Utwór Horacego pt. „Do mecenasa” znajduje się w I tomie „Pieśni”. Podmiot liryczny zwraca się w nim do Mecenasa, czyli do protektora sztuki poety.
Horacy, w tym utworze, nawiązuje do legendy, która głosiła, że wielcy poeci nie umierają, lecz przemieniają się w łabędzie. Owa przemiana jest opisywana przez podmiot liryczny. Prezentuje on metamorfozę w łabędzie w sensie dosłownym: człowiek obrasta w pióra i nabywa skrzydeł. Jednakże to ostatnie może być już odczytywane w znaczeniu metaforycznym, gdyż skrzydła dają możliwość lotu, a zatem perspektywę wzniesienia się ponad innych:
Niezwykłe mając i nie kruche skrzydła
wzlecę poeta z dwóch natur złożony
w przejrzysty eter nie będę już dłużej
mieszkał na ziemi i wyższy nad zawiść
W utworze można znaleźć także wątki autobiograficzne, co pozwala na utożsamienie podmiotu lirycznego z samym autorem wiersza. Wspomina on bowiem, że wywodzi się z niższych warstw społecznych, ale dzięki swemu talentowi, będzie teraz górował nad wszystkimi. Używa przy tym apostrofy do Mecensa, gdyż w znacznej mierze, to właśnie jemu zawdzięcza swój sukces. W tym fragmencie, podmiot liryczny nawiązuje do motywu „non omnis moriar”, czyli ‘nie wszystek umrę’, gdyż zostanie po nim nieśmiertelna cząstka, jaką jest poezja:
wzgardzę miastami ja co z ubogiego
rodu wyszedłem a goszczę u ciebie
ja Mecenasie mój drogi nie umrę
nie będę więźniem za wodami Styksu
Dzięki owej przemianie w łabędzia, podmiot liryczny będzie wolny i niezależny, będzie mógł przekraczać granice miast i państw. Stanie się sławny i nieśmiertelny. Zatem ów łabędź może być odczytany w sensie metaforycznym – jako poezja, która również daje sławę i nieśmiertelność. Daje też szansę, że poetę poznają na całym świecie, gdyż literatura nie zna granic.
Tuż tuż chropawa mi skóra golenie
ściska przemieniam się w ptaka o białym
łbie u ramion i zewsząd u palców
jakież mi gładkie wyrastają pióra
Szybszy niż Ikar już oglądam w locie
huczącą w dole cieśninę Bosforu
Syrty Getulów śpiewający łabędź
hyperborejskie nawiedzam równiny
mnie pozna Dak i mieszkaniec Kolchidy
Gelon siedzący aż na końcu świata
mnie uzna moje będzie chwytał pieśni
Hiszpan obyty i Gal znad Rodanu
Podmiot liryczny porusza także problem własnego pogrzebu. Prosi, by mu go zaoszczędzono, gdyż on – jako nieśmiertelny poeta – uniknie pogrzebu. Nie będzie więc żalów i lamentów, gdyż poezja, a wraz z nią poeta, żyją wiecznie. Zatem dla Horacego moment śmierci nie oznacza nieszczęścia, gdyż ma on świadomość, że jego cząstka będzie żyła wiecznie:
Niechaj nie będzie nenni na zbytecznym
pogrzebie ani szkaradnych narzekań
i żalów zabroń uderzać w lamenty
i niepotrzebnych oszczędź mi honorów
Utwór składa się z sześciu, czterowersowych strof. Wiersz jest jedenastozgłoskowcem, w którym oprócz apostrof pojawiają się także liczne przerzutnie, nadające utworowi odpowiednią kompozycję i rytm. Odnaleźć można także liczne metafory oraz epitety, np. „chropowa skóra”, „hucząca cieśnina”, „szkaradne narzekania”. Widoczne jest także porównanie lotu łabędzia do lotu Ikara, jednakże poeta jest szybszy i może wznieść się znacznie wyżej niż mitologiczny bohater.
W tekście pojawia się także wiele nawiązań do krain antycznych oraz mitologii: wody Styksu, Ikar, Bosfor, Kolchida czy Rodan.
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
„Serce roście” (rośnie) to kolejny utwór w którym Jan Kochanowski wysławia radości prostego ale porządnego życia. Pieśń zaczyna się od opisu...
Streszczenie Przed domem konstruktora Klapaucjusza stała brzuchata czteronożna maszyna. Jak sama powiedziała - była Maszyną Do Spełniania Życzeń którą przysłał...
Geneza czas akcji „Noce i dnie” to z pewnością największy sukces artystyczny polskiej pisarki Marii Dąbrowskiej. Julian Przyboś deklarował wręcz: Kiedy chcę...
Opracowanie Mit o Tantalu to opowieść o ulubieńcu bogów który przez swą zuchwałość został skazany na wieczną karę. Mit może być interpretowany przede...
Streszczenie Akt pierwszy Scena pierwsza Pokój w zamku Cześnika; mężczyzna rozmawia z Dyndalskim - swoim sługą. Roztacza wizję szczęśliwego małżeństwa z Podstoliną...
Streszczenie „Test” Kadet Pirx zbliżał się do końca czteroletniego kursu dla kosmonautów. Pomimo problemów z koncentracją i niezbyt skorej do wchłaniania...
Już sam tytuł wiersza Kazimierza Wierzyńskiego przywodzi nastrój beztroski i radości życia. „Zielono mam w głowie” – tak może mówić człowiek...
„Z głową na karabinie” to wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pochodzący z grudnia 1943 roku. Baczyński uznawany jest za sztandarowego przedstawiciela pokolenia...