Biografia
Marta Fox - poetka, powieściopisarka i felietonistka - przyszła na świat 1 stycznia 1952 r. w Siemianowicach Śląskich. Zanim poznały ją rzesze czytelników, ukończyła filologię polską oraz studia podyplomowe na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
W roku 1974 Marta Fox rozpoczęła pracę bibliotekarki nauczycielki języka polskiego w V Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Broniewskiego w Katowicach. Nieco później zanurzyła się w świat dziennikarstwa. W okresie od 1987 r. do 1989 redagowała „Młodą Sztukę”, później była zastępczynią redaktora naczelnego „Górnośląskiego Diariusza Kulturalnego” oraz redaktorką działu poezji kwartalnika „Wyrazy”. Równocześnie współpracowała z miesięcznikiem społeczno-kulturalnym „Śląsk”. Szerokie zainteresowania oraz zamiłowanie do pracy z młodzieżą zaowocowały również zaangażowaniem Marty Fox w pracę Teatru Dzieci Zagłębia oraz licznymi spotkaniami z pisarzami, jakie organizowała w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Katowicach, w cyklu „Mistrz Słowa”.
Debiut literacki Marty Fox miał miejsce w 1989 r. Po raz pierwszy dała o sobie znać większej grupie czytelników opowiadaniem „Gra”, które ukazało się w piśmie „TAK i NIE”. Utwór ten zyskał tak wielkie uznanie, że autorka otrzymała za niego Grand Prix w Konkursie Literatury Miłosnej w Lublinie. Rok 1992 przyniósł tom poetycko-prozatorski o tytule „Kapelusz zawsze zdejmuję ostatni”. Dwa lata później ukazała się pierwsza powieść, której bohaterką była wyjątkowa dziewczyna, żartobliwie nazywana Agatonem-Gagatonem.
Późniejsza twórczość, a trzeba wspomnieć, że Marta Fox wydała ponad 40 książek, zagwarantowała autorce wiele prestiżowych nagród. Do najważniejszych należą Złoty Telefon (honorowe odznaczenie „Niebieskiej Linii” za „Coraz mniej milczenia”), odznaczenie Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Nagroda Hanysa.
Charakterystyka twórczości
Twórczość Marty Fox podzielić można na trzy kategorie - powieści, poezję i eseje. Jej utwory prozatorskie dotykają przede wszystkim okresu dzieciństwa i wchodzenia w dorosłość. Radosne i jaskrawe barwy tego czasu mieszają się w nich z gorzkim smakiem trudnych do rozwiązania problemów. Marta Fox nie ucieka bowiem od niełatwych zagadnień. Wykreowane przez nią bohaterki nierzadko mierzą się z wymagającymi przeszkodami lub znajdują się w skomplikowanych sytuacjach. Ich losy skłaniają do refleksji nad tolerancją, akceptacją, szczerością, odpowiedzialnością za drugiego człowieka itp. Jedno z najważniejszych dzieł Marty Fox nosi tytuł „Coraz mniej milczenia. O dramatach dzieciństwa bez tabu”. Powstało ono na bazie autentycznych relacji, a podejmuje temat zaburzonych relacji dziecka z opiekunem (przemoc, brak zaangażowania itp.).
Poezja Marty Fox cechuje się ogromnym zróżnicowaniem. W zbiorach jej wierszy pojawiają się zmysłowe i namiętne erotyki, które koncentrują się głównie na bliskości (ujmowane na płaszczyźnie emocjonalnej i fizycznej). Nie brakuje w nich również utworów ironicznie przedstawiających świat i człowieka oraz tekstów filozoficznych, refleksyjnych.
Eseistyka Marty Fox poświęcona jest przede wszystkim sprawom społeczno-kulturalnym. Jej teksty wielokrotnie publikowane były w cieszących się największym uznaniem czasopismach.