„Pamiętajcie o ogrodach” to piosenka napisana przez Jonasza Koftę (muzykę napisał Jan Pietrzak). Utwór stanowi liryczną poradę, jak żyć w trudnej i szalonej współczesności. Według poety odpowiedź na problemy jest prosta – trzeba szukać spokoju i ładu w naturze. Do tego bowiem sprowadza się tytułowe hasło „Pamiętajcie o ogrodach”. Owe ogrody bowiem przynoszą „uspokojenie/wśród tylu spraw”.
Poeta zwraca uwagę, na pęd, jaki stał się udziałem współczesnego człowieka. Mowa wprost o „żarze epoki”, o „dwudziestym wieku”. Ale ciemne strony cywilizacji przestawiane są też w sposób bardziej symboliczny i dowcipny – jako „twardy bruk”, czy „ciasny but”.
Kofta nie wzywa oczywiście do odrzucenia wszystkich osiągnięć nauki i techniki. Może nawet nie chce odrzucać żadnych. Po prostu sugeruje, że każdy człowiek potrzebuje chwili wycofania się – powrotu do miejsca, gdzie można wprost oddychać ładem i harmonią.
W refrenie piosenki pada pytanie „Czy tak trudno być poetą?” Autor sądzi najwyraźniej, że właśnie z harmonii natury bierze się harmonia twórczości. Wszyscy artyści muszą od czasu do czasu zasięgnąć ze źródła, które jest odwieczne. Ale można tę frazę rozumieć też w inny sposób. Otóż każdy człowiek ma w sobie potencjał poety – nie musi się on objawiać w pisaniu wierszy. Po prostu nie ma osoby, która nie miałaby pewnej skłonności do lirycznych wzruszeń. I właśnie tę skłonność można zrealizować przez kontakt z tytułowymi „ogrodami”.
Kofta spisywał wersy piosenki wiele dekad temu – telewizja w ówczesnej Polsce dopiero się pojawiała. Dzisiaj jest powszechna, podobnie jak nieznany ongiś Internet. Samochody mkną z coraz większą prędkością, a ludzie nie rozstają się z telefonami komórkowymi. Dzisiaj więc tym bardziej powinniśmy wziąć sobie do serca rady poety i „pamiętać o ogrodach”.
Forma utworu:
– apostrofa („pamiętajcie o ogrodach”).
– układ rymów abab
– pytania retoryczne