Sofokles

Sofokles urodził się prawdopodobnie w 496 p.n.e w Kolonos, zmarł w 406 p.n.e w Atenach. Źródła dowodzą, że pochodził z majętnej rodziny kupców. W okresie młodzieńczym został wybrany na kierownika chóru chłopców, mających za zadanie oddanie czci po zwycięstwie pod Salaminą. Spełniał się jako polityk - dwa razy pełnił funkcję stratega w administracji ateńskiej, dowodził wojskiem, był skarbnikiem Związku Delijskiego. W 440 p.n.e. doszło do buntu z powodu niezadowolenia ze scentralizowania Ateńskiego Związku Morskiego. Sofokles pełnił wtedy funkcję stratega, dlatego też uczestniczył w tłumieniu owego buntu.  Był także kapłanem Alcona i Alsklepiosa.

Sofokles był żonaty z Nikostratą i miał dwóch synów – Jofona i Aristona. Obaj byli tragikami.

Był jednym z trzech wielkich tragików greckich (obok Ajschylosa i Eurypidesa). Miał duży wpływ na kształt dramatu antycznego, gdyż wprowadził na scenę trzeciego aktora. Ponadto ugruntował on rolę koryfeusza, jako przodownika chóru i zwiększył liczbę członków chóru – z dwunastu do piętnastu.  Za jego sprawą zaczęto wprowadzać scenografię.

Jego twórczość literacka jest bardzo obfita. Stworzył ponad 120 utworów, m.in. „Antygonę” i „Króla Edypa”. Według źródeł historycznych zwyciężył on ok. 20 razy w konkursach dramatycznych, odbywających się w ramach uroczystości ku czci Dionizosa – Dionizji. Po raz pierwszy pokonał słynnego już wtedy Ajschylosa w 468 p.n.e. Większość jego twórczości przepadła, w całości zachowało się jedynie siedem tragedii: „Antygona”, „Król Edyp”, „Elektra”, „Filoktet”, „Edyp w Kolonos”, „Trachinki”, „Ajas” oraz fragment „Tropicieli”. Sofokles swoją twórczość kreował na zasadzie sytuacji, które skupiały się wokół zdarzenia głównego i wszystkie prowadziły do klęski bohatera tragicznego. Zakończone były one katastrofą tragiczną. Zniwelował on także ingerencję bogów w życie ludzkie, dzięki czemu wola ludzi miała większe znaczenie niż boska.

Istotną zasługą Sofoklesa było potraktowanie tragedii jako zamkniętej całości, nie jako trylogii. Tematykę utworów i inspiracje nierzadko czerpał z mitologii.