Unikalne i sprawdzone teksty

Na podstawie satyry „Żona modna” scharakteryzuj Polaków XVIII w. | wypracowanie

Satyra Ignacego Krasickiego „Żona modna” doskonale przedstawia zwyczaje i przywary Polaków w XVIII wieku. W utworze skontrastowane zostały dwie postawy, reprezentowane przez wiejskiego szlachcica Piotra i jego „żonę modną”, wychowaną w mieście.

Piotr jest przywiązany do tradycji i dawnych obyczajów. Jego szok budzi sama myśl, że małżeństwo może się skończyć rozwodem, nie zaś trwać do śmierci. Gusta Piotra, czy to kulinarne, czy intelektualne, nie są zbyt wyrafinowane. Cieszą go potrawy przygotowywane przez kucharza wywodzącego się z poddanych chłopów, a za największy autorytet uważa zapewne miejskiego proboszcza. Dworek szlachcica może być przytulny, ale z pewnością nie jest elegancki – ściany zapełniają słoiki z lekarstwami i konfiturami. Narzeczoną wybiera ze względu na duży posag.

Zupełnym przeciwieństwem Piotra jest jego żona. Pochodzi ona z miasta i jest zafascynowana kulturą francuską (książki czyta wyłącznie w tym języku). Nie szanuje ludzi, jeśli nie spełniają oni narzuconych przez nią standardów wyrafinowania. Czułości męża odrzuca, jako prostactwa i koncepty z kalendarza, zaś starych, wiernych służących ma za nic. Zamiast tego domaga się zagranicznych „specjalistów”: Kucharzy cudzoziemców, pasztetników modnych,/Trzeba i cukiernika.

Żona modna posiada zwierzęcych pupilów. Można podejrzewać, że powoduje nią miłość do przyrody, ale moda – wniosek taki nasuwa się z powodu przesady, w którą popada w tym względzie. Bowiem jej zwierzyniec to:

suczka faworyta.
[…]
W jednej klatce kanarek, co śpiewa kuranty,
W drugiej sroka, dla ptaków jedzenie w garnuszku,
Dalej kotka z kocięty i mysz na łańcuszku.

Domaga się też od swojego męża specjalnego ogrodu, gdzie mogłaby rozważać tragedie, jakie spotkały bohaterów popularnych książek – jednocześnie, jak wspomniano, nie interesują ją uczucia żywych ludzi obok niej. Żona modna jest utracjuszką – na przemeblowanie dworku i wydawanie przyjęć wydaje więcej pieniędzy, niż dostarczyć jest w stanie kilka wsi.

Te dwie postacie oddają zróżnicowanie polskiego społeczeństwa XVIII wieku, a właściwie szlacheckiej części tego społeczeństwa. Oddają oczywiście w krzywym zwierciadle, bowiem Krasicki skupił się na wypunktowaniu wad swoich rodaków. I tak wiejscy szlachcie wykpieni są jako osoby, które intelektualnie nie wykraczają poza granice swojej parafii i są krótkowzroczne (ślub z powodów finansowych). Z kolei bardziej „oświecone” warstwy stanu szlacheckiego spotykają się z krytyką ze względu na bezmyślne podążanie za płynącymi z zagranicy obyczajami i modami. Osoby takie nie posiadają własnego gustu, kopiują jedynie to, co podpatrzą w innych środowiskach, uważanych za bardziej kulturalne. Żadna z tych postaw nie zasługuje na naśladowanie i słusznie spotkała się z krytyką błyskotliwego biskupa-poety.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Motyw odwagi w literaturze i sztuce...

Odwaga to jedna z najbardziej docenianych cnót. Nikt nie pragnie uchodzić za tchórza natomiast każdy z przyjemnością słucha gdy ktoś nazywa go dzielnym. Przed...

"Stajesz się odpowiedzialny na...

„Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupery’ego to piękna alegoryczna opowieść o miłości i przyjaźni. Autor w historii chłopca zamieszkującego...

Rozmowa Andrzejowej Korczyńskiej...

Pani Andrzejowa Korczyńska wdowa po powstańcu styczniowym decyduje się poważnie porozmawiać z synem Zygmuntem na prośbę swojej synowej która zauważa zbytnie zainteresowanie...

List do Jana Kochanowskiego pocieszający...

Mistrzu Janie! Doszły mnie tragiczne wieści o waszej sytuacji. We wszystkich okolicznych dworach szlachta opowiada o Twej rozpaczy z powodu utraty ukochanej córki Urszulki....

„Chłopi” jako epopeja

„Chłopów” Władysława Reymonta można nazwać epopeją wsi ponieważ ukazują drobiazgowy i sugestywny obraz tej warstwy społecznej. Reymont posługując...

Wszyscy jesteśmy pielgrzymami –...

Wielki polski poeta Cyprian Kamil Norwid napisał wspaniały wiersz pod tytułem „Pielgrzym”. Opisuje w nim człowieka który uchodzić może za nędzarza....

Romantyczna koncepcja miłości...

W epoce romantyzmu miłość stała się wartością szczególną. Nad fizyczność i uwielbienie cielesnego piękna zaczęto cenić wyjątkową relację dusz przekonanie...

„Ludzie bezdomni” jako powieść...

Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” umiejscowić należy między dwiema epokami. Z jednej strony dzieło mocno czerpie z tradycji pozytywistycznej z...

Utopia w oświeceniu – realizacja...

Motyw utopii przewijał się przez literaturę już w starożytności chociaż sama nazwa pochodzi od utwory Tomasza Morusa. Wątek odległej krainy (zazwyczaj wyspy) na którą...