Psalm 6 znajduje się w biblijnej „Księdze Psalmów” i nosi tytuł „Błaganie o litość”. Tytuł psalmu wskazuje na to, że jest to utwór błagalny i w całości będzie prośbą o litość.
Podmiot liryczny bezpośrednio zwraca się do Pana, by zaoszczędził mu cierpienia. Prosi więc Boga o litość, gdyż obawia się, że jest zbyt słaby, by znieść karę. W ostatnim wersie tej strofy znajduje się także pytanie retoryczne do Pana, o to, jak długo jeszcze.
Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie
i nie karz w swej zapalczywości.
Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby;
ulecz mnie, Panie, bo kości moje strwożone
i duszę moją ogarnia wielka trwoga;
lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze...?
Podmiot liryczny obawia się, ze jego dusza nie zostanie zbawiona, dlatego też błaga Boga, by mu w tym pomógł. Wierzy on w Boskie miłosierdzie.
Zwróć się, o Panie, ocal moją duszę,
wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie,
bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie:
któż Cię wychwala w Szeolu?
Podmiot liryczny przepełniony jest żalem i rozpaczą, które zdominowały jego życie. Zmartwienia nie pozwalają mu spokojnie żyć, dlatego tak ważne jest dla niego, by Bóg uwolnił jego duszę od cierpień.
Zmęczyłem się moim jękiem,
płaczem obmywam co noc moje łoże,
posłanie moje skrapiam łzami.
Od smutku oko moje mgłą zachodzi,
starzeję się z powodu wszystkich mych wrogów.
Podmiot liryczny nie chce widzieć zła i wie, że Bóg wysłuchał jego próśb. Jest to tym samym przestroga dla tych, którzy nie słuchają słowa Bożego i nie żyją uczciwie.
Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie,
bo Pan usłyszał głos mojego płaczu;
Pan usłyszał moje błaganie,
Pan przyjął moją modlitwę.
Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą,
niech odstąpią i niech się zawstydzą!
Zatem podmiotem lirycznym jest osoba wierząca w Boga i Jego miłosierdzie, natomiast adresatem jest sam Pan, który jest litościwy i wszechmogący. Podmiot liryczny pragnie, aby jego prośby zostały wysłuchane.
Psalm 6 składa się z trzech nieregularnych strof. Podmiot liryczny używa w nim apostrof „Panie”, pytań retorycznych: „o Panie, jakże długo jeszcze…?”, epitetów „kości strwożone”, metafory: „płaczem obmywam co noc moje łoże”, „od smutku oko moje mgłą zachodzi”, anafory: „Pan usłyszał”.
„Dusiołek” należy do najbardziej znanych wierszy Bolesława Leśmian. Polski poeta wskrzesza w nim świat ludowych legend i podań. Czytelnik zostaje już na początku...
„Dżuma” to najsłynniejsza powieść Alberta Camusa. Jej głównym bohatera a także narratorem (co okazuje się pod koniec dzieła) jest lekarz Bernard Rieux....
Streszczenie Dziwny dom Na ulicy Wierzbowej 13 stał blok który miał 13 pięter. Raz przyszedł do niego listonosz który miał listy polecone dla mieszkańców...
Wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Nike” pochodzi z 1926 roku. Był to okres fascynacji autorki japońską poezją haiku – i właśnie takim polskim...
„Biblia królowej Zofii” zwana inaczej „Biblią Szaroszpatacką” to jeden z ważniejszych zabytków istotny nie tylko z powodów religijnych...
„Marność” Daniela Naborowskiego to krótka licząca zaledwie 10 wersów fraszka która podejmuje tematykę refleksyjno – filozoficzną....
Streszczenie Hej wysoko ci u nas technika stanęła wysoko... Pan młody posiadał leżące pod lasem laboratorium dwa reaktory oraz zakład chemicznej syntezy. Z kolei majątek...
Streszczenie „Balladyna” Słowackiego poprzedzona została listem dedykacyjnym który autor zaadresował do Zygmunta Krasińskiego. Nadawca przytacza zasłyszaną...
Geneza czas i miejsce akcji Opowieść o losach sierotki oraz krasnoludków rozgrywa się w kilku miejscach. Pierwszym z nich jest zamek krasnali który zamieszkują...