Pewnego letniego popołudnia piesek Lampo wybrał się na samotną przechadzkę po parku. Było tu mnóstwo ludzi, a słońce nadal niemiłosiernie paliło. Lampo postanowił ochłodzić się nieco w cudownej fontannie, która znajdowała się na środku parku i w której pluskały się małe dzieci. Sam też chciał się wypluskać, ponieważ bardzo to mu się podobało. Gdy zbliżył się do fontanny, zauważył, że ludzie coś do niej wrzucają. Były to drobne monety, które miały im przynieść szczęście. Lampo zdziwił się, po czym wyszedł z fontanny i udał się z powrotem do domu.
W drodze powrotnej szedł znaną sobie dobrze uliczką. Zbliżał się wieczór. Przechodząc obok banku, Lampo usłyszał jakieś krzyki i niespodziewanie stał się świadkiem wielkiego zamieszania. Z banku na złamanie karku wybiegł jakiś mężczyzna ubrany w kominiarkę, a w rękach miał ogromny wór czymś wypełniony. Był to bandyta, który właśnie obrabował bank. Za nim wybiegła jakaś kobieta wzywająca pomocy. Lampo postanowił schwytać złoczyńcę. Bez chwili zwłoki rzucił się w jego kierunku i gdy go dopadł natychmiast, powalił go swymi łapami na ziemię. Zaczął go szarpać i ostrymi kłami ściągnął mu z twarzy kominiarkę. Złodziejem okazał się syn jego właścicielki – niejaki Karol. Zaraz potem nadbiegli policjanci, którzy chcieli zatrzymać złodzieja. Lampo stał osłupiały. Mimowolnym odruchem, nie zdając sobie z tego sprawy, chwycił w pysk torbę ze zrabowanymi pieniędzmi i pobiegł z nią do parku. Przekonany o tym, że powinien zrobić z nimi to, co inni ludzie, których widział dziś popołudniu, otworzył worek i całą jego zawartość wrzucił do fontanny.
Teraz pozostawało mu już tylko mieć nadzieję, że i jego w najbliższym czasie spotka wielkie szczęście. W nagrodę za pomoc w pochwyceniu bandyty, Lampo został odznaczony medalem i zyskał sławę w całym miasteczku. Stał się tak popularny, że wszyscy chcieli sobie z nim zrobić zdjęcie.