Interpretacja
Mit o Heraklesie to opowieść o bohaterze, który stał się późniejszym wzorcem do naśladowania dla Tezeusza. Mityczny Herakles to osoba niezwykle, nadludzko silna. Opowieść o Heraklesie pokazuje, że nawet bohaterowie posiadają swoje wady. To także opowieść o próbach zadośćuczynienia i wyzwaniach, które stawiane są przed niezwykle silną osobą. Opowieść o Heraklesie pokazuje drogę do pokonania własnych ograniczeń. Zarówno tych natury fizycznej, jak i związanej z przeżyciami czy przekonaniami. Herakles podczas swojego życia zmuszony jest do wcielenia się w kobiece role. Mit o Heraklesie to także opowieść o uczuciu, które pełne jest zazdrości i w efekcie prowadzi do tragedii.
Motywy
Najważniejszym z motywów jest motyw siły, bohaterstwa, niezwykłego męstwa. Ważny jest także motyw koszuli Dejaniry oraz zazdrości. Istotną rolę odgrywa motyw żalu za swoje uczynki i chęci odpokutowania.
Bohaterowie
Herakles – nadludzko silny bohater, którego ogromną wadą jest porywczość. W jej wyniku giną ludzie mu bliscy. Zrozpaczony Herakles udaje się po pokutę, którą jest dwanaście prac. W późniejszym okresie po raz kolejny popełnia swój błąd i otrzymuje następną karę. Zostaje mężem Dejaniry i cierpi przez zazdrość ukochanej.
Dejanira – Żona Heraklesa, niezwykle w nim zakochana. Jej zazdrość powoduje, że Herakles umiera ubierając koszulę przez nią podaną.
Nessos – centaur, który podstępnie podpowiedział Dejanirze wypranie koszuli Heraklesa w jego krwi. W efekcie bohater został narażony na ogromne męki.
Erysteusz – mykeński król, którego postać Heraklesa niezwykle przerażała. Zlecał on bohaterowi prace, które gwarantować miały jego śmierć.
Augiasz – król, właściciel stajni, które miał za zadanie posprzątać Herakles.
Diomedes – król Tracji, który był posiadaczem klaczy. Herakles miał za zadanie je przyprowadzić, jednak musiał on przy tym zamordować króla.
Hipolita – królowa Amazonek, której pas miał za zadanie przynieść Herakles. W wyniku podstępu Hery, wywiązała się walka pomiędzy Amazonkami a Heraklesem.
Omfalia – królowa państwa, w którym wszystko było odwrotne. Kobiety pełniły męskie role, zaś skazany na trzy lata służby Herakles wykonywał czynności tradycyjnie uznane za kobiecie.
Atlas – odpowiedzialny za podtrzymywanie nieboskłonu tytan, który na prośbę Heraklesa udał się po złote jabłka z drzewa należącego do Hery.
Hera – bogini, która początkowo była niezwykle nieprzychylna dla Heraklesa. Chciała go zamordować gdy był jeszcze dzieckiem, zsyłając na niego węże.
Alkmena – matka bohaterskiego Heraklesa
Zeus – ojciec Heraklesa, władca Olimpu.
Laomedon – król Troi, którego Herakles wybawił od kłopotu, jednak podobnie jak bogowie nie otrzymał on zapłaty od kłamliwego króla.
Gierones – olbrzymi właściciel wołów, które miał uprowadzić Herakles.
Streszczenie Pierwsze dziecko bohatera powieści i jego żony (Zofii) przyszło na świat w roku 1919. Radosny dzień narodzin Krystyny poprzedzony został jednak smutnym wydarzeniem...
Tren XI to kontynuacja krytyki filozofii jako drogi do szczęścia (por. Tren IX). Filozofia miała uczynić człowieka cnotliwym – a cnota i szczęście miały być tym...
Streszczenie Głównym bohaterem powieści jest trzynastoletni chłopiec mieszkający wraz z rodzicami i dwoma siostrami w Warszawie – w dwupokojowym mieszkaniu do...
Geneza „Emigranci” Sławomira Mrożka to dramat którego pierwsze wydanie miało miejsce w 1974 a premiera odbyła się rok później. Wśród przyczyn...
Cyprian Kamil Norwid – jeden z najbardziej interesujących i niekonwencjonalnych twórców polskiego romantyzmu – spędził wiele czasu w Italii. Ziemia...
Wiersz „Szare eminencje zachwytu” doskonale wyraża program artystyczny Mirona Białoszewskiego. Poeta wielokrotnie łączył w swej twórczości elementy wysokie...
Wiersz Krzysztofa Baczyńskiego „Pokolenie” traktuje o nim samym oraz o jego rówieśnikach. Pamiętajmy bowiem że poeta należał do tak zwanego pokolenia...
„Moja wierna mowo” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Miasto bez imienia”. Podmiotem lirycznym w utworze jest poeta którego można...
W tym Trenie Kochanowski ponownie wykorzystuje kostium mitologii greckiej by wyrazić swoją rozpacz. Na początku wzywa jedną z Muz (Erato muza poezji) i swoją lutnię (poezję)...