Podmiot liryczny w utworze Horacego pt. „Do Deliusza” porusza problem filozofii stoickiej. Wspomina o złotym środku, który pozwala na rozwagę oraz harmonię i równowagę emocjonalną – bez nadmiernej radości i żalu:
Opanowany w godzinie klęski
i obcy szałom radości
takim pamiętaj być zawsze
na zgon skazany Deliuszu
Pamiętaj o tym czy smutnie mija
każdy dzień życia czy w święto
leżąc na trawie w ustroniu
pijesz starego falerna
Rad tych podmiot liryczny udziela komuś, kto jest mu bliski, gdyż pragnie jego szczęścia. Jednakże stoicyzm nie jest jedyną filozofią, w myśl której proponuje żyć przyjacielowi podmiot mówiący. Odnosi się także do tez epikureizmu, który w myśl zasady „carpe diem”, nakazuje cieszyć się chwilą. Adresat wiersza powinien czerpać z życia, póki ma na to siły. Przyjaciel proponuje mu życie biesiadne i zabawę, z którymi wiąże się wino:
Tu wina wonne olejki róże
szybko więdnące każ znosić
dopóki starczy dobytku
i czarnej nici trzech Parek
W wierszu poruszany jest także problem przemijania, gdyż przed śmiercią nikt nie ucieknie, bo jest ona sprawiedliwa i dotyka zarówno bogatych, jak i biednych. Wspomniane są Parki (czyli greckie Mojry), boginie losu, które decydować mogły o przyszłości ludzkiej. Zatem można cieszyć się i bawić, ale trzeba baczyć na to, że nie wiemy co przyniesie nam los. Może przynieść śmierć, nad którą czuwa bezlitosny Orkus. Dlatego też tym bardziej należy korzystać z życia, gdyż nie odwrócimy jego biegu:
Czyś potentatem z rodu Inacha
czyś z dołów nędzarz bezdomny
na jedno wyjdzie to w oczach
bezlitosnego Orkusa
Los na każdego z podziemnej urny
wypadnie prędzej czy później
wyrok na wieczne wygnanie
miejsca wyznaczy nam w barce
Utwór podsumowany jest myślą, że na każdego czeka śmierć, która jest nam pisana. Nie mamy wpływu na to, kiedy ona przyjdzie. Musimy więc czekać, na niespodzianki losu. Przypomina to o krótkości i kruchości żywota ludzkiego. To uniwersalny wydźwięk, jaki niesie za sobą wiersz.
Wiersz zbudowany jest z siedmiu, czterowersowych strof. Wiersz „Do Deliusza” jest tekstem opisowo-refleksyjnym i można w nim odnaleźć liczne środki poetyckie, m.in. apostrofy, epitety czy metafory.
Adresatem wiersza jest Deliusz, przyjaciel Horacego, który w czasach starożytnych zapamiętany został jako osoba o zmiennych poglądach. Prawdopodobnie dlatego stał się adresatem wiersza, któremu podmiot liryczny radzi, by kierował się tezami zarówno stoickimi, jak i epikurejskimi. Jednakże Horacy nie pisał tego utworu jedynie z myślą o Deliuszu, gdyż odbiorcą mieli być wszyscy czytelnicy. Horacy miał dla nich uniwersalne wskazówki i zagadnienia, skłaniające do refleksji.
Streszczenie Miss Marple – postać która znana jest z wielu różnych publikacji Agaty Christie jest także bohaterką cyklu opowiadań. W każdym z nich przeżywa...
Streszczenie Wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu przez Mojżesza oraz wędrówka do Ziemi Obiecanej stanowią centralne wydarzenia Księgi Wyjścia. Z Egiptu Izraelici...
Streszczenie Akt pierwszy Scena I Jan odziany w płaszcz stoi przy oknie i oczekuje swego pana. Ten miał pojawić się o trzeciej tymczasem słońce jak w dzień świeci. Scena...
„Rękawiczka” Adama Mickiewicza jest parafrazą ballady Friedricha Schillera o tym samym tytule. Dostosowując dzieło do ojczystego języka polski poeta dokonał...
„Rzadko na moich wargach...” to liryk Jana Kasprowicza zamykający zbiór „Księga ubogich”. Wiersz powstał w okresie I wojny światowej wielkiej...
Geneza „Kajtkowe przygody” to zbiór opowiadań o młodym bocianie Kajtku autorstwa Marii Kownackiej. Bociek z powodu złamanego skrzydła nie mógł...
Streszczenie skrótowe cyklu „Bajki robotów” Stanisława Lema to cykl dwunastu krótkich opowiadań. Trzej elektrycerze Pewien konstruktor wynalazca...
Streszczenie Cezar dał znak. Chrześcijanie zbili się w grupę gdyż z lochu dobiegały już przerażające odgłosy wydawane przez wygłodzone lwy. Ludzie wstali z miejsc...
Autorem wiersza „Anka to już trzy i pół roku” jest Władysław Broniewski. Utwór należy do cyklu poświęconego Joannie Broniewskiej nazywanej Anką...