„Sonet 90” o incipicie Były to włosy złote, rozpuszczone (w przekładzie Jalu Kurka) jest lirykiem, w którym podmiot liryczny ukazuje piękno Laury – kobiety będącej adresatką i inspiracją całego cyklu.
Analiza
Utwór zachowuje klasyczną budowę sonetu, a więc składa się z dwóch strof liczących po 4 wersy oraz dwóch liczących po 3. Charakterystyczny dla gatunku podział na część opisową i refleksyjną jest w tym wypadku zatarty. Liczba sylab w linijkach jest regularna – wynosi 11. Z kolei układ rymów w pierwszych strofach jest parzysty (abab), w dwóch ostatnich przeplatany (aba cdc).
„Sonet 90”, czyli opis wspaniałej Laury, zawiera liczne środki stylistyczne, które malują obraz niepowtarzalnej i szczególnej kobiety. Przeważają, rzecz jasna, epitety – np. włosy złote, słodkie loki, oczy przepiękne. Pojawiają się także pytania retoryczne, jakie oddają wątpliwości podmiotu lirycznego. Wszak nie mógł odczytać on uczuć Laury, a całe wydarzenie opisuje z pewnej perspektywy czasowej. Przedstawiając wszystkie przymioty opiewanej kobiety, ja mówiące posługuje się także metaforą słońce zwycięskie, która podkreśla jej majestat. Ponadto w utworze obecne są również przerzutnie (np. Były to włosy złote, rozpuszczone / W tysiącu słodkich loków, krętych, jasnych).
Wiersz należy do nurtu liryki bezpośredniej (podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie), filozoficzno – refleksyjnej, poświęconej miłości (tzw. liryka miłosna).
Interpretacja
„Sonet 90” jest rozbudowanym opisem Laury – bohaterki cyklu liryków Petrarki. Podmiot liryczny ukazuje ją z perspektywy czasu, dostrzegając zmianę, jaka zaszła w jego muzie. Być może są to przemyślenia, które nawiedzają go po śmierci ukochanej lub po prostu obserwacją znamion upływającego czasu.
Laura to istna manifestacja niebiańskiej cudowności. Jej złote loki, błyszczące oczy, anielski sposób poruszania się i mowa odróżniająca się od ludzkiej sprawiają, że zajmuje główne miejsce w umyśle podmiotu lirycznego. Nawet otwierając powieki, czuje on w piersi pożar wielkiego uczucia.
Piękno ziemskie nie jest wieczne i przemija, jednak prawdziwe uczucie pozostaje trwałe i żarliwe. I choć tak dziś nie jest, / Gdy łuk oddalą, rana nie zdrowieje – słowa te podsumowują rozważania podmiotu lirycznego, podkreślając przy tym siłę jego uczucia. Chociaż Laura nie jest już taka, jaką ją widział (lub nie ma jej w ogóle), a więc łuk Amora został oddalony, rana nim zadana wciąż nie zdrowieje, a w piersi płonie żar miłości.
Razu pewnego żył sobie bogaty człowiek który miał żonę i córkę. Kiedy dziewczynka była jeszcze mała jej mama zachorowała i umarła. Przed śmiercią poleciła...
Opis postaci i życiorys Abrahama Abraham jest synem Teracha i mężem Sary. Pochodził z Ur skąd wędrował do Charanu. Po śmierci ojca udał się do Egiptu. Abraham zawarł...
Streszczenie „Cieszyć się czy nie?” Główną bohaterką utworu jest Danusia Gawlikówna. Bardzo chciała pojechać na wakacje nad morze do pani Ady...
Pełny tytuł słynnej powieści Jonathana Swifta to „Podróże do wielu odległych narodów świata w czterech częściach przez Lemuela Gullivera początkowo...
„Dobranoc” jest sonetem Adama Mickiewicza który wszedł cykl utworów napisanych w 1826 r. nazwanych „Sonetami odeskimi” i wydanych równolegle...
Streszczenie Utwór rozpoczyna opis zbrodni popełnionej na mężu przez żonę. Pojawiają się słowa kierowane do roślin które mają sprawić że lilie szybciej...
Streszczenie Książeczka Małgorzaty Strzałkowskiej jest zbiorem wdzięcznych i zabawnych wierszyków z morałami. W pełniącym rolę wstępu tekście poetyckim autorka...
Motyw tęsknoty za ojczyzną był często podejmowany w polskiej poezji romantycznej. Większość twórców mając na sumieniu udział w tajemnych organizacjach...
Bohaterem bajki „Szczur i kot” Ignacego Krasickiego jest tytułowy gryzoń. Akcja dzieje się w czasie mszy świętej – szczur wszedł na ołtarz i przechwala...