Interpretacja
Mit o Heraklesie to opowieść o bohaterze, który stał się późniejszym wzorcem do naśladowania dla Tezeusza. Mityczny Herakles to osoba niezwykle, nadludzko silna. Opowieść o Heraklesie pokazuje, że nawet bohaterowie posiadają swoje wady. To także opowieść o próbach zadośćuczynienia i wyzwaniach, które stawiane są przed niezwykle silną osobą. Opowieść o Heraklesie pokazuje drogę do pokonania własnych ograniczeń. Zarówno tych natury fizycznej, jak i związanej z przeżyciami czy przekonaniami. Herakles podczas swojego życia zmuszony jest do wcielenia się w kobiece role. Mit o Heraklesie to także opowieść o uczuciu, które pełne jest zazdrości i w efekcie prowadzi do tragedii.
Motywy
Najważniejszym z motywów jest motyw siły, bohaterstwa, niezwykłego męstwa. Ważny jest także motyw koszuli Dejaniry oraz zazdrości. Istotną rolę odgrywa motyw żalu za swoje uczynki i chęci odpokutowania.
Bohaterowie
Herakles – nadludzko silny bohater, którego ogromną wadą jest porywczość. W jej wyniku giną ludzie mu bliscy. Zrozpaczony Herakles udaje się po pokutę, którą jest dwanaście prac. W późniejszym okresie po raz kolejny popełnia swój błąd i otrzymuje następną karę. Zostaje mężem Dejaniry i cierpi przez zazdrość ukochanej.
Dejanira – Żona Heraklesa, niezwykle w nim zakochana. Jej zazdrość powoduje, że Herakles umiera ubierając koszulę przez nią podaną.
Nessos – centaur, który podstępnie podpowiedział Dejanirze wypranie koszuli Heraklesa w jego krwi. W efekcie bohater został narażony na ogromne męki.
Erysteusz – mykeński król, którego postać Heraklesa niezwykle przerażała. Zlecał on bohaterowi prace, które gwarantować miały jego śmierć.
Augiasz – król, właściciel stajni, które miał za zadanie posprzątać Herakles.
Diomedes – król Tracji, który był posiadaczem klaczy. Herakles miał za zadanie je przyprowadzić, jednak musiał on przy tym zamordować króla.
Hipolita – królowa Amazonek, której pas miał za zadanie przynieść Herakles. W wyniku podstępu Hery, wywiązała się walka pomiędzy Amazonkami a Heraklesem.
Omfalia – królowa państwa, w którym wszystko było odwrotne. Kobiety pełniły męskie role, zaś skazany na trzy lata służby Herakles wykonywał czynności tradycyjnie uznane za kobiecie.
Atlas – odpowiedzialny za podtrzymywanie nieboskłonu tytan, który na prośbę Heraklesa udał się po złote jabłka z drzewa należącego do Hery.
Hera – bogini, która początkowo była niezwykle nieprzychylna dla Heraklesa. Chciała go zamordować gdy był jeszcze dzieckiem, zsyłając na niego węże.
Alkmena – matka bohaterskiego Heraklesa
Zeus – ojciec Heraklesa, władca Olimpu.
Laomedon – król Troi, którego Herakles wybawił od kłopotu, jednak podobnie jak bogowie nie otrzymał on zapłaty od kłamliwego króla.
Gierones – olbrzymi właściciel wołów, które miał uprowadzić Herakles.
Geneza problematyka „Prawiek i inne czasy” należy do najgłośniejszych utworów Olgi Tokarczuk. Opublikowana w 1996 roku powieść zapewniła młodej wówczas...
Streszczenie „Dzikie łabędzie” to baśń Hansa Christiana Andersena. Opowiada o królewnie Elizie i jej jedenastu braciach. Żyli oni szczęśliwie na dworze...
Streszczenie 1489 – 1867 W 1867 r. przeprowadzano właśnie remont ołtarza Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie. Prace te podjęto prawie 400 lat po jego powstaniu....
Psalm 23 znajduje się w biblijnej „Księdze psalmów” i nosi tytuł: „Bóg pasterzem i gospodarzem”. Tytuł utworu wskazuje na jego symboliczne...
Pełen tytuł omawianej książki Stanisława Staszica to „Przestrogi dla Polski z teraźniejszych politycznych Europy związków i z praw natury wypadające przez...
Geneza Wojna trojańska należała do najpopularniejszych motywów wykorzystywanych przez artystów starożytnych. Korzystali z niego także twórcy średniowieczni...
Geneza „Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny odnosi...
„Gdy tu mój trup” to wiersz Adama Mickiewicza który zaliczany jest do grupy tzw. liryków lozańskich. Teksty te powstawały najprawdopodobniej...
Zmiażdż moje serce Boże jak zmurszałą ścianę to incipit „Sonetu XIV” Johna Donne’a w przekładzie Stainsława Barańczaka. Już pierwszy wers sugeruje...