Utwór pt. „Słodki bój” możemy zaliczyć do pieśni typowej dla Anakreonta. Została ona nazwana „anakreontykiem” i charakteryzowała się tym, że była krótka i mieszała tematykę biesiadną z erotyką. Tak jest również w tym przypadku, gdyż podmiot liryczny proponuje przyniesienie wina, które związane jest z tradycją biesiadną. Na charakter biesiadny utworu wskazuje także ton, w jakim utrzymany jest utwór. Jest bowiem żartobliwy i zaskakujący.Podmiot liryczny pragnie jednocześnie stoczyć bój z Erosem (odpowiednikiem greckiego Amora), który był bożkiem miłości.
Eros swą strzałą miłości godził w ludzi. Dzięki temu zakochiwali się oni. Toczenie boju człowieka z bożkiem nie tylko spowodowane jest jakąś sprawą miłosną, ale także wskazuje na przenikanie się sfery sacrum i profanum:
Bym z Erosem stoczył bój na pięści.
Podmiot liryczny zwraca się do chłopca, który jest adresatem utworu. Używa więc apostrofy. Podmiot liryczny wydaje mu polecenia, w których uwzględnia, co ma zostać dostarczone w celu ucztowania: woda, wino, wieńce kwiatów:
Przynieś wodę, przynieś wino,
Przynieś, chłopcze, nam tu wieńce
Kwiatów pełne
Trudno określić, kto jest podmiotem miłości osoby mówiącej w wierszu. Nie znamy nawet jego płci, gdyż anaktreontyki były kierowane zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn.
Anakreontyk pt. „Słodki bój” składa się z czterech wersów, które pełne są przerzutni.
Tytuł nawiązuje do boju, jaki podmiot liryczny pragnie stoczyć z Erosem. Jest przykładem oksymoronu, gdyż bój wiąże się z walką, kłótnią, a często także z zagrożeniem i niebezpieczeństwem. W tej sytuacji lirycznej bój ma być słodki, przez co traci złowieszcze znamiona. Można zatem odczytywać tytuł w znaczeniu metaforycznym, podobnie jak samą postać Erosa. Bożek może symbolizować tutaj uczucie, jakim jest miłość i stanowić pewną formę jej uosobienia. Zatem słodki bój będzie przykładem walki z pewnym uczuciem, które dotknęło podmiot liryczny.