Streszczenie
Herakles był niezwykle silnym synem Dzeusa oraz królowej Alkmeny. Jego ojciec chciał zapewnić mu nieśmiertelność i podstawił dziecko do piersi Hery. Ta jednak go odrzuciła, a następnie prześladowała przez całe życie. Kilka kropel mleka, które się rozlały stało się Drogą Mleczną.
Gdy Herakles miał dziewięć miesięcy Hera zesłała na ziemię węże, które miały udusić przyszłego bohatera. Mały brat Heraklesa – Ifikles uciekł krzycząc, a Herakles schwytał węże i je udusił. Herakles dorastał pod okiem swojego ojczyma Amfitriona. Matka nadzwyczaj silnego chłopca chciała aby zdobył on wykształcenie. Jednak gdy Herakles udał się do biblioteki sięgnął po książkę kucharską. Zganiony przez nauczyciela, utracił nad sobą panowanie i zabił mężczyznę. Za to został wygnany i miał paść stado wołów w górach.
Herakles rósł w siłę. Nosił odzienie ze skóry własnoręcznie zabitego lwa, a z jego głowy zrobił dla siebie hełm. Bogowie podarowali mu miecz, strzały oraz pancerz. Sam Herakles sporządził dla siebie maczugę z wyrwanego drzewa oliwnego. Podczas wojny Herakles pomógł królowi Teb,który ofiarował mu córkę za żonę.
Herakles wiódł szczęśliwe życie rodzinne, aż pewnego dnia w szale zamordował swoją rodzinę i dzieci. Wyrocznia delficka poradziła mu w ramach pokuty udać się do króla Eurysteusa i wykonać dwanaście prac przez niego zadanych.
Eurysteus bał się Heraklesa i postanowił wymyślić zadanie, które sprawi, że nie wróci on żywy. Wysłał siłacza po niezwykłego potwora – lwa z Nemei. Jednak Heraklesowi udało się go pokonać. Przerażony król sporządził dla siebie kryjówkę i porozumiewał się z Heraklesem przez posłańca.
Kolejnym zadaniem było zabicie hydry lernejskiej – ohydnej bestii, która polowała na ludzi. Posiadała ona dziesięć głów, a jedna z nich była nieśmiertelna. Herakles z pomocą Jolaosa podpalił las i odciął głowy potwora wypalając po nich rany. Sam poranił się podczas bitwy, jednak ziele uleczyło jego kontuzje.
Kolejnym zadaniem było sprowadzenie łani cerytyjskiej, ulubienicy Artemidy. Udało mu się ją dogonić i schwytać. Jego kolejnym zadaniem było wypłoszenie i pochwycenie dzika z okolic Erymantu. Gdy tylko to wykonał, otrzymał kolejne zadanie. Miał oczyścić stajnie Augiasza.
Zażądał jednej dziesiątej części trzody jako opłaty za sprzątanie. Udało mu się doprowadzić stajnię do porządku, jednak zapłaty nie otrzymał. Zemścił się najeżdżając na kraj i zabijając króla.
Kolejnym zadaniem było zabicie ptaków mieszkających koło Arkadii. Żywiły się one ludźmi, miały żelazne dzioby i niezwykle ostre pióra. Obdarzony w spiżowe grzechotki Herakles wypłoszył je z lasu i zabił strzałami.
Następnym zadaniem było przyniesienie byka z Myken. Zlecający mu zadania król bał się zemsty Heraklesa i tego, że strąci on go z tronu. Polecił mu iść po klacze króla Diomedesa, które żywiły się ludzkim mięsem. Podczas tej wyprawy Herakles zabił samego króla.
Kolejnym zadaniem było zdobycie pasa królowej Amazonek – Hipolity. Ta zgodziła się oddać pas by zachować pokój. Jednak Hera przybrała postać Amazonki i rozgłosiła, że ktoś porwał królową. Amazonki zaczęły gonić Heraklesa. Wietrząc podstęp bohater zabił Hipolitę i zabrał jej pas. Powracając po kolejne zadanie, Herakles pojawił się w Troi. Tam pomógł królowi Laomedonowi. Nie uiścił on należnej zapłaty za budowę muru Apollinowi i Posejdonowi. Ci zesłali na jego kraj zarazę oraz smoka. Jego odejście gwarantować miało poświęcenie córki króla. Jednak Herakles zabił bestię i uwolnił królewnę. Nie otrzymał jednak zapłaty.
Kolejnym zadaniem Heraklesa była wyprawa do Afryki po woły Gerionesa. Podczas wędrówki postawił słupy Herkalesa pomiędzy dwoma kontynentami. Herakles zamordował olbrzyma i ruszył po kolejne zadanie, którym było zdobycie złotych jabłek.
Rosły one na jabłoni należącej do Hery, drzewa pilnowały trzy siostry Hery – Hesperydy, natomiast na drzewie siedział stugłowy smok, który mówił wszystkimi językami. Postanowił poprosić Atlasa o pomoc. Powiedział, że potrzyma za niego firmament niebieski, a w tym czasie tytan przyniesie dla niego jabłka. Atlas powrócił, ale powiedział, że odpocznie nieco, a w tym czasie Herakles potrzyma niebo. Bohater poprosił jednak by Atlas na chwilę schwycił niebo, ponieważ źle ułożył je na swoich barkach. Pozostawił Atlasa z niebem i odszedł.
Król Myken wymyślił ostatnią pracę, która miała być za trudna nawet dla Heraklesa. Rozkazał mu sprowadzić Cerbera. Oczyszczony z grzechów bohater udał się do podziemi. Ranił Plutona i zawlekł Cerbera pod bramy Myken. Król kazał wypuścić psa i odejść Heraklesowi.
Herakles postanowił się ożenić. Wygrał zawody łucznicze, jednak braci królewny nie pozwolili mu na ślub, pamiętając o jego porywczym charakterze. Rozzłoszczony Herakles zabił jednego z braci. Bogowie zesłali na niego niemoc. Pytia nie chciała udzielić rady Heraklesowi jak ma odkupić swe winy. Bohater zniszczył świątynię i wdał się w bójkę z Apollo. Bogowie wysłali Heraklesa na trzy lata służby do Omfali.
U królowej Herakles musiał ubrać się jak kobieta i wykonywać kobiece czynności. Po wyjściu Herakles wyruszył w podróż. Zabijał potwory, zbójców i został założycielem miast. Zakochawszy się, poślubił Dejanirę. Umięśniony, ogromny bohater nosił swą żonę na rękach. Szukali miejsca na własny dom.
Podczas wędrówki spotkali centaura Nessosa, który chciał przenieść Dejanirę przez bród. Podstępny centaur zaczął uciekać, ale Herakles go zabił. Umierający stwór poradził Dejanirze, by wzięła nieco jego krwi. Miała ona gwarantować, że Herakles będzie ją zawsze kochał. Zazdrosna Dejanira uprała koszulę Heraklesa w krwi centaura. Jad stał się przyczyną cierpień bohatera, gdy ten ubrał koszulę. Dejanira powiesiła się.
Herakles postanowił spłonąć żywcem. Jednak gdy tylko poczuł płomienie, jego cierpienie ustało. Herakles został przyjęty w poczet nieśmiertelnych.
Plan wydarzeń
1. Narodziny Heraklesa.
2. Próba przystawienia chłopca do piersi Hery.
3. Zesłanie węży przez Herę.
4. Zamordowanie węży przez chłopca.
5. Morderstwo nauczyciela i wygnanie Heraklesa.
6. Udział Heraklesa w wojnie.
7. Poślubienie córki króla Teb.
8. Zabójstwo żony i dzieci przez Heraklesa.
9. Porada Pytii.
10. Pierwsza praca Heraklesa – pokonanie lwa z Nemei.
11. Pokonanie hydry.
12. Sprowadzenie łani cerytyjskiej.
13. Schwytanie dzika z Erymantu.
14. Uporządkowanie stajni Augiasza.
15. Zabicie ptaków zamieszkujących okolice Arkadii.
16. Przyniesienie byka z Myken.
17. Przyprowadzenie klaczy Diomedesa.
18. Zabranie pasa królowej Amazonek.
19. Pomoc królowi Laomedonowi.
20. Wyprawa po woły Gerionesa.
21. Zdobycie złotych jabłek.
22. Sprowadzenie Cerbera.
23. Zwycięstwo w zawodach łuczniczych.
24. Sprzeciw braci królewny przeciwko jej małżeństwu z Heraklesem.
25. Zabicie jednego z braci przez Heraklesa.
26. Trzy lata u królowej Omfali.
27. Ślub z Dejanirą.
28. Podstęp centaura Nessosa.
29. Cierpienie bohatera.
30. Samobójstwo Dejaniry.
31. Przyjęcie Heraklesa w poczet nieśmiertelnych.
Wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Fotografia” jest bardzo krótki liczy około dwudziestu słów. Pochodzi on z okresu fascynacji autorki japońską...
Geneza Ostateczna wersja „Emancypantek” ukształtowała się w roku 1903. Trzynaście lat wcześniej w „Kurierze Codziennym” ukazywała się powieść...
„Alchemik” to powieść która potwierdziła pozycję Paulo Coehlo na rynku literackim. Mimo negatywnych głosów krytyki wielu ludzi bardzo ceni rady...
Krzysztof Kamil Baczyński poświęcił dużą część swojej twórczości na rozważanie losu swojego i swoich rówieśników. Należał on do tak zwanego...
„Stary człowiek i morze” to najbardziej znana z powieści Ernesta Hemingwaya. Akcja rozgrywa się na Kubie zapewne na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych...
Geneza „Pan Wołodyjowski” ukazywał się w latach 1887 - 1888 w warszawskim „Słowie” a z niewielkim opóźnieniem w „Czasie” i „Dzienniku...
Satyra „Żona modna” Ignacego Krasickiego opowiada o szlachcicu Piotrze. Spotyka on swojego znajomego który gratuluje mu że udało mu się ożenić. Piotr...
Czasem zdarza się że postać literacka urasta do rangi symbolu który staje się punktem odniesienia dla całej generacji czytelników. Niewątpliwie takim przypadkiem...
„Księga Psalmów” od wieków należała do szczególnie popularnych części Pisma Świętego. Dość powiedzieć że odwołują się do niej jeszcze...