Wiersz Horacego pt. “Do Leukonoe” jest wyrazem stoickiej filozofii życia, która zakładała istnienie złotego środka. Nie należy bowiem popadać w skrajne uczucia – ani w nadmierną euforię ani smutek. Przy tym niezwykle ważne jest życie w cnocie i pogodzenie się z własnym losem. Tak jest też w sytuacji podmiotu lirycznego, który pogodzony jest z własną śmiercią, gdyż kiedyś będzie musiała ona nadejść.
Jednocześnie użyte są tezy filozofii epikurejskiej, która w myśl zasady „carpe diem”, nakazywała radość życia. Skoro śmierć jest nieunikniona, należy z życia czerpać garściami, dzięki czemu stanie się ono piękne. Lepiej więc nie rozważać nad dniem śmierci, gdyż może on przyjść za wcześnie i nie zdążymy osiągnąć tego, czego pragniemy. Dlatego filozofia epikurejska stanowi rodzaj tarczy w obawie przed śmiercią. W utworze pojawia się epikurejskie hasło wypowiadane wprost „łap dzień”:
Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie,
Jaki nam koniec gotują bogowie,
I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy.
Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy.
A czy z rozkazu Jowisza ta zima,
Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma,
Będzie ostatnia,
czy też nam przysporzy
Lat jeszcze kilka tajny wyrok boży,
Nie troszcz się o to i… klaruj swe wina.
Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina.
Więc łap dzień każdy, a nie wierz ni trochę
W złudnej przyszłości obietnice płoche..
Tak więc, niezależnie od tego, co nas czeka, powinniśmy żyć chwilą obecną i cieszyć się tym, co jest teraz. Rozpamiętywanie i rozmyślanie nad przyszłością sprawi, że życie przecieknie nam przez palce. Skoro i tak śmierć jest pewna, nie musimy się jej obawiać, gdyż kiedyś każdy się z nią zmierzy, niezależnie od tego jak żył. Dlatego też warto żyć jak najlepiej, by uciekające lata i godziny nie sprawiły, że nie przeżyjemy życia tak, jakbyśmy tego chcieli.
W tekście znajduje się apostrofa do tytułowej Leukonoe. Ponadto zbudowany jest on z licznych przerzutni, co nadaje utworowi odpowiedni rytm i funkcje poetyckie. Metafory zastosowane w wierszu służą zobrazowaniu przemijającego życia.
Utwór ma charakter refleksyjny. Podmiot liryczny zwraca się do adresata, by w rzeczywistości zaprezentować uniwersalne rady dla odbiorców swej poezji.
Streszczenie Nowela rozpoczyna się opisem mężczyzny który przechadzał się każdego dnia wzdłuż ulicy Miodowej. Pan Tomasz już dojrzały mecenas poszukiwał żony....
„Nic dwa razy” to wiersz Wisławy Szymborskiej w którym poetka wyraża zdziwienie nad naturą ludzkiej egzystencji. W fakcie przemijania odnajduje ona zarówno...
Geneza Gdy pokolenie pozytywistów zastąpiło na scenie dziejowej romantyków sytuacja polskiego narodu była opłakana. Działania zaborców coraz skuteczniej...
„Ten czas” to kolejny utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w którym autor analizuje losy swojego pokolenia. W wierszu zwraca się do mojej kochanej...
„Kruk i lis” Krasickiego porusza temat pojawiający się również w innych bajkach (np. w „Szczur i kot”). Mianowicie utwór dotyczy zapatrzenia...
Geneza „Wierna rzeka” jest powieścią Stefana Żeromskiego poświęconą powstaniu styczniowemu (1863). W zamyśle miała być częścią cyklu opisującego losy...
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
Akcja powieści rozgrywa się w dziewiętnastowiecznej Anglii. Głównym bohaterem jest Pip chłopiec wychowywany przez siostrę i jej męża kowala Joego. Pewnego dnia...
Streszczenie Rozdział I Poznajemy głównego bohatera – Pawła którego ojciec dawno wyruszył w rejs a on od dłuższego czasu czeka niecierpliwie na list...
