Utwór Horacego pt. „Do mecenasa” znajduje się w I tomie „Pieśni”. Podmiot liryczny zwraca się w nim do Mecenasa, czyli do protektora sztuki poety.
Horacy, w tym utworze, nawiązuje do legendy, która głosiła, że wielcy poeci nie umierają, lecz przemieniają się w łabędzie. Owa przemiana jest opisywana przez podmiot liryczny. Prezentuje on metamorfozę w łabędzie w sensie dosłownym: człowiek obrasta w pióra i nabywa skrzydeł. Jednakże to ostatnie może być już odczytywane w znaczeniu metaforycznym, gdyż skrzydła dają możliwość lotu, a zatem perspektywę wzniesienia się ponad innych:
Niezwykłe mając i nie kruche skrzydła
wzlecę poeta z dwóch natur złożony
w przejrzysty eter nie będę już dłużej
mieszkał na ziemi i wyższy nad zawiść
W utworze można znaleźć także wątki autobiograficzne, co pozwala na utożsamienie podmiotu lirycznego z samym autorem wiersza. Wspomina on bowiem, że wywodzi się z niższych warstw społecznych, ale dzięki swemu talentowi, będzie teraz górował nad wszystkimi. Używa przy tym apostrofy do Mecensa, gdyż w znacznej mierze, to właśnie jemu zawdzięcza swój sukces. W tym fragmencie, podmiot liryczny nawiązuje do motywu „non omnis moriar”, czyli ‘nie wszystek umrę’, gdyż zostanie po nim nieśmiertelna cząstka, jaką jest poezja:
wzgardzę miastami ja co z ubogiego
rodu wyszedłem a goszczę u ciebie
ja Mecenasie mój drogi nie umrę
nie będę więźniem za wodami Styksu
Dzięki owej przemianie w łabędzia, podmiot liryczny będzie wolny i niezależny, będzie mógł przekraczać granice miast i państw. Stanie się sławny i nieśmiertelny. Zatem ów łabędź może być odczytany w sensie metaforycznym – jako poezja, która również daje sławę i nieśmiertelność. Daje też szansę, że poetę poznają na całym świecie, gdyż literatura nie zna granic.
Tuż tuż chropawa mi skóra golenie
ściska przemieniam się w ptaka o białym
łbie u ramion i zewsząd u palców
jakież mi gładkie wyrastają pióra
Szybszy niż Ikar już oglądam w locie
huczącą w dole cieśninę Bosforu
Syrty Getulów śpiewający łabędź
hyperborejskie nawiedzam równiny
mnie pozna Dak i mieszkaniec Kolchidy
Gelon siedzący aż na końcu świata
mnie uzna moje będzie chwytał pieśni
Hiszpan obyty i Gal znad Rodanu
Podmiot liryczny porusza także problem własnego pogrzebu. Prosi, by mu go zaoszczędzono, gdyż on – jako nieśmiertelny poeta – uniknie pogrzebu. Nie będzie więc żalów i lamentów, gdyż poezja, a wraz z nią poeta, żyją wiecznie. Zatem dla Horacego moment śmierci nie oznacza nieszczęścia, gdyż ma on świadomość, że jego cząstka będzie żyła wiecznie:
Niechaj nie będzie nenni na zbytecznym
pogrzebie ani szkaradnych narzekań
i żalów zabroń uderzać w lamenty
i niepotrzebnych oszczędź mi honorów
Utwór składa się z sześciu, czterowersowych strof. Wiersz jest jedenastozgłoskowcem, w którym oprócz apostrof pojawiają się także liczne przerzutnie, nadające utworowi odpowiednią kompozycję i rytm. Odnaleźć można także liczne metafory oraz epitety, np. „chropowa skóra”, „hucząca cieśnina”, „szkaradne narzekania”. Widoczne jest także porównanie lotu łabędzia do lotu Ikara, jednakże poeta jest szybszy i może wznieść się znacznie wyżej niż mitologiczny bohater.
W tekście pojawia się także wiele nawiązań do krain antycznych oraz mitologii: wody Styksu, Ikar, Bosfor, Kolchida czy Rodan.
„Co mi tam troski” to wiersz Władysława Broniewskiego z tomu „Bagnet na broń” wydanego w 1943 roku. Tekst wpisuje się w konwencje liryki tyrtejskiej...
Opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza „Brzezina” pochodzi z 1932 roku. Jego akcja dzieje się współcześnie autorowi. Bohater to Stanisław człowiek konający...
Streszczenie Książka rozpoczyna się opisem profesora Gąsowskiego. Nauczyciel historii to osoba wyróżniająca się spośród innych członków grona pedagogicznego....
„Pierwszy krok w chmurach” to opowiadanie Marka Hłaski. Jego akcja rozgrywa się leniwego sobotniego popołudnia. Trzech znajomych mężczyzn (Gienek Heniek i Maliszewski)...
Na początku sztuki poznajemy matkę Orgona Panią Pernelle. Krytykuje ona wszystkich domowników swojego syna wysławia tylko jednego Tartuffe’a. Jednocześnie Pani...
Streszczenie Niejednokrotnie mówi się o kimś że jest żywym srebrem. Podobnym określeniem można nazwać Ewę. Panienka córka znanego naukowca udaje się do...
„Nad wodą wielką i czystą” to jeden z wierszy Adama Mickiewicza który zaliczany jest do tzw. liryków lozańskich. Utwory te powstałe w okresie 1839...
Geneza „Imię róży” to debiutancka a zarazem najbardziej znana powieść włoskiego pisarza i naukowca Umberto Eco. Książka ukazała się w 1980 roku. Sam...
„Roki” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z przedwojennego okresu twórczości poety. Autor związany był wówczas z wileńską grupą „Żagary”...