Ewa Lipska z pewnością nie pasuje do powszechny wyobrażeń o postaci poety. Nie jest bowiem osobą, która w odosobnieniu pisze pełne egzaltacji wiersze – zamiast tego mamy do czynienia z postacią zaangażowaną w życie publiczne, redaktorką i dyplomatką.
Przyszła autorka urodziła się w Krakowie w 1945 roku. Zadebiutowała w prasie w wieku 19 lat, a jej pierwszy tom poezji ukazał się w 1967 roku. Nosił skromny tytuł „Wiersze” – następne tomiki były zatytułowane ironicznie „Drugi zbiór wierszy”, „Trzeci zbiór wierszy” (i tam do zbioru o numerze piątym).
Od 1970 roku autorka pracowała jako redaktorka działu poezji w prestiżowym Wydawnictwie Literackim. Z kolei w latach 1991–1997 Lipska była dyrektorem wiedeńskiego Instytutu Polskiego. Obecnie żyje w Krakowie.
Początki twórczości poetyki związane są z tak zwaną Nową Falą. Już wówczas autorka przejawiała skłonność do prostego języka i klarownych komunikatów. Krytycy podkreślają bezpretensjonalność i ironię jej dzieł. Ich tematyka obraca się wokół dylematów współczesnego człowieka – człowieka żyjącego w czasach pomieszania pojęć i zagubienia wartości. Od lat Lipska odnosi się do sztucznego świata wykreowanego przez media. W jej poezji pobrzmiewa pytanie, czy autentyczność jest możliwa w epoce zdominowanej przez telewizję i brukowce. Te pozornie publicystyczne fragmenty kryją ponadczasową tęsknotę do rzeczy trwałych, do piękna, które nie znika wraz z wyłączeniem komputera lub wyjściem z kina. Proste formalnie wiersze Ewy Lipskiej niosą więc duży ładunek filozoficznej refleksji – w tym kontekście poetka jest zestawiana z Wisławą Szymborską.
Oprócz poezji, autorka jest też autorką powieści „Sefer”. Jednak nie została ona dobrze przyjęta przez krytykę. Jak pisała recenzentka z tygodnika „Polityka”, Okazuje się, że to, co jest siłą poezji, nie zawsze sprawdza się w prozie. Mimo tej pojedynczej „wpadki”, Ewa Lipska pozostaje poetką bardzo cenioną przez krytykę. Świadczy o tym duża liczba nagród literackich, które otrzymała lub do których była nominowana. Już w 1973 roku została laureatką prestiżowego wyróżnienia przyznawanego przez fundację Kościelskich.