludziach. Sataniello umiera, gdy główna bohaterka jest w Warszawie. Stella spotyka się z Madzią w stolicy, kiedy prosi ją o pomoc dla swego dziecka.

Zgierski - cyniczny karierowicz, który gotów jest sprzedać swoje usługi każdemu, kto dobrze zapłaci. Jeden z największych siewców plotek w stolicy. Wyraźnie zainteresowany Magdą Brzeską, mógł rozpuszczać je także na jej temat.

Kotowicz - czytelnik poznaje go jako studenta adorującego Manię Lewińską (krewną Mielnickiego). Następnie lekarz, którego Stefan Solski zatrudnia w cukrowni. Pojedynkuje się z Norskim, a pojedynek ten wygrywa.

Eufemia - córka pani podsędkowej, przyjaciółka Madzi z Iksinowa. Początkowo pragnie utworzyć z Brzeską prywatną pensję, lecz szybko zniechęca się przez sprawy miłosne (wierzyła, że Madzia kocha Krukowskiego) odwraca się od przyjaciółki, ostatecznie przyczyniając się do powstawania plotek na jej temat. U Madzi pojawia się jeszcze w Warszawie, prosząc o jakąś posadę dla swego męźa.

Krukowski - arystokrata, który do Iksinowa przybył z chorą siostrą. Ten liczący ponad czterdzieści lat mężczyzna był zainteresowany małżeństwem z Madzią, lecz Brzeska odrzuciła jego zaloty. Następnie związał się z Eufemią, lecz szybko zniechęcił się do kobiety, widząc jak potraktowała Cynadrowskiego (złamała mu serce, co doprowadziło do samobójstwa). Ostatecznie opuszcza Iksinowo i wyjeżdża za granicę.

Jak okazuje się później - mężczyzna był krewnym Solskich.

Miętlewicz - pracownik kantoru (biura) w Iksonowie, także adorator Madzi. Wyraźnie przykłada się do organizacji koncertu, co sprawia dziewczynie radość. Jednak Brzeska i nim nie jest zainteresowana. Ostatecznie Miętlewicz wiąże się z Eufemią.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Mit o Heraklesie - streszczenie...

StreszczenieHerakles był niezwykle silnym synem Dzeusa oraz królowej Alkmeny. Jego ojciec chciał zapewnić mu nieśmiertelność i podstawił dziecko do piersi Hery....

Folwark zwierzęcy – opracowanie...

Geneza George Orwell napisał „Folwark zwierzęcy” w 1944 roku. Na genezę książki złożyły się doświadczenia pisarza podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz...

Tylko nie łżyj – streszczenie...

Streszczenie Alba był chłopcem który uciekł z domu dziecka. Na swoje nowe miejsce zamieszkania wybrał on niewielki domek w lesie. Wkrótce żyjącemu w samotności...

Szare eminencje zachwytu – interpretacja...

Wiersz „Szare eminencje zachwytu” doskonale wyraża program artystyczny Mirona Białoszewskiego. Poeta wielokrotnie łączył w swej twórczości elementy wysokie...

Przypowieść o wdowim groszu –...

Streszczenie Przypowieść o wdowim groszu znajduje się w Ewangelii wg Św. Łukasza. Jezus zwrócił uwagę na bogatych ludzi w świątyni którzy wrzucali pieniądze...

Medaliony – streszczenie plan...

Profesor Spanner Komisja do spraw badania zbrodni hitlerowskich zajmuje się pseudonaukową działalnością profesora Spannera. W Instytucie Anatomicznym odkrywa makabryczny...

Mikołajek – streszczenie plan...

Streszczenie Opowiadania mówią o życiu Mikołajka – małego Francuza i o jego szkolnych przygodach. 1. Najmilsza pamiątka Dla wszystkich dzieci nastał wyjątkowy...

Sanatorium pod Klepsydrą – streszczenie...

Streszczenie Księga W najwcześniejszych latach swego życia narrator zwykł spędzać czas z ojcem który często czytał tajemniczą Księgę. Kiedy starszy mężczyzna...

Pinokio – streszczenie plan wydarzeń...

Streszczenie Akcja „Pinokia” zaczyna się gdy w ręce stolarza Wisienki trafia niezwykłe mówiące drewno. Nie nadaje się ono na zwykłą nogę od stołu...