Wiersz Horacego pt. “Do Leukonoe” jest wyrazem stoickiej filozofii życia, która zakładała istnienie złotego środka. Nie należy bowiem popadać w skrajne uczucia – ani w nadmierną euforię ani smutek. Przy tym niezwykle ważne jest życie w cnocie i pogodzenie się z własnym losem. Tak jest też w sytuacji podmiotu lirycznego, który pogodzony jest z własną śmiercią, gdyż kiedyś będzie musiała ona nadejść.
Jednocześnie użyte są tezy filozofii epikurejskiej, która w myśl zasady „carpe diem”, nakazywała radość życia. Skoro śmierć jest nieunikniona, należy z życia czerpać garściami, dzięki czemu stanie się ono piękne. Lepiej więc nie rozważać nad dniem śmierci, gdyż może on przyjść za wcześnie i nie zdążymy osiągnąć tego, czego pragniemy. Dlatego filozofia epikurejska stanowi rodzaj tarczy w obawie przed śmiercią. W utworze pojawia się epikurejskie hasło wypowiadane wprost „łap dzień”:
Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie,
Jaki nam koniec gotują bogowie,
I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy.
Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy.
A czy z rozkazu Jowisza ta zima,
Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma,
Będzie ostatnia,
czy też nam przysporzy
Lat jeszcze kilka tajny wyrok boży,
Nie troszcz się o to i… klaruj swe wina.
Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina.
Więc łap dzień każdy, a nie wierz ni trochę
W złudnej przyszłości obietnice płoche..
Tak więc, niezależnie od tego, co nas czeka, powinniśmy żyć chwilą obecną i cieszyć się tym, co jest teraz. Rozpamiętywanie i rozmyślanie nad przyszłością sprawi, że życie przecieknie nam przez palce. Skoro i tak śmierć jest pewna, nie musimy się jej obawiać, gdyż kiedyś każdy się z nią zmierzy, niezależnie od tego jak żył. Dlatego też warto żyć jak najlepiej, by uciekające lata i godziny nie sprawiły, że nie przeżyjemy życia tak, jakbyśmy tego chcieli.
W tekście znajduje się apostrofa do tytułowej Leukonoe. Ponadto zbudowany jest on z licznych przerzutni, co nadaje utworowi odpowiedni rytm i funkcje poetyckie. Metafory zastosowane w wierszu służą zobrazowaniu przemijającego życia.
Utwór ma charakter refleksyjny. Podmiot liryczny zwraca się do adresata, by w rzeczywistości zaprezentować uniwersalne rady dla odbiorców swej poezji.
Streszczenie Biblia głosi że pierwotnie ludzie posługiwali się jednym wspólnym językiem. Ludzie jednak chcieli udowodnić swą wielkość dlatego też postanowili...
„Księga ubogich” to zbiór wierszy Jana Kasprowicza wydanych w 1916 roku. Większość utworów składających się na ten cykl powstało podczas I wojny...
„Stary człowiek i morze” to najbardziej znana z powieści Ernesta Hemingwaya. Akcja rozgrywa się na Kubie zapewne na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych...
„Modlitwa” jest jedną z najpopularniejszych pieśni słynnego rosyjskiego barda gruzińskiego pochodzenia. Bułat Okudżawa o nim bowiem mowa uczynił z tego krótkiego...
Jan Kochanowski poświęcił jedno ze swoich najważniejszych dzieł cykl Treny swojej zmarłej córce Urszulce. Było to posunięcie jak na jego epokę niezwykłe. Utwory...
Geneza Lewis Carroll jako wykładowca postrzegany był przez studentów za dość nieporadnego i w sumie nudnego nauczyciela. Mimo to potrafił znakomicie łączyć swe...
Fraszka „Raki” to pozornie hymn na część kobiet. Poeta zaleca służyć im wiernie ponieważ bogate są we wszelkie cnoty – są szczere nie zwracają uwagi...
Wiersz Czesława Miłosza „Tak mało” stanowi refleksję nad przemijaniem ludzkiej egzystencji. Podmiotem utworu jest prawdopodobnie poeta o czym możemy wnioskować...
Streszczenie Przypowieść o wdowim groszu znajduje się w Ewangelii wg Św. Łukasza. Jezus zwrócił uwagę na bogatych ludzi w świątyni którzy wrzucali pieniądze...
