Podmiot liryczny w utworze Horacego pt. „Do Deliusza” porusza problem filozofii stoickiej. Wspomina o złotym środku, który pozwala na rozwagę oraz harmonię i równowagę emocjonalną – bez nadmiernej radości i żalu:
Opanowany w godzinie klęski
i obcy szałom radości
takim pamiętaj być zawsze
na zgon skazany Deliuszu
Pamiętaj o tym czy smutnie mija
każdy dzień życia czy w święto
leżąc na trawie w ustroniu
pijesz starego falerna
Rad tych podmiot liryczny udziela komuś, kto jest mu bliski, gdyż pragnie jego szczęścia. Jednakże stoicyzm nie jest jedyną filozofią, w myśl której proponuje żyć przyjacielowi podmiot mówiący. Odnosi się także do tez epikureizmu, który w myśl zasady „carpe diem”, nakazuje cieszyć się chwilą. Adresat wiersza powinien czerpać z życia, póki ma na to siły. Przyjaciel proponuje mu życie biesiadne i zabawę, z którymi wiąże się wino:
Tu wina wonne olejki róże
szybko więdnące każ znosić
dopóki starczy dobytku
i czarnej nici trzech Parek
W wierszu poruszany jest także problem przemijania, gdyż przed śmiercią nikt nie ucieknie, bo jest ona sprawiedliwa i dotyka zarówno bogatych, jak i biednych. Wspomniane są Parki (czyli greckie Mojry), boginie losu, które decydować mogły o przyszłości ludzkiej. Zatem można cieszyć się i bawić, ale trzeba baczyć na to, że nie wiemy co przyniesie nam los. Może przynieść śmierć, nad którą czuwa bezlitosny Orkus. Dlatego też tym bardziej należy korzystać z życia, gdyż nie odwrócimy jego biegu:
Czyś potentatem z rodu Inacha
czyś z dołów nędzarz bezdomny
na jedno wyjdzie to w oczach
bezlitosnego Orkusa
Los na każdego z podziemnej urny
wypadnie prędzej czy później
wyrok na wieczne wygnanie
miejsca wyznaczy nam w barce
Utwór podsumowany jest myślą, że na każdego czeka śmierć, która jest nam pisana. Nie mamy wpływu na to, kiedy ona przyjdzie. Musimy więc czekać, na niespodzianki losu. Przypomina to o krótkości i kruchości żywota ludzkiego. To uniwersalny wydźwięk, jaki niesie za sobą wiersz.
Wiersz zbudowany jest z siedmiu, czterowersowych strof. Wiersz „Do Deliusza” jest tekstem opisowo-refleksyjnym i można w nim odnaleźć liczne środki poetyckie, m.in. apostrofy, epitety czy metafory.
Adresatem wiersza jest Deliusz, przyjaciel Horacego, który w czasach starożytnych zapamiętany został jako osoba o zmiennych poglądach. Prawdopodobnie dlatego stał się adresatem wiersza, któremu podmiot liryczny radzi, by kierował się tezami zarówno stoickimi, jak i epikurejskimi. Jednakże Horacy nie pisał tego utworu jedynie z myślą o Deliuszu, gdyż odbiorcą mieli być wszyscy czytelnicy. Horacy miał dla nich uniwersalne wskazówki i zagadnienia, skłaniające do refleksji.
Streszczenie Główna bohaterka – Sara – to córka oficera która razem z nim zamieszkuje Indie. Jednakże dziewczynka ma zostać wysłana do Anglii....
„Przeprosiny Boga” Jana Kasprowicza to ludowa ballada pochodząca z ostatniego tomu utworów poety „Mój świat”. Tekst pod względem gatunkowym...
Streszczenie Ballada rozpoczyna się opisem położenia jeziora oraz zwrotem do adresata i zachętą do zobaczenia jeziora. Pojawia się opis jeziora Świteź zarówno...
„Kwiaty zła” Charlesa Baudelaire’a to jedna z najważniejszych książek poetyckich modernizmu która zapoczątkowała również najważniejsze...
„Powrót prokonsula” Zbigniewa Herberta to wiersz którego tematem są moralne rozważania rzymskiego urzędnika. Tekst można również odczytywać...
„Rzadko na moich wargach...” to liryk Jana Kasprowicza zamykający zbiór „Księga ubogich”. Wiersz powstał w okresie I wojny światowej wielkiej...
Streszczenie Orient Express staje się miejscem w którym dzieją się rzeczy niecodzienne. Jadący nim Hercules Poirot znajduje dla siebie miejsce jedynie dzięki kontaktom...
Ogólna charakterystyka Ewangelia według św. Łukasza jest trzecią z czterech nowotestamentowych Ewangelii. Jej autorem jest prawdopodobnie lekarz uczeń apostoła Pawła....
Interpretacja Mit o Dzeusie jest opowieścią o najważniejszym z bogów który władał całym Olimpem. Jest to mit który doskonale oddaje antropomorficzność...