Oda Horacego pt. „Do Apollina” jest utworem pochodzącym z I księgi „Pieśni”. W całości jest skierowana do Apolla, na co wskazuje tytuł. Apollo, syn Latony, to bóg muzyki i poezji, który zsyłał natchnienie poetom, dlatego też do niego w wierszu zwraca się podmiot liryczny, poruszający problem poezji. Utwór ma charakter intymny, przypomina prywatną rozmowę z bogiem, o charakterze błagalnym.
Wiersz pisany był na zamówienie, po tym jak wojska Augusta zwyciężyły na Akcjum, w wyniku czego August postanowił wznieść świątynię na Palatynie na cześć Apolla. Utwór Horacego ma jednak nieco inny wydźwięk i przesłanie.
Podmiotem lirycznym ody Horacego jest poeta, który zwraca się do Apolla, by przedstawić mu swe prywatne prośby i rozważania na temat poezji. Adresatem wiersza jest Apollo, jednakże odbiorcami mieli być czytelnicy twórczości Horacego.
Wiersz rozpoczyna się pytaniem skierowanym do boga poezji:
O co poeta prosi Apollina
gdy młode wino rozlewa z patery?
Następnie, na zasadzie wyliczenia, podmiot liryczny mówi o tym, co poecie nie jest potrzebne, dlatego też nie będzie o to prosił boga poezji. Wśród rzeczy nieważnych znajdują się: zbiory na żyznej glebie, trzoda, bogactwo i kość indyjska. Nie obchodzą go zatem dobra materialne, doczesne.
O co zatem poeta prosi Apollina? Na to pytanie otrzymujemy odpowiedź w ostatniej strofie:
Synu Latony pozwól mi się cieszyć
tym co jest moje zdrowiem i nietkniętą
władzą umysłu pozwól niech się za mną
nie wlecze starość brzydka i bez lutni
Podmiot liryczny używa apostrofy, bezpośrednio zwracając się do Apollina. Prosi on boga o zdrowie; o to, by pozostał wierny swym wartością i nie kusiły go dobra materialne; by jego lata starości były dobre i spokojne. Prosi także o natchnienie, a zatem o to, co dla poety jest najistotniejsze. Zatem charakterystyczna dla tego wiersza Horacego jest budowa klamrowa, gdyż na pytanie zadane w pierwszej strofie, odpowiedź znajdujemy w ostatniej.
Ponadto podmiot liryczny wspomina, że:
albo i cztery mnie do życia starczą
oliwki lekkie ślazy i cykoria
Świadczy to o tym, że pragnie wieść skromne, cnotliwe życie, co zbliża go do filozofii stoickiej.
Zatem oda „Do Apollina” jest tekstem metapoetyckim. Wiersz porusza problem ważności poezji w życiu człowieka, ale także prezentuje wartości, którymi twórca się kieruje. Nie są to dobra materialne, lecz duchowe. Zapewnią one poecie harmonijne życie i pozwolą na przyjście natchnienia.
Utwór Horacego składa się z 5 strof, każda jest czterowersowa. Wersy są jedenastozgłoskowe. Oprócz apostrofy, która pojawia się w ostatniej zwrotce, w wierszu odnaleźć można także liczne epitety i metafory, które wpływają na wartość poetycką utworu. W warstwie składniowej tekstu, widoczne są liczne przerzutnie, odpowiedzialne za właściwy rytm ody.
„Trzy słowa najdziwniejsze” to wiersz Wisławy Szymborskiej który stanowi filozoficzną refleksję nad naturą języka i jego relacji z rzeczywistością....
Streszczenie W domu gdzie znajdują się trzy siostry rozpoczyna się rozmowa. Udział w niej bierze Olga która wspomina ojca Irina która świętuje imieniny oraz...
Streszczenie Poleander Partobon władca Kybery był wielkim wojownikiem który hołdował nowoczesnym strategiom. Nade wszystko cenił cybernetykę toteż cały jego kraj...
Streszczenie Bitwa o Monte Cassino która toczyła się w dniach 17 stycznia - 19 maja 1944 r. uważana jest za jedno z najbardziej zaciętych i krwawych starć w historii...
Wiersz Kazimierza Wierzyńskiego „Lewa kieszeń” to pozornie opis zwykłego dnia. Jednak pod relacją o codziennych czynnościach kryje się pewna myśl filozoficzna...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
Interpretacja Postać bogini Nike nie od zawsze była obecna w mitologii. Osobą która przywołała jej dzieje był dopiero Hezjod. Mit o bogini Nike jest przede wszystkim...
„Głos w sprawie pornografii” Wisławy Szymborskiej to ironiczny wiersz w którym poetka dokonuje przewrotnego porównania myślenia do pornografii. Tekst...
„Pieśń Legionów Polskich we Włoszech” znana także jako „Mazurek Dąbrowskiego” została napisana w lipcu 1797 roku na terenie Włoch. Autorem...