Zew krwi – streszczenie, plan wydarzeń

Streszczenie

Wydarzenia ukazane w powieści rozpoczynają się jesienią 1897 r. Wtedy też w okolicach Klondike odkryto nowe złoża złota. Główny bohater utworu to czteroletni pies Buck, który wiódł dostatnie życie w domu bogatego sędziego Millera. Mieszkał tu ze swoimi rodzicami i innymi psami. Któregoś dnia został sprzedany handlarzowi psów przez Manuela, który pracował w gospodarstwie Millera jako ogrodnik. Manuel chciał w ten sposób zdobyć pieniądze na loterię.

Buck trafił do Seattle, gdzie po raz pierwszy zetknął się z bestialskim traktowaniem. Pobity przez człowieka w czarnym swetrze dostaje pierwszej, bolesnej życiowej lekcji. Gdy odzyskał przytomność został przetransportowany statkiem na Północ do brzegów zatoki Dyea. Tutaj czeka go również bolesne doświadczenie. Poznaje okrucieństwo ze strony innych zwierząt, będąc świadkiem zagryzienia swojej przyjaciółki, nowofundlandki Curly przez jej współtowarzyszy.

W Seattle Buck został sprzedany niejakiemu Perraultowi – kanadyjskiemu Francuzowi pracującemu jako rządowy kurier. Od tej pory pies musiał ciężko pracować w zaprzęgu pocztowym. Warunki jakie tu panowały w ogóle nie przypominały tych w domu sędziego. Francuzowi w codziennych obowiązkach pomagał Metys François.

Buck stopniowo musiał przyzwyczaić się do trudnych warunków, klimatu, a także mniejszej porcji jedzenia. Razem z innymi psami ciągnął zaprzęg i w końcu szło mu to całkiem nieźle. Ekstremalne warunki, jakie panowały w osadzie obudziły w Bucku naturalne instynkty i wymusiły na nim walkę o przetrwanie – walkę bezkompromisową często wiążącą się z kradzieżą czy po prostu z wykorzystywaniem słabszych od siebie.

Któregoś dnia do osady Bucka przedostała się wataha wygłodniałych huskich, które zaatakowały obóz w poszukiwaniu jedzenia. Doszło wtedy do starcia między nimi, a Buckiem. Jednak o wiele cięższe było starcie z przewodzącym całemu zaprzęgowi huskich Szpicem. Do decydującej walki doszło podczas gonitwy psów z zaprzęgu za królikiem. Z dala od wzroku Perraulta i Françoisa psy stają do ostatecznego starcia, które wygrywa żądny i poddany instynktowi krwi Buck. Psy okrążyły ich i po pokonaniu Szpica, rzuciły się na niego.

Buck jako zwycięzca zajął miejsce Szpica w zaprzęgu. W niedługi czas później obaj mężczyźni zostają oddelegowani do innej pracy i Buck zyskuje nowych właścicieli. Tym razem trafia do pół Szkota, pół Indianina i musi pracować na poczcie. Buckowi i innym psom z zaprzęgu było ciężko, ponieważ ich porcje jedzenia znów zostały ograniczone, a ponadto musieli przemierzać bardzo długie dystanse. Psom nie można było odpoczywać, by w ten sposób nie opóźniać biegu.

Z powodu skrajnego wyczerpania po podróży z Dawson do przełęczy „załoga” zaprzęgu zostaje wymieniona na nową i tym razem psy trafiają do Hala i Charlesa, którzy podróżują w towarzystwie Mercedes, będącej żoną jednego z nich i siostrą drugiego. Mężczyźni choć mieli dobre serca, byli zbytnio roztrzepani i nie potrafili właściwie prowadzić zaprzęgu. Tym samym doprowadzili zarówno siebie, jak i psy do utraty sił. Nie potrafili zorganizować sobie zaprzęgu i jedzenia, a psy były tak wychudzone, że nie miały siły, by uciągnąć sanie.

Wreszcie podróżni docierają do obozu Johna Thortona. Próbują jednocześnie batami zmusić wykończone psy do powstania z ziemi. Thorton nie może na to spokojnie patrzeć. Odcina od zaprzęgu dogorywającego Bucka, a w chwilę później załoga ginie pod taflami cienkiego lodu.

Thorton okazuje się dobrodusznym człowiekiem kochającym naturę i zwierzęta. Między nim, a Buckiem rodzi się niezwykła więź. Pod jego opieką Buck odpoczywał i nabierał sił. Uczył się też miłości do ludzi i innych zwierząt. Zyskał też nowych przyjaciół w postaci suczki Skeet i ogromnego psa Niga.

Buck na tyle zżył się z nowym panem, że kiedy po Thortona wracają jego towarzysze – Hans i Pete i zabierają go do miasta, w psu budzi się zwierzęcy instynkt – zagryza niejakiego Czarnego Burtona, który próbuje pobić jego pana. Potem ratuje też Thortona przed śmiercią w rwącej rzece oraz wygrywa dla niego zakład o przeciągnięcie w pojedynkę sań obciążonych półtonowym ładunkiem.

Gdy mężczyźni przenieśli się w górę rzeki w poszukiwaniu złota, w Bucku odezwał się zew natury wzywający go do lasu. Po powrocie z jednej z takich wypraw zastał całe obozowisko w rękach wojowników pochodzących z plemienia Yeehat. Jego towarzysze, a także ukochany Thorton właśnie dogorywali. Pies zemścił się i zabił napastników. Pobudzone zostały jego krwiożercze instynkty przetrwania i w ten sposób pękła ostatnia nić łącząca go z cywilizacją. Zauważył, że z lasu wychodzą wilki, które zaczęły go atakować, ale w końcu przestały. Wtedy Buck postanowił do nich dołączyć jako ich sprzymierzeniec. Szybko stał się ich przywódcą i całe dnie spędzał w lesie, oddając się właściwym dla jego instynktu zajęciom. Po jakimś czasie słuch po nim całkiem zaginął.

Plan wydarzeń

1. Dostatnie życie Bucka w domu sędziego Millera.
2. Sprzedanie Bucka i jego podróż do Seattle.
3. Pierwsze zetknięcie się z okrutnym traktowaniem.
4. Praca w zaprzęgu pocztowym Perraulta i Françoisa.
5. Osada zaatakowana przez huskich.
6. Buck pokonuje Szpica i zajmuje jego miejsce w zaprzęgu.
7. Mordercza podróż przez przełęcz.
8. Śmierć Dave’ a.
9. Nowi właściciele Bucka – praca w zaprzęgu Hala, Charlesa i Mercedes.
10. Dotarcie do obozu Johna Thortona.
11. Niezwykła więź między Buckiem a Thortonem.
12. W Bucku budzi się zew – zagryza Czarnego Burtona.
13. Pies ratuje Thortona przed utonięciem.
14. Buck wygrywa dla swego pana zakład.
15. Podróż w górę rzeki.
16. Wyprawy Bucka do lasu – budzi się w nim zew krwi.
17. Atak Yeehatów i rozbicie obozu.
18. Pomszczenie śmierci Thortona i towarzyszy.
19. Buck wstępuje do stada wilków.