Dywizjon 303 – streszczenie, plan wydarzeń

„Bitwa o Brytanię 1940 roku”

Autor streszcza historię II wojny światowej do momentu napaści Hitlera na Anglię. Niemcy we wrześniu 1939 roku napadły Polskę, a po jej zdobyciu zajęły Francję. Następnie przyszła kolej na Norwegię i Belgię. 8 sierpnia 1940 roku Hitler ruszył na Anglię, chcąc ją zdobyć droga powietrzną. Przez dwa miesiące trwała wielka próba sił, nazywana bitwą o Brytanię. W 98 atakach Niemcy użyły 6 tysięcy samolotów bojowych. W pierwszym etapie chcieli zniszczyć lotniska i porty, następnie lotniska w okolicy Londynu i wreszcie samą stolice Anglii. Hitler poniósł klęskę, mimo że po stronie brytyjskiej walczyło zaledwie 250 myśliwców.

W bitwie o Anglię brał udział również polski Dywizjon 303, zwany Eskadrą Kościuszkowską. Jego żołnierze walczyli przez 43 dni. Zginęło 5 polskich myśliwców, ale Polacy wsławili się niesłychanym męstwem i skutecznością w walce.

„Myśliwiec”

Myśliwiec to niejako elita lotnictwa, jego zadaniem jest obrona własnej ojczyzny. Pisarz porównuje go do rycerza. Musi być szybki jak błyskawica, ponieważ bitwa powietrzna trwa zaledwie kilkanaście minut. Człowiek staje się mózgiem maszyny i musi perfekcyjnie wykonywać określone czynności. Polacy wyróżniali się w walce, cechowała ich niesłychana spostrzegawczość, determinacja i znajomość taktyki bojowej.

„Pierwsza walka”

Ostatni lot szkoleniowy Dywizjonu 303 odbył się pod koniec sierpnia 1940 roku. Dowodził nim major Ronald Kellet, Anglik. Już pierwszego dnia walki zestrzelili pięć Messerschmittów 109. W bitwie brali udział sierżanci Eugeniusz Szaposznikow i Stefan Karubin, porucznik Mirosław Ferić, sierżant Wunsche. Porucznik Zdzisław Henneberg został niespodziewanie odcięty od pozostałych, ale nie przestraszył się i zestrzelił niemiecki bombowiec. Po tym zwycięstwie angielski dowódca przekonał się do Polaków, a po dwóch tygodniach kochał ich cały świat.

„Koleżeńskość”

Polakom udało się przepędzić niemieckie samoloty znad przyczółku Dover do Francji. W czasie walki porucznik Ferić miał poważną awarię samolotu i przygotowywał się do skoku do morza. Nadleciał jednak porucznik Łokuciewski i Ludwik Paszkiewicz, którzy pomimo narażania własnego życia asystowali żołnierzowi aż do bezpiecznego lądowania.

„A gdy kul zabrakło…”

Sierżantowi Stefanowi Karubinowi w czasie pogoni za Messerschmittem skończyła się amunicja, ale mimo to rzucił się z impetem na Niemca, tak, że ten zaskoczony rozbił się o ziemię.

„Raz na wozie raz, pod wozem”

Niemcy po 3 tygodniach bezskutecznej walki zaangażowali całe swoje lotnictwo w bitwie o Anglię. Dowódca lotniska Northolt, Stanley Vincent, nie dowierzał w zwycięstwa Polaków i sam wystartował z nimi do lotu. Przekonał się wówczas o niezwykłej determinacji lotników. 6 września Niemcy zastosowali nową niebezpieczną taktykę – atakowali dwójkami, które tworzyły ogromny pomost. Walka z nimi okazała się bardzo ciężka: major Zdzisław Krasnodębski został poparzony, sierżant Karubin odniósł rany nogi. Na 9 myśliwców, Niemcy strącili 5, a cztery osoby zostały ranne. Mimo to Polacy stawili bohaterski opór i nie przepuścili wroga. Tego dnia dostali list gratulacyjny od generała Sikorskiego. Nowym dowódcą został porucznik Urbanowicz.

„Tłusta przekąska: Dorniery”

7 września niemieckie samoloty zaatakowały Londyn, czyniąc poważne zniszczenia. Dywizjon 303 został włączony do obrony i zaatakował bombowce Dorniery 215. Porucznik Marian Pisarek musiał wyskoczyć na spadochronie. W sumie Polacy zestrzelili 14 samolotów, a stracili 2. Gdy porucznik Urbanowicz wylądował, by uzupełnić paliwo, zobaczył, że angielscy żołnierze spokojnie piją herbatę i zajadają tosty z dżemem. Nie przyłączył się jednak i szybko wzbił się w powietrze.

„Ból”

Podporucznik Kazimierz Daszewski (Długi Joe) również brał udział w bitwie o Londyn. Jego maszyna została całkowicie zniszczona, a on ledwie uszedł z życiem, wyskakując z samolotu. Aby nie zostać dostrzeżonym, nie otwierał od razu spadochronu, a kiedy chciał to zrobić, okazało się, że ma sparaliżowaną jedną stronę ciała. W końcu jednak udało mu się to i po kilku miesiącach wrócił do latania.

„Uśmiech poprzez krew”

Podporucznik Jan Zumbach niespodziewanie został zaatakowany przez kilka niemieckich Messerschmittów. Dzięki niezwykłej determinacji udało mu się wyjść cało. Kiedy wylądował, okazało się, że ma w kącikach warg krew, mimo to uśmiechnął się do sowich towarzyszy.

„Chmura”

Chmury stanowiły dla lotników możliwość ucieczki lub były pułapką. Sierżant Kazimierz Wunsche podczas jednej z bitew ukrył się w chmurze. Brakowało mu jednak paliwa i w końcu musiał opuścić bezpieczne miejsce. Wtedy jego maszyna została trafiona, a on musiał ratować się ewakuacją. Niestety otworzył od razu spadochron i natychmiast zjawiły się dwa Messerschmitty. Sierżant zemdlał, a kiedy się ocknął, okazało się, że życie uratowały mu 3 angielskie Spitfiry.

„Najliczniejsze zwycięstwo”

Niemcy od 7 września 1940 roku atakowali Londyn przez 7 dni. Najgwałtowniejsze naloty odbyły się w środę, 11 września. Wówczas nadleciało nad miasto 60 bombowców i 100 Messerschmittów. Dywizjon 303 strącił wówczas aż 17 samolotów pod dowództwem kapitana Forbesa. Zginęło wówczas dwóch Polaków: porucznik Cebrzyński i sierżant Stefan Wojtowicz.

„Wróg tańczy taniec śmierci”

Piloci polowali na niemieckie samoloty wracające do Francji. Była to tak zwana „metoda Frantiszka”.

„Sierżant Frantiszek – dzielny Czech”

Józef Frantiszek w marcu 1939 roku uciekł samolotem z Czech do Polski. Potem udał się do Francji, a następnie do Anglii, gdzie dostał przydział do Dywizjonu 303. Podczas powrotu do bazy zaczął opuszczać klucz i odlatywać nad Kanał. Potem wracał z wiadomością o zestrzeleniu samolotów. Wkrótce jego metoda znalazła licznych naśladowców. Pod koniec września Czech zaczął bać się nalotów, kiedy znajdował się na ziemi. Zginął podczas wykonywania zwycięskiej beczki – zaczepił skrzydłem o kopiec.

„Szare korzenie bujnych kwiatów”

Mechanicy byli szarymi korzeniami kwiatów. Nie przypadał im laur zwycięstwa, a jednak to oni dbali o maszyny i lotnicy darzyli ich wielkim szacunkiem. Polscy mechanicy bardzo szybko wprawili się w naprawianiu angielskich Hurricanów. Szczególnie duże zdolności miał porucznik-inżynier Wiorkiewicz, który 15 września przez całą noc kierował naprawą niemal zniszczonych samolotów.

„Lotnik bez lęku i skazy”

Asy byli to najzdolniejsi lotnicy, którzy osiągali najbardziej spektakularne zwycięstwa. Pierwszym wśród nich był Witold Urbanowicz, kapitan Wojsk Polskich, major sił brytyjskich, który wygrał 17 pojedynków. W 1940 roku miał 34 lata. Uciekł z niewoli niemieckiej i przedostał się do Francji, a potem do Anglii. Po zakończeniu bitwy o Anglię został zatrudniony w dowództwie Grupy Myśliwskiej, a dywizjon 303 przeniesiono na lotnisko wypoczynkowe.

„Mit Messerschmitta 110”

Messerschmitt 110 miał być tajną bronią Niemców. Samolot był wyposażony w 2 silniki oraz tylnego strzelca. Mit śmiercionośnej broni został jednak obalony za sprawą Dywizjonu 303, który pewnego dnia zaatakował i rozbił cały klucz tych samolotów. Wystarczyło unieszkodliwić tylnego strzelca.

„Podstępy”

Messerschmitt 109 okazał się jednym z najbardziej podstępnych samolotów. Podczas jednej z bitew jego pilot udawał, że wpada w korkociąg, a w rzeczywistości wciągał podporucznika Jana Zumbacha w pułapkę. Na szczęście ten w porę się zorientował.

Lotnicy z Dywizjonu 303 cieszyli się dużym powodzeniem wśród Angielek. Ci jednak nie zawsze odwzajemniali ich afekty, pamiętając o swoich polskich narzeczonych.

„Losy się ważą”

W niedzielę 15 września Hitler po 6 tygodniach nieudanych nalotów na Anglię, ostatecznie postanowił zdobyć Wielką Brytanię. Anglicy obrali taktykę wpuszczania niemieckich samolotów w głąb lądu, a następnie atakowania ich. Kluczowe okazały się zapory z Hurricanów. W walce brał udział również Dywizjon 303 pod dowództwem kapitana Kenta. Podporucznik Łukuciewski odniósł ciężkie rany. W sumie dywizjon zniszczył 9 niemiecich maszyn.

„Losy się rozstrzygnęły”

Po południu 15 września nastąpiło drugie mocne uderzenie lotnictwa Luftwaffe. W wielkiej bitwie Niemcy stracili tego dnia 185 samolotów.

„Zaczynamy poznawać Polaków”

Tak przeważyły się losy walki o Anglię, w której Polacy mieli niezwykle znaczący wkład – zestrzelili trzykrotnie więcej maszyn niż dywizjony angielskie (w sumie 121 samolotów). Otrzymali za to podziękowanie od samego króla Wielkiej Brytanii.

Plan wydarzeń

1. Agresja Adolfa Hitlera na Polskę

2. Zajęcie Francji i kolejnych europejskich krajów przez Niemcy

3. Atak Hitlera na Wielką Brytanię

4. Kilkumiesięczna bitwa lotnicza o Anglię

5. Wkład polskich pilotów z Dywizjonu 303 w obronę Wielkiej Brytanii

6. Bohaterska i brawurowa postawa Polaków w kolejnych bitwach

7. Spektakularna wygrana z 15 września 1940 roku

8. Podziękowania dla Polaków od króla Wielkiej Brytanii