„Stworzenie Adama” to dzieło autorstwa Michała Anioła. Scena jest elementem fresku, który znajduje się w kaplicy Sykstyńskiej. Swoje dzieło Michał Anioł Buonarotti tworzył przez 4 lata, pracował na zlecenie papieża Juliusza II.
Na pierwszym planie fresku zostały przedstawione dwie postaci. Pierwsza z nich to nagi mężczyzna, który wyciąga rękę w kierunku osoby odzianej w białe szaty. Brodata, ubrana w biały strój postać przedstawia Boga. Młody mężczyzna to Adam. Przedstawiona scena bezpośrednio nawiązuje do tej, która została opisana w Księdze Rodzaju.
Całość jest uporządkowana, harmonijna. Przedstawione na obrazie postaci wyciągają ręce w podobnym geście. Użyte kolory to w większości jasne barwy. W ciemniejszych barwach przedstawiony został fragment ziemi na której spoczywa Adam. Warto także zwrócić uwagę na czerwień pojawiającą się za postacią Boga oraz towarzyszących mu aniołów. Eksponuje ona stwórcę.
Mimo iż Bóg został przedstawiony jako osoba starsza, można dostrzec pewne podobieństwo do postaci Adama. Obydwoje są przedstawieni jako ludzie muskularni, o wręcz idealnych ciałach. Jest to zabieg typowy dla malarstwa epoki Odrodzenia, które czerpało z antycznych ideałów cielesnego piękna.
Mimo podobieństw, możliwym jest znalezienie cech przeciwstawnych u obydwu postaci. Znajdujący się na ziemi Adam jest osobą samotną, która leży podpierając się na przedramieniu i wykonuje gest w kierunku Stwórcy. Bóg unosi się na tle nieba, zdaje się zdążać w stronę Adama. Człowiek jest niezwykle blisko Boga, dotyka go. Widocznym jest, że zajmuje on pozycję niezwykle bliską swemu Stwórcy. Postrzeganie człowieka jako osoby ważnej jest charakterystycznym dla epoki Odrodzenia, w której antropocentryzm był częstym elementem powstających dzieł.